نگار فیض‌آبادی، انصاف نیوز: مسعود اطیابی (کارگردان سینما) و رضا درستکار (منتقد) در میزگردی درباره‌ی سینمای کمدی نظرات خود را مطرح کردند. اطیابی سینمای کمدی ایران را برآیند جامعه دانست و درستکار هم از نبود جنبه‌های هنری در فیلم‌های کمدی انتقاد کرد.
این دو چهره‌ی فعال در سینما درباره‌ی «وضعیت سینمای کمدی در ایران» در دفتر انصاف نیوز گفت‌وگو کردند که متن آن را در ادامه می‌خوانید.
انصاف نیوز: آقای اطیابی بعضی از مخاطب‌ها درباره‌ی سینمای کمدی می‌گویند به‌قدری مبتذل است که نمی‌توانیم با خانواده آن را تماشا کنیم. خروس جنگی شما با هتل خیلی فرق داشت. نظرتان چیست؟
اطیابی: کمدی من نه حرف بدی دارد و نه خانواده برانداز است. هتل موفق بود مگر آنکه شما بخواهید نظر مردم را طور دیگری تعریف کنید که نیست. هتل با خروس جنگی فرقی ندارد و از هردویشان دفاع می‌کنم. همان‌قدری که خدا راضی باشد کافی است.
شاید اگر دینامیت را شخص دیگری می‌ساخت، توجه دیگری به آن می‌شد. نمی‌خواهم درباره‌ی فیلم‌های خودم حرف بزنم اما چون پرسیدید می‌گویم که هنوز برای فیلم‌برداری که می‌رویم و می‌گویند کارگردان خروس جنگی آمده است، استقبال می‌کنند. اتفاقا خانواده‌ها از دیدن فیلم هتل بسیار راضی هستند.
انصاف نیوز: آقای درستکار، طبق صحبت‌های آقای اطیابی مردم این فیلم‌های کمدی را دوست دارند. منتقدها به چه چیزی نقد دارند؟ با خنده‌ی مردم که مشکل ندارند…
درستکار: معلوم است که با خنده‌ی مردم مشکلی نداریم. اینطور نیست که منتقدان خلاف مردم باشند. منتقدان صیانت‌کننده‌ی جنبه‌ی زیبایی‌شناسانه‌ی فیلم‌ها در هر ژانری هستند. کمدی ژانر مهم و محترم و برجسته‌ای است.
رضا درستکار: کمدی‌های امروز جنبه‌ی هنری ندارند
درستکار: آنچه امروز می‌بینیم در سطح کمدی نیست. فیلم‌ها بار زیبایی‌شناسایی و نظم هنری را کنار گذاشته‌اند؛ حالا یا فیلمسازان سوادش را ندارند یا میلی ندارند که به سمت ساخت کمدی با کیفیت بروند. نظمی در کمدی برادران مارکس وجود دارد که نمونه‌اش را در کمدی‌های خودمان نمی‌بینیم. کارها جنبه‌ی هنری ندارند.
با حرف‌های آقای اطیابی مخالفتی ندارم و طبیعی است که سینما بخشی از ارزشش را از گیشه می‌گیرد اما فروش فقط یکی از شاخص‌هاست. مثلا فیلم همشهری کین که تمام فیلمسازان آن را تایید کرده بودند، وقتی اکران شد، تماشاگرها صندلی‌ها را پاره کردند. فیلم سرگیجه هم وقتی وارد ایران شد، با تحسین مواجه نشد و بعد از گذشت زمان فیلم را پذیرفتند.
فیلم‌های کمدی امروز ساختار محکمی ندارند و نمی‌شود بعدها به آنها مراجعه کرد، هیچ چیزی را نمایندگی نمی‌کنند و فقط در سطح نازلی از خواسته‌های تماشاگر گیر کرده‌اند و فقط میخواهند بخندانند.
مسعود اطیابی: سینمای کمدی ما برآیند جامعه است
انصاف نیوز: آقای اطیابی نظرتان را درباره‌ی صحبت‌های آقای درستکار بفرمایید.
اطیابی: می‌توانیم از کمدی انتظار بالایی داشته باشیم اما سینمای کمدی ما برآیند جامعه، مشکلات و وضعیت روانی آن است.
