طرفداری | ایران دست اول را با نتیجه ۲۵–۲۲ به سود خود تمام کرده بود و در دست دوم هم در برتری امتیازی ۲۲–۲۰ با سرویس عالی پوریا حسین‌خانزاده و دریافت ناقص بازیکن حریف، موقعیتی طلایی برای کاپیتان تیم، مرتضی شریفی ـ که از بهترین نفرات ایران در مسابقات بوده است ـ فراهم شد تا امتیاز ۲۳ را ثبت کند؛ اما شریفی توپ را ناباورانه و از سر شکم‌سیری به بیرون زد تا بزرگ‌ترین فرصت ایران برای بردن دست دوم بازی هدر برود. نهایتاً این دست ۲۷–۲۵ به سود چک پایان یافت.
پس از آن، بازیکنان جوان ایران که به وضوح از شکست دست دوم ضربه روحی خورده بودند، در دست سوم با انبوهی از اشتباهات فردی ۲۵–۲۰ شکست خوردند و در دست چهارم هم علیرغم تلاشی که داشتند قادر به بازگشت نشدند تا در نهایت ۳–۱ مغلوب شوند. این باخت تلخ بیش از آنکه محصول قدرت حریف باشد، نتیجه جوانی، بی‌تجربگی و از همه مهم‌تر بی‌نظمی ذهنی بازیکنان ایران بود. تیمی که می‌توانست با کمی تمرکز و مدیریت بهتر از سوی کادر فنی، مقابل حریفی که چندان قدرتمند هم نبود به پیروزی برسد و به دیدار نیمه‌نهایی راه یابد، اسیر غرور زودهنگام، سهل‌انگاری و البته بدشانسی شد.
والیبال ایران بارها ثابت کرده که شایستگی حضور در بالاترین سطح جهانی را دارد؛ اما اگر قرار باشد فرصت‌های طلایی به این راحتی سوزانده شود، هیچ شکوهی در آینده رقم نخواهد خورد. ما در دوران اوج والیبال‌مان با نسل طلایی معروف، موسوی، محمودی، فرهاد قائمی و غفور و … و به‌ویژه میلاد عبادی‌پور که حتی رسیدن به کاپیتانی تیم ملی هم از او بازیکنی کامل و بی‌نقص نساخت، به کرات اشتباهاتی از این دست داشتیم. این یعنی باتجربه‌های ما هم علیرغم حضور در صدها مسابقه بین‌المللی به آن پختگی لازم نمی‌رسیدند.
باخت امروز فقط یک نتیجه ورزشی نبود؛ همان‌طور که در دور مقدماتی کارمان با مصر و تونس و به‌خصوص فیلیپین گره خورده و تا آستانه حذف هم رفتیم، بلکه هشداری جدی است: تا وقتی تجربه، تمرکز و مسئولیت‌پذیری جایگزین توجیه و ساده‌انگاری نشود، پیروزی‌های بزرگ تنها در حد یک رویا باقی خواهد ماند. این به معنای نفی شایستگی جوانان بلندپرواز تیم ملی والیبال نیست. از قضا، والیبال یکی از معدود رشته‌هایی است که برنامه‌ریزی دقیق و مدونی داشته و افتخارات زیادی در رده‌های پایه کسب کرده است. ما امروز به لطف چند دهه توجه به پشتوانه‌سازی و کار علمی، جایگاه شایسته‌ای در والیبال دنیا داریم؛ اما فراموش نکنیم که رفتن به نیمه‌نهایی و حتی فینال و چه‌بسا قهرمانی جهان به ما تعارف شد ولی خودمان آن را پس زدیم! اگر قبل از شروع مسابقات کسی می‌گفت ایران با شکست دادن چک در یک‌چهارم و بلغارستان در نیمه‌نهایی، حریف ایتالیا یا لهستان در فینال مسابقات جهانی می‌شود، یک شوخی بزرگ تلقی می‌شد؛ اما امروز بلغارستان آمریکا را برد تا شگفتی‌های این جام با رسیدن یکی از تیم‌های نه‌چندان مطرح چک یا بلغارستان به فینال تکمیل شود.