مرتضی تمدن، استاندار تهران در دولت دهم و از چهره‌های سیاسی نزدیک به محمود احمدی‌نژاد در یادداشتی که کانال تلگرامی دولت‌بهار منتشر کرده، نوشت:

سکوت گاه رساتر از هر فریاد است. دکتر محمود احمدی‌نژاد این روزها نه دررسانه‌ها حضوری پررنگ دارد و نه همچون گذشته به ایراد خطابه‌های متین و روشنگری های پرمعنا می پردازد.

او به ظاهر در حاشیه است، اما حقیقت آن است که نامش همچنان در متن سیاست ایران می‌درخشد.

شگفت آنکه، همین سکوت، لرزه‌ بر اندام اصحاب زر و زور و تزویر انداخته است؛ چرا که آنان می‌دانند خاموشی احمدی‌نژاد، نه پایان ماجرا که آغاز فصلی تازه است.

آنان خوب می‌دانند احمدی‌نژاد تنها یک فرد نیست، بلکه یک خاطره جمعی است؛ خاطره‌ای از روزگاری که ساده‌زیستی در برابر اشرافیت ایستاد، عدالت در برابر رانت قد علم کرد و قدرت‌های بی‌رقیب ناگهان احساس کردند پایگاهی مردمی علیه آنان شکل گرفته است. به همین دلیل است که حتی در سکوت نیز آماج حمله می‌شود؛ زیرا آنان نه فقط با کلماتش، که با حضورش و نمادش و با یاد و نامش مسئله دارند.

این هجوم‌ها در حقیقت تلاشی است برای خاک‌پاشیدن بر آینه‌ای که هنوز تصویر عدالت را در خود حفظ کرده است.

صاحبان زر و زور بیم آن دارند که روزی این سکوت شکسته شود و بار دیگر، موجی برخیزد که بساط ثروت اندوزی و قدرت نمایی شان را به چالش بکشد.

چه بسا همین نگرانی است که آنان را وا می‌دارد تا هر روز تیغ تخریب را تیزتر کنند و از نامی که در حافظه جمعی زنده مانده، هیولایی بیافرینند.

اما حقیقت آن است که احمدی‌نژاد امروز، حتی بی‌آنکه سخنی بگوید، با سکوتش به پرسشی بدل شده است برای وجدان جامعه: چرا باید فردی که سال‌هاست لب فروبسته، همچنان در تیررس حملاتی اینچنین باشد؟

پاسخ به این پرسش روشن است؛ زیرا او حامل یک ایده است. ایده‌ای که می‌گوید عدالت از زر و زور برتر است و مردم از صاحبان قدرت مهم‌ترند.

پس راز این همه حمله در یک جمله خلاصه می‌شود: آنان از احمدی‌نژاد نمی‌ترسند، از بیداری دوباره مردم به نام اوست که هراس دارند!

انتهای پیام