درستکار: موافقم. جامعه‌ی آشفته‌ای داریم که بخشی از آن هم در کمدی‌ها دیده می‌شود.
اطیابی: سینمای کمدی در بین مردم محبوب است چون از نظر هنری و… عملکرد بهتری داشته است و از طرفی بیشترین شکست را هم در زمان اکران می‌خورند. اگر فیلمساز قواعد ساخت فیلم کمدی را نشناسد، هنگام شکست سرافکندگی بیشتری را تجربه می‌کند. اگر فیلم اجتماعی شکست بخورد، ممکن است از آن دفاع کنند اما بعد از شکست فیلم‌های کمدی، از همه طرف فشارها افزایش پیدا می‌کند.
فیلمی که انسجام، قاب‌بندی و بازی‌های خوب نداشته باشد، در بین مردم هم موفق نخواهد بود. بی‌هنری فیلم در هر حوزه‌ای مهم‌ترین عامل شکست آن است. ممکن است فیلمی هنرمندانه ساخته شده باشد اما بی‌هنر اکران شده باشد و شکست بخورد. فیلم‌هایی بودند که این اتفاق برایشان افتاده است.
می‌توانیم توقع منتقدان و مردم را با هم در نظر گرفت اما عنصر سرگرمی را برای فیلم‌های کمدی نباید نادیده گرفت.
«سینمای کمدی مثل مسکن است»
اطیابی: یکی از کارکردهای کمدی این است که کارِ مسکن را انجام می‌دهد اما نمی‌شود تمام انتظارات را از فیلم کمدی بخواهیم. افراد حق دارند بخواهند اما توقعات از سینما بالا است. در ژانر اجتماعی هم همین‌طور است.
سینمای کمدی به‌قدری بین مردم محبوب شده که مدت‌ها تقسیم‌بندی کمدی و غیرکمدی وجود داشت و در سینمای غیرکمدی هم همه محکوم به شکست شدند تا رسیدیم به فیلم پیرپسر. یعنی با یک چراغ هم می‌شود خوش‌بین شد. می‌بینیم سینمای غیرکمدی هم اسیر بی‌هنری، ماجراهای بی‌ارزش و قصه‌‌های بد شده است.
دوست داشتم امسال فیلم پیرپسر فیلم برتر باشد و هنوز در طبقه‌ی متوسط فروش است که البته نه به خاطر ضعف فیلم که به علت طولانی بودن آن است. آقای درستکار و امثال ایشان را قبول دارم و آنها را در حد برنامه‌ی هفت نمی‌بینم. همین که خانواده‌ها با دیدن فیلم کمدی، اوقات فراغتی را تجربه کنند و با بیرون آمدن از سالن انرژی خوبی داشته باشند، اتفاق خوبی است.
به گزارش انصاف نیوز، کاربری به نام پروین درباره‌ی فیلم هفتاد سی در سایت فیلمو شات نوشته است «با اینکه بازی بهرام افشاری رو می‌پسندم ولی چقدر فیلم سطحی و سخیفی بود، سلیقه مخاطب خیلی افت پیدا کرده که این فیلم شده پرفروش‌ترین فیلم سال!»
کاربر دیگری نوشته است «یه فیلم بی‌نهایت مزخرف. حیف وقت. نمی‌دونم چجوری این فیلمای بی‌نمک انقد پرفروش می‌شه. چرا میرن می‌بینن این مزخرفاتو!»
رضا درستکار: نباید با سلیقه‌ی مردم جنگید
درستکار: حرف آقای اطیابی درست است اما به شرطی که مخرج مشترکی بین نظر مردم و کارشناسان وجود داشته باشد. سینمای کمدی، زیبایی‌شناسی، بافتار و منطق روایی ضعیفی دارد. انصاف نیوز نامردی کرد و کسی را جلوی من گذاشت که ۱۰ مصداق موفق دارد و مردم کارهایش را دوست دارند.
اگر وارد نقد فیلم‌های آقای اطیابی شوم، ممکن است فکر کنند می‌‌خواهم مقابل سلیقه‌ی مردم بایستم؛ درحالیکه اینطور نیست. همیشه می‌گویم با سلیقه‌ی مردم نباید جنگ کرد.
