فرارو- مهدی دهقان؛ حامد هاکان یکی از چهره‌های معروف سال‌های اول دهه هشتاد در موسیقی پاپ ایران بود. او با افراد زیادی همکاری کرد و آثار زیادی را به‌جا گذاشت.
به گزارش فرارو، حامد هاکان بیشترین همکاری را با محسن چاوشی و محسن یگانه داشت. در اوایل دهه هشتاد، هاکان و چاوشی و یگانه، به‌نوعی یک گروه سه‌نفره را تشکیل داده بودند، که بسیاری از آثارشان را به‌شکل مشترک تولید و عرضه می‌کردند.
حامد هاکان با نام حقیقی حامد ذاکری، در سال 1362 در شهرری متولد شد. موسیقی را از همان سنین کودکی شروع کرد و در نهایت نیز در دهه هشتاد به شهرت رسید. عمر شهرت و موفقیت هاکان چندان طولانی نبود و او در نهایت در حالی که تقریبا از یادها رفته بود، در نهایت در سال 1396 از دنیا رفت.
بیشتر فعالیت هنری هاکان به‌شکل غیرمجاز انجام شد و در نهایت در سال 1393 توانست مجوز فعالیتش را بگیرد.
مروری بر موسیقی پاپ دهه هشتاد
موسیقی دهه هشتاد چهره متفاوتی داشت. جوان‌هایی که تعداد زیادی از آن‌ها به‌تازگی با موسیقی غربی آشنا شده بودند و تحت تاثیر معدود خواننده‌های داخلی و خیل عظیمی از خوانندگان غربی دست به ساخت موسیقی می‌زدند. باوجوداینکه موسیقی پاپ در دهه هفتاد رنگ‌وبوی خاصی داشت، اما موسیقی پاپِ دهه هشتاد مسیر خودش را می‌رفت. با رشد تکنولوژی و بازشدن دروازه‌های فرهنگ‌های دیگر ملل جهان به‌روی ایران، همه چیز در حال تغییر بود. موسیقی پاپ هم به‌پیروی از دیگر چیزها در حال تغییر چهره بود.
چهره‌هایی مانند ناصر عبداللهی و علیرضا عصار و محمد اصفهانی و شادمهر عقیلی و تعداد دیگری از خوانندگان پاپ، این نوع از موسیقی را با همان ریشه‌های دهه هفتادی اجرا می‌کرند. اما در سوی دیگر، چهره‌های جوان‌تری به‌چشم می‌خوردند که نوع دیگری از موسیقی را دنبال می‌کردند.
در این دهه، آلبوم‌ها و تک‌آهنگ‌ها بیشتر از گذشته در بازار غیررسمی و رسانه‌های صوتی خانگی پخش می‌شد و اینترنت به تدریج نقش مهمی در دسترسی به موسیقی خارجی و نوآوری‌های داخلی ایفا می‌کرد. فضا برای تجربه‌های جدید باز شده بود و گروه‌های موسیقی مستقل و خوانندگان جوان، ریسک‌های بیشتری در ساخت آهنگ و ترانه انجام می‌دادند. ترانه‌های غمگین و احساساتی، لباس‌ها و مدل موهای نامتعارف و موسیقی‌های الکترونیکِ شلوغ‌پلوغ بخشی از یادگاری‌های موسیقی پاپ دهه هشتاد ایران هستند.
موسیقی پاپ دهه هشتاد ایران، به‌نوعی نتیجه برخورد احساساتی جوانان دهه هشتاد با موسیقی و فرهنگ غرب بود. جوانانی که بعد از مدت‌ها، حالا این فرصت را پیدا کرده بودند که هنرمندان مطرح جهان را تماشا کنند و از آن‌ها الهام بگیرند. این مسئله باعث می‌شد که موسیقی پاپ با سرعت هرچه بیشتر به سمت هیجانات ناپخته و در عین حال جدیدی پیش برود که در به‌نوعی نشان‌دهنده میل جوانان جامعه به هیجان بود.
احساسات در این نوع از موسیقی حرف اول را می‌زد. این مسئله را می‌شود از القابی که خوانندگان این دهه برای خودشان انتخاب کرده‌اند نیز فهمید؛ سلطان احساس، سلطان غم و... ترانه‌های این نوع از موسیقی، معمولا احساسات مبالغه‌آمیزی را مدنظر قرار می‌دادند. مفاهیمی مانند خودکشی، شکست‌های عاطفی، خیانت و... مفاهیم اصلی بخش حاشیه‌ای موسیقی پاپ ایران در دهه هشتاد بود. یکی تیغ را روی دستش می‌کشید، یکی خودش را از روی ساختمان پایین می‌انداخت، یکی از خیانت گله می‌کرد و...
موسیقی‌ها هم پربود از صداهای درهم‌وبرهم «کیک» و «بیس» و... که در اثر نداشتن امکانات و علم آکادمیک موسیقی، در اکثر مواقع به‌شکل بسیار ابتدایی‌ای تولید شده بودند. باوجوداین، این نوع از موسیقی طرفداران بسیار پروپاقرصی هم داشت. طرفداران این نوع از موسیقی بیشتر نوجوانان و جوانانی بودند که خود آن ها نیز تحت هیجانات آن سال‌ها قرار داشتند.
رفته‌رفته و با خوابیدن تب‌وتاب موجود در جامعه و همچنین با ورود چهره‌های جدید و رشد امکانات، موسیقی پاپ دهه هشتاد، زمینه را برای به‌وجودآمدن نوع جدیدی از موسیقی پاپ فراهم کرد.