به گزارش خبرگزاری مهر؛ خراسان نوشت: حدود دو ماه قبل وقتی فصل نقل و انتقالات به‌پایان رسید و تیم‌های متمول لیگ به‌خصوص استقلال، بعد تراکتور، در ادامه سپاهان و پرسپولیس هم بازیکنان خوب لیگ را جذب کردند، هم ستاره‌های خارجی از لیگ‌های معتبر را به جمع‌شان اضافه کردند پیش‌بینی کردیم لیگی جذاب داشته باشیم که طی آن ۴ تیم به‌راحتی بقیه را کنار بزنند و برای قهرمانی رقابت کنند. اما حالا نه لیگی جذاب داریم، نه ۴ تیم اصلی فوتبال کشورمان در قامت مدعی ظاهر شدند. حالا لیگی داریم که نیمی از بازی‌هایش مساوی شده و بیشتر از یک پنجمش هم بدون گل بوده است.
واقعاً لیگ برتر بی‌کیفیت شده؟
بدون احتساب بازی دیشب استقلال و چادرملو که بعد از نوشتن این مطلب برگزار شد تا هفته ششم لیگ برتر ۴۸ بازی برگزار شده، در دو هفته اول بازی‌های پرگلی دیدیم، اما کم کم بازی‌ها افت کرد، تیم‌ها کم ریسک و دفاعی بازی کردند طوری‌که تنها ۸۱ گل از خط دروازه‌ها گذشت، یعنی میانگین گل در هر بازی ۱.۷ و متوسط انتظار برای هر گل هم ۵۳ دقیقه است، تازه بدون احتساب وقت‌های اضافه. در عوض میانگین کارت زرد در هر بازی ۴ کارت است که نشان می‌دهد تیم‌ها چقدر درگیرانه و فیزیکی بازی می‌کنند. حالا این آمار را مقایسه کنیم با لیگ انگلستان که متوسط گل در هر بازی ۲.۶۳، اسپانیا ۲.۶۸، آلمان ۳.۳۳ و عربستان ۳ گل است. بماند که ما در شاخص‌های دیگری مثل پاس، امید گل، شوت در چهارچوب و... هم بسیار پایین‌تر هستیم.
چرا و چطور لیگ بی‌هیجان شد؟
تیم‌ها ابزارهای لازم را برای انجام بازی با کیفیت ندارند. مدت‌ها است بازیکنان خوب ما در تیم‌های‌شان نمی‌مانند و یا به تیم‌های متمول می‌روند یا به لیگ‌های بی‌کیفیت روسیه، پرتغال، قطر، امارات و... دلالی امان فوتبال را بریده. داوری‌ها هنوز کیفیت لازم را ندارد و با سوت‌های متعدد ریتم بازی‌ها کشته می‌شود. مربیان اهل ریسک و انجام بازی تماشاگرپسند نیستند. برای همین عجیب نیست که در پایان هفته ششم هیچ تیمی دو رقمی نشد و امتیاز همه تیم‌ها زیر عدد ۱۰ است. ناگفته نماند اگر ۳ امتیاز اول فصل از استقلال اهواز کسر نشده بود این تیم ۱۱ امتیازی می‌شد. با این‌حال نمی‌شود از این موضوع غافل شد که بیشتر تیم‌ها اول به‌دنبال نباختن هستند، ملوان، استقلال اهواز و فجرسپاسی معدود تیم‌هایی هستند که روان و خوب بازی می‌کنند. اما بیشتر تیم‌ها چنان تا چند روز بعد از لیگ درگیر نقل و انتقالات بودند که هنوز به هماهنگی نرسیدند. البته این تمام ماجرا نیست.
آیا فقط تیم‌ها مقصرند؟
هرچند به کادر فنی تیم‌ها ایرادات زیادی وارد است؛ به‌طور مثال نمی‌توان هاشمیان را در این‌که تیمی مثل پرسپولیس طی ۶ بازی فقط ۴ گل زده مقصر ندانست، اما مشکلات مربوط به استادیوم‌ها، چمن و خیلی چیزهای دیگر هم در این کیفیت پایین موثر است. پرسپولیس و استقلال مدت‌ها است از تمام ظرفیت هواداری محرومند؛ اما برگزار نشدن بازی‌ها در آزادی تنها از جنبه هواداری به تیم‌ها لطمه نمی‌زند؛ چون وضعیت عجیب چمن استادیوم جایگزین امکان ارائه فوتبالی پرشور را کاهش می‌دهد.
وضعیت چمن بقیه استادیوم‌ها هم تعریفی ندارد؛ کیفیت داوری‌ها حتی با VAR هم مطلوب نیست و بازهم اشتباهات وجود دارند، بماند که داوران مدام با سوت‌های مکرر ریتم بازی‌ها را خراب می‌کنند؛ دلالی بی‌داد می‌کند و بازیکنانی که با اعداد بزرگ جابه‌جا می‌شوند فقط توقع در هواداران ایجاد می‌کنند اما کیفیت لازم را ندارند و همه این‌ها منجر به این می‌شود که تیمی مثل فولاد می‌تواند با فقط یک پیروزی پرگل از رده سیزدهم ناگهان به صدر برسد، به همین راحتی و عجیبی!