به گزارش انصاف نیوز، کاربری در سایت ویجیاتو درباره‌ی سریال نیسان آبی ۲، ساخته‌ی مسعود اطیابی نوشته است «نتونستم بیشتر از ۵ دقیقشو ببینم حالم به هم خورد!» کاربر دیگری نوشته است «والا چی بگیم سریال‌ها و فیلم‌های کمدیمون خیلی لوس و گذرا هستن همش از شوخی‌های اینترنت یا خیلی خلاق بشن یه شوخی ریز سیاسی میکنن.» کسی هم نوشته بود «خندیدم باهاش.»
درستکار: تعداد بالای تماشاگرها زمانی ارزش دارد که این میزان تماشاگر به یک مدیر رای بدهد که می‌دانیم رای نمیدهد و این یعنی آن تعداد قلابی هستند. سینما، صنعت و هنر است و پفک نمکی نیست که بخواهیم بازده مالی‌اش را ببینیم. جنبه‌ی صنعتی سینما در ایران قوی و وجه هنری آن ضعیف است.
انصاف نیوز: در سینمای کمدی چطور؟
درستکار: هنر در سینمای کمدی ضعیف بوده است.
اطیابی: سینمای کمدی بیشتر شکست خورده است. سالی ۴۰-۵۰ فیلمنامه‌ی کمدی می‌خوانم که سرمایه‌گذار هم دارند. بیشتر تهیه‌کننده‌ها تمایل دارند که کمدی کار کنند.
درستکار: طوری شده که سرمایه‌گذار سراغ دوستان می‌آیند.
انصاف نیوز: پس امید به گیشه جواب داده است.
درستکار: وقتی آقای اطیابی وارد شورای ما می‌شدند، می‌گفتیم فیلمسازی آمده که میلیاردی است و چراغ سینما را روشن نگه داشته است. آقای اطیابی درست گفت، منتقد بیرون از قاب ایستاده است و دخالتی در چرخه‌ی تولید ندارد. وقتی اثر تمام شود، نقد می‌کنیم.
انصاف نیوز: نظرتان درباره‌ی کمدی‌هایی مثل مفت‌بر، مرد عینکی، فسیل، هفتاد سی و… چیست؟
درستکار: شوربختانه همه‌ی سینما را دنبال می‌کنم و کارها خوب نیستند.
اطیابی: کارها بالا و پایین دارند.
درستکار: فسیل فیلم قابل قبول‌تری بود. هتل که کار آقای اطیابی است خوب بود. او قصه‌ی فیلم هتل را از طریق تکنیک و ساختار پیش برد. آقای اطیابی در کارش کم نمی‌گذارد.
«گفتند اگر چهارشنبه‌سوری به اسکار برود در ایران کودتا می‌شود!»
انصاف نیوز: بقیه در کارشان کم می‌گذارند؟ چطور؟
درستکار: اینکه فقط پژمان جمشیدی را می‌آورند و فقط لودگی دارند یعنی کارگردان کم گذاشته است. فیلم پیرپسر به قدری خوب است که نمی‌شود هیچ فیلم دیگری در ایران را با آن مقایسه کرد. وقتی پیرپسر را قربانی کردند، بزرگ‌ترین ضربه به دولت آقای پزشکیان وارد شد.
من عضو کمیته‌ی اسکار بودم و در مورد فیلم چهارشنبه سوری گفتند اگر این فیلم را انتخاب کنید، مملکت کودتا می‌شود! به همین دلیل ما فیلم کافه ترانزیت را انتخاب کردیم و اتفاقی هم برایش نیفتاد.
من، آقای معلم و آقای جواد طوسی و عده‌ی دیگری را به مجلس دعوت کردند. یکی از کسانی که اسمش را نمی‌آورم، امروز دقیقا مخالف آن چیزی شده که قبلا بوده است. او در کمیسیون فرهنگی فریاد می‌زد که اف بر ما که کافه ترانزیت را به اسکار فرستادیم. درحالیکه خودشان گفته بودند کافه ترانزیت برود!
