محمدعلی فیاض‌بخش - روزنامه اطلاعات: کاملاً منطقی است که در دوران التهابات اجتماعی، به خصوص وارده از خارج از مرزها، تدبیرات آرامش‌بخش صورت گیرد و دست‌کم بر التهابات روانی دست‌ساز افزوده نگردد.
اطلاعیه‌ی دادستانی در جهت تذکر به رسانه‌ها در این موضوع، به زعم نگارنده، اقدامی درست و در جهت وظیفه‌ی ذاتی این نهاد تلقی می‌شود. قرار نیست اگر در مشکلی درون شدیم، به جای تدبیر، دست‌وپایی بزنیم که در باتلاق فروتر رویم.
… اما مدیریت و کنترل التهابات روانی چیزی است و انکار و لاف و مزه‌پرانی‌هایی که تیغش مضاعف در جان فرو می‌شود چیز دیگر. این‌که یکی، جوّگیرانه تا چشمش به دوربین و میکروفن می‌افتد، روز بازگشت تحریم‌های ظالمانه را روز ملّی بنامد و تبریک بگوید و آن دیگری، سخن از نعمت‌های جدید در سایه‌ی تحریم‌های فلج‌کننده به میان آورَد و سومی، در سن کمال عقل، پای بسیجیان را به میان کشد و مزه‌ریزانه از ماشه و پوکه‌ی توخالی سخن کند، این‌ها دیگر مدیریت التهاب نیست، بلکه بازی با روان مردمان است.
بهره‌گیری از عقلِ حداقلی و توجیه مردم نسبت به شرایط جدید و ارائه‌ی راه‌های عملیاتی برای فروکاست مضیقه‌ها مگر چقدر سخت است که باید همه را یکسره با لاف و گزاف و جوک و تکرار مکرّرات انکار کرد و گره بر گره افزود؟
نمی‌دانم. این حضراتِ «مزمز»، یا به معنی فرمایشات روان‌گدازشان واقف نیستند و از قضا سرکنگبینشان صفرا می‌زاید؛ یا آنچنان در دنیاهای موازیشان زندگی می‌کنند، که هنوز هم قطعنامه‌ها را کاغذپاره می‌پندارند. وجه سومی هم در این فرضیات می‌توان حدس زد، و آن این‌که آن‌قدر خیالشان از زندگیشان راحت است، که دود آه همسایه را دود کباب می‌انگارند.
هرکدام باشد؛ زهی بر بصیرت و سنجیده سخن‌کردنشان!
محمدعلی فیاض‌بخش - روزنامه اطلاعات: کاملاً منطقی است که در دوران التهابات اجتماعی، به خصوص وارده از خارج از مرزها، تدبیرات آرامش‌بخش صورت گیرد و دست‌کم بر التهابات روانی دست‌ساز افزوده نگردد.
اطلاعیه‌ی دادستانی در جهت تذکر به رسانه‌ها در این موضوع، به زعم نگارنده، اقدامی درست و در جهت وظیفه‌ی ذاتی این نهاد تلقی می‌شود. قرار نیست اگر در مشکلی درون شدیم، به جای تدبیر، دست‌وپایی بزنیم که در باتلاق فروتر رویم.
… اما مدیریت و کنترل التهابات روانی چیزی است و انکار و لاف و مزه‌پرانی‌هایی که تیغش مضاعف در جان فرو می‌شود چیز دیگر. این‌که یکی، جوّگیرانه تا چشمش به دوربین و میکروفن می‌افتد، روز بازگشت تحریم‌های ظالمانه را روز ملّی بنامد و تبریک بگوید و آن دیگری، سخن از نعمت‌های جدید در سایه‌ی تحریم‌های فلج‌کننده به میان آورَد و سومی، در سن کمال عقل، پای بسیجیان را به میان کشد و مزه‌ریزانه از ماشه و پوکه‌ی توخالی سخن کند، این‌ها دیگر مدیریت التهاب نیست، بلکه بازی با روان مردمان است.
بهره‌گیری از عقلِ حداقلی و توجیه مردم نسبت به شرایط جدید و ارائه‌ی راه‌های عملیاتی برای فروکاست مضیقه‌ها مگر چقدر سخت است که باید همه را یکسره با لاف و گزاف و جوک و تکرار مکرّرات انکار کرد و گره بر گره افزود؟
نمی‌دانم. این حضراتِ «مزمز»، یا به معنی فرمایشات روان‌گدازشان واقف نیستند و از قضا سرکنگبینشان صفرا می‌زاید؛ یا آنچنان در دنیاهای موازیشان زندگی می‌کنند، که هنوز هم قطعنامه‌ها را کاغذپاره می‌پندارند. وجه سومی هم در این فرضیات می‌توان حدس زد، و آن این‌که آن‌قدر خیالشان از زندگیشان راحت است، که دود آه همسایه را دود کباب می‌انگارند.
هرکدام باشد؛ زهی بر بصیرت و سنجیده سخن‌کردنشان!