انصاف نیوز: این نگرانی‌ها از کجا می‌آید؟
درستکار: هیچی. الکی.
اطیابی: به خاطر نشناختن کشور است.
درستکار: به منافع جناحی خودشان فکر می‌کنند. بخش زیادی از ادبیات سطح پایینی که درباره‌ی سینمای کمدی استفاده می‌شود را همان جناح مشخص آورده است. آنها در دوره‌ی قبلی می‌گفتند ما نمی‌توانیم با زن و بچه‌مان فیلم‌ها را ببینیم. حالا همان‌ها کاری کرده‌اند که با خانواده‌شان نمی‌توانند فیلم‌ها را ببینند.
فیلم چپ راست را به وزیر قبلی نشان دادند، همان جا فرزندش هم بود و جلوی چشم او را می‌گرفت! چطور می‌شود وزیر فرهنگ یک مملکت سینما نمی‌رود، کتاب نمی‌خواند، تئاتر نمی‌بیند اما نظر می‌دهد.
مسعود اطیابی: مسئولان سیاسی انتخاب می‌شوند نه تخصصی
انصاف نیوز: آقای اطیابی با مدیرانی که از فضای فرهنگ و هنر جدا افتاده‌اند باید چه کار کرد؟
اطیابی: منتقدان هنر باید معلم و راهنما باشند، در حوزه‌ی سیاست هم منتقدان باید همین‌طور باشند. زیاد شدنِ کسانی که اظهارنظر می‌کنند باعث شده حرف حساب شنیده نشود. مسئولان به شکل سیاسی و نه تخصصی انتخاب می‌شوند. برای وزارت بهداشت کسی انتخاب می‌شود که سخنور بهتری برای مسائل سیاسی و جناحی باشد. درصورتی که هر وزیری باید حوزه‌ی خودش را خوب بشناسد.
وزیر فرهنگ نه فقط سینما بلکه هنرهای تجسمی، کتاب‌ها و… را باید تا حدی بشناسد و با آنها مانوس باشد. اگر میخواهند کار سیاسی انجام بدهند به مجلس بروند ولی وزیر باید کار تخصصی خودش را انجام بدهد.
اخیرا دیدم آقای اکبر نقوی قرار است در تلویزیون صحبت کند، استقبال کردم چون متین صحبت می‌کند. به چنین افرادی نیاز داریم. منتقدانی برای دولت نداریم که معلم باشند. همان منتقد باید به مردم هم بگوید که دولت دارد کار انجام می‌دهد.
چهره‌ی آقای پزشکیان را که ببینیم متوجه می‌شویم به دلیل فشارهایی که وجود دارد، چقدر تکیده شده است. دولت هم باید دولتِ کسانی باشد که به او رای نداده‌اند. امروز بحران مردم این است که فراغت ندارند و به خاطر تنش‌های مختلف حالشان خوب نیست. من به وسع خودم می‌توانم دو ساعت فراغت برای مردم ایجاد کنم.
درستکار: اگر سینمای کمدی مارکت دارد، به این دلیل است که تولیدکنندگان مردم را آنالیز می‌کنند و میخواهند فشارها را کم کنند اما به شرطی که اصول زیبایی‌شنایی را رعایت کنند.
انصاف نیوز: مثلا فیلم‌هایی که در آن بازیگران مرد لب استخر هستند، مخاطب می‌گوید وقتی می‌توانم برای بار دهم سریال فرندز را ببینم و حالم خوب شود، چرا باید فلان بازیگر را ببینم که لباس تنش نیست و میخواهد مخاطب را اینطور بخنداند.
درستکار: فیلمساز برای مارکت فکر می‌کند ولی درباره‌ی برندش فکر نمی‌کند. از چاپلین حرف می‌زنیم درحالیکه سال‌ها از آن گذشته است. فیلم‌های الان طوری هستند که وقتی از سینما بیرون بیایید، فراموش می‌شوید.
اطیابی: بله همین‌طور است که فیلم‌ها فراموش می‌شوند. مثل خوردن غذای سنگین است که شب هم خوابمان نمی‌برد ولی خاطره‌ی خوردن غذای سالم در ذهنمان می‌ماند. درباره‌ی فیلم‌ها هم اینطور است که مخاطب با خاطره‌ی فیلم قبلی می‌آید که کار جدید را ببیند.
درباره‌ی کار خودم مثال زدم که تابه‌حال نشده است کسی ما را به خانه‌شان راه ندهد. چون از کارهایم خاطره‌ی خوبی دارند.
به گزارش انصاف نیوز، خروس جنگی، سه گانه‌ی تکزاس، دینامیت، هتل، بخارست، انفرادی، دایناسور، تعدادی از فیلم‌های آقای اطیابی هستند که در سینما اکران شده‌اند؛ سریال جادوگر، اکازیون و نیسان آبی ۲ هم در شبکه‌ی نمایش خانگی پخش شدند.
«فیلم‌های کمدی حیات کوتاهی دارند | زود فراموش می‌شوند» | «به خاطر درآمد ساخته می‌شوند»
درستکار: خاطره‌ی مشترک بزرگ‌ترین نشانی است که به یک فیلم داده می‌شود. وقتی بگوییم قیصر همه خاطره‌ی مشترکی را به یاد می‌آورند. در این صورت است که فیلم تبدیل به کالت/ فرهنگ می‌شود. اگر درباره‌ی بقیه‌ی فیلم‌ها هم به این خاطره‌ی مشترک برسیم خیلی خوب است اما درحال‌حاضر فیلم‌ها حیات خیلی کوتاهی دارند.
بعضی از دوستان هستند که می‌گویند از صبح تا شب ۲۰ سرمایه‌گذار را می‌بینم که می‌گویند من خانه‌ام را فروختم و هزینه‌ی فیلم بعدی‌ات را می‌دهم. شخص میخواهد سرمایه‌اش را حفظ کند و از این طریق به فکر سرمایه‌گذاری می‌افتد و سینما هم از این موضوع اشباع شده است. سینمای کمدی به خاطر درآمد به حیاتش ادامه می‌دهد.
کارگردان فیلم‌های کمدی: فیلمساز باید هنر به خرج بدهد
اطیابی: البته فیلمساز باید برای درآمد هم هنر به خرج بدهد. سرمایه‌های زیادی در سینمای کمدی هستند که از بین رفتند. فیلم‌های کمدی سرمایه‌گذارهای بیشتری را شاکی کرده‌اند؛ چون فرد با امیدی پولش را می‌آورد اما فیلم نفروخته است. همین حالا هم نمونه‌هایش هستند.
درستکار: فساد در سینمای کمدی بسیاری زیاد است. من به آقای ایکس ۳۵ میلیارد می‌دهم تا یک سال آینده در هیچ فیلمی شرکت نکند. در سینمای اجتماعی چنین چیزی نداریم. وقتی چنین اتفاقی در سینمای کمدی می‌افتد، گذشته و حال و آینده با هم به حراج می‌رود! کمتر فیلمی موفق می‌شود که در چنین سیستم توزیع سربلند بیرون بیاید. درباره‌ی فسیل اینطور بود که پشت سر هم اکران می‌شد.
اطیابی: البته بحث عرضه و تقاضا هم هست. فسیل تا آخرین لحظه می‌فروخت.
درستکار: شرایط اکران برای فیلم‌های کمدی بهتر است. فسیل چون مثال خوبی بود عرض کردم.
اطیابی: فیلم‌هایی هستند که همان یک سانس را هم روی پرده نمی‌روند. درباره‌ی هتل می‌گویند هفت میلیون مخاطب اما من می‌گویم که پانصد هزار نفر هم بیشتر بوده است.
درستکار: سینما فقط به سالن خلاصه نمی‌شود و باید خیلی چیزها را در نظر گرفت. وقتی می‌گوییم چرا فیلم ضعیف است، می‌گویند چراغ سینما باید روشن باشد. سینماگری را می‌شناسم که سینمادار است و به جای پخش فیلم خودش فسیل را پخش می‌کرد و وقتی علت را پرسیدم می‌گفت باید حقوق بقیه را بدهم. با شرایط پیچیده‌ای روبه‌رو هستیم.
فیلم‌های کمدی ما به دلیل نداشتن ساختار هنری، قدرت ماندگاری در تاریخ سینما را ندارد. چند نفر از مورخین و رسانه‌ای و… را دیدید که به فیلم‌های کمدی قبل از انقلاب رجوع کنند؟ به زور می‌شود فیلمی را پیدا کرد که قابل مراجعه باشد.
از سرنوشت آن فیلم‌ها باید نتیجه گرفت که سینمای کمدی باید جنبه‌های هنری داشته باشد تا بتوانیم فیلم‌هایی مثل اجاره‌نشین‌ها و با کمی تخفیف فیلم‌های کمال تبریزی مثل مارمولک و… را داشته باشیم.
انصاف نیوز: آقای اطیابی شما از منتقد معلم‌ها نام بردید که می‌توانند به فیلمسازها کمک کنند. آیا نمونه‌های موفق کمدی در دنیا کافی نیستند که از آنها الگو بگیرند؟
اطیابی: نمونه‌های موفق دنیا را هم باید از منتقدها بشنویم. منتقد باید برود کشف کند. اگر کسی روی کاناپه‌اش دراز کشیده باشد، سیگار بکشد و چیز دیگری بخورد و به فیلم من بگوید مزخرف، چرا باید به حرفش گوش کنم؟ هیچ کسی نمی‌خواهد فیلم بد بسازد. فیلمساز زحمت می‌کشد و سعی می‌کنیم فیلم بهتری بسازیم اما گاهی شرایط اجازه نمیدهد.
مثلا نوعی بی‌اخلاقی وجود دارد که بازیگر با چند جا قرارداد می‌بندد و کاری نمی‌شود کرد. منتقدی را دوست دارم که اول زحمت فیلمساز را ارج بگذارد نه اینکه نصفه و نیمه فیلم را ببیند و فحش بدهد. من به نظر چنین منتقدی دوزار هم ارزش نمی‌دهم. به خاطر آقای نبوی برنامه هفت را دیدم. نظرات مردم هم بسیار آموزنده است و آنها را می پسندم. منتقد از اظهارنظر هوایی پرهیز کند، فیلم ببیند، کتاب بخواند، در جامعه باشد و…
درستکار: کاش می‌توانستیم مدیر فرهنگی وارد کنیم | «مدیران فرهنگی ایران بزرگ‌ترین دشمن نقد و منتقد هستند»
انصاف نیوز: فیلمسازهای ما هم همان‌قدر قدشان بلند شده است؟
اطیابی: فرض کنید که قد فیلمسازهای ما کوتاه است. بلندش کنید دیگر. شما باید تلاش کنید و انگیزه ایجاد کنید.
درستکار: فیلمساز باید اول امتحانش را پس داده باشد بعد فیلم بسازد. اگر فیلمسازی منتظر نظر منتقد بماند یعنی کمیتش لنگ است. منتقد هر چه میخواهد بگوید، فیلمساز باید کارش را بلد باشد تا سرمایه‌گذار اعتماد کند و پولش را به او بدهد.
ما در کشوری زندگی می‌کنیم که مدیر فرهنگی نداریم و ای کاش می‌توانستیم مثل مربی فوتبال مدیر فرهنگی وارد کنیم. دشمنان اصلی نقد و منتقد همان مدیرانی هستند که فرهنگ و هنر را خوب نمی‌شناسند.
انصاف نیوز: چطور؟
درستکار: تابه‌حال دیدید منتقدی را برای مراسمی دعوت و از او تشکر کنند؟ تا حالا دیدید به منتقد احترام بگذارند؟ تا حالا دیدید منتقدی در جشن خانه سینما جزو سخنرانان باشد؟ از همان بهمن ۱۴۰۳ که اسم بهروز وثوقی را آوردم تا امروز یک نفر زنگ نزد و از من به خاطر داوری سالم تشکر کند. عرض کردم که دشمن اصلی مدیران فرهنگی ما هستند و نباید فیلمساز و منتقد را روبه‌روی هم قرار بدهید.
انصاف نیوز: آقای اطیابی، آن فسادی که آقای درستکار نام بردند، چقدر برای شما ملموس بوده است؟
اطیابی: فساد تعریف‌های مختلفی دارد اما اگر به معنای بی‌عدالتی باشد، می‌گویم که سیستم توزیع می‌تواند مناسبات عادلانه‌تری داشته باشد. بخشی از آن هم به صاحبان فیلم‌ها برمی‌گردد. گاهی سرمایه‌ی برخی فیلم‌ها از جایی آمده است که ادامه‌ی ماجرا دیگر اهمیتی ندارد و فیلمساز و تهیه‌کننده هم تلاشی برای دیده شدن فیلمش نمی‌کنند. اگر کسی به فیلم خودش ایمان داشته باشد، هزینه‌های تبلیغات را هم می‌پردازد.
درستکار: فیلم‌های جنگی مصداق حرف‌های آقای اطیابی هستند. پول را می‌گیرند و می‌روند!
انصاف نیوز: اگر نکته‌ای برای پایان دارید بفرمایید.
درستکار: به نظرم منتقدان عاشقان سینه‌چاک سینما هستند. خیلی‌هایمان زندگی‌مان را وقف سینما کرده‌ایم.
انصاف نیوز: وضعیت امروز کمدی چطور است؟
درستکار: بهتر نشده است. با یک گل بهار نمی‌شود.
اطیابی: به بهتر شدن امید داریم.
درستکار: بله این امید پیش آمده است. فکر کردیم با یک گلِ پیرپسر بهار شده است اما نشان دادند که نمی‌خواهند بهاری در این کشور رخ بدهند. دوره‌ی قبلی که مجبور بودند به فیلم‌های کمدی اعتبار بدهند. متاسفانه طوری شده است که اگر کسی موفق شود، نزد دیگران منفور نمی‌شود.
اگر سینمای کمدی در گیشه موفق می‌شود، به مردم احترام می‌گذارم. من با سلیقه‌ی مردم جنگ ندارم و به آقای اطیابی و فیلم‌هایشان احترام می‌گذارم اما انتظارم از سینمای کمدی بالاتر از وضعیت موجود است. درست شبیه به تولید دارو، در سینما هم باید استانداردهایی داشته باشیم.
به گزارش انصاف نیوز، برخی از کاربران درباره‌ی فیلم مفت‌بر، ساخته عادل تبریزی، در سایت فیلیمو شات نوشته‌اند «چطوری روشون شد همچین فیلمی ساختن. افتضاح براش کم بود./ واقعا پولتون رو الکی برای این فیلمای مزخرف ندید./ خیلی فیلم خوبی بود. هم بامزه بود و هم طنز تلخ داشت.»
درستکار: هیچ‌کسی در سینما دیگری را ارتقا نمیدهد و نوبتی به کسانی اعتبار می‌دهند. برای همین است که می‌گویم مدیر فرهنگی نداریم، چون مدیر فرهنگی باید گذشته را بشناسد و برای بلندمدت برنامه داشته باشد. مدیر فرهنگی باید کسانی مثل بیضایی و تقوایی را که رانده شده‌اند، صدا کند و کمک کند فیلمشان را بسازند.
الان امیدمان رشد کرده است البته با پس زدن فیلم پیرپسر امیدم از بین رفت. دلار نسبت به پارسال دو برابر و مشکلات مردم هم چند برابر شده است ولی مردم امید کوچکی دارند ولی وقتی امید مردم را ناامید می‌کنند، چه می‌توان گفت؟ مدیر دولتی باید منیت و خودخواهی‌اش را کنار بگذارد و ببیند مردم چه چیزی میخواهند.
اطیابی: باید کاری کنیم که مردم خودشان برای خودشان امید ایجاد کنند.
انصاف نیوز: آقای اطیابی ممکن است روزی یک فیلم کمدی را به اسکار بفرستیم؟
اطیبابی: چرا نشود؟ البته ایرانی‌ها به چیزهای خاصی می‌خندند و شوخی‌ها طبق فرهنگ متفاوت هستند اما می‌توانیم امیدوار باشیم. به شخصه اسکار برایم مهم نیست چون بسیاری از فیلم‌های خوب جهان در اسکار دیده نشدند. اسکار در سابقه‌‌اش نشان داده که به فیلم‌های بد خیلی بیشتر از فیلم‌های خوب توجه کرده است.
انتهای پیام