به گزارش خبرگزاری تسنیم از الیگودررز، الیگودرز در شرق لرستان به‌دلیل موقعیت جغرافیایی و قرارگرفتن در دامنه‌های زاگرس همیشه با دوگانه‌ای پیچیده روبه‌رو بوده است: وفور منابع آب در سرشاخه‌ها و هم‌زمان محرومیت از بهره‌برداری پایدار از این منابع.

طرح انتقال آب قمرود از پروژه‌هایی است که نام آن با الیگودرز گره خورده‌است. هدف اولیه این طرح، انتقال بخشی از آب سرشاخه‌های دز از لرستان و چهارمحال‌وبختیاری به‌سمت استان قم و مناطق مرکزی کشور بود؛ اما این طرح از همان آغاز با حساسیت‌ها و انتقادات زیادی همراه شد.

مردم الیگودرز معتقد بودند که منابع آبی این شهرستان برای توسعه کشاورزی و تأمین آب شرب خود منطقه کافی نیست، و بخش زیادی از این آب بدون آنکه برای مردم محل آورده‌ای داشته باشد، به دیگر استان‌ها منتقل می‌شود.

با گذشت سال‌ها از آغاز طرح قمرود، نه‌تنها معضلات قدیمی رفع نشده، بلکه مشکلات تازه‌ای نیز به آن اضافه شده‌است. کشاورزان مناطق بربرود شرقی، بربرود غربی و بخش مرکزی از شورشدن منابع آب و کاهش سطح زیر کشت گلایه دارند.

از سوی دیگر، مسئولان وزارت نیرو در ازای انتقال آب وعده داده بودند که بخشی از منابع به الیگودرز تخصیص یابد و چند سد مهم برای مهار و مدیریت آب احداث شود.

اما بنا به‌گفته‌ مسئولان محلی، این تعهدات به‌طور کامل اجرا نشده و همین موضوع سبب افزایش نارضایتی‌ها در سطح الیگودرز شده‌است. در چنین شرایطی، سفر اخیر نمایندگان مجلس از حوزه‌های انتخابیه الیگودرز و قم به این منطقه بار دیگر توجه افکار عمومی را به مسئله قمرود جلب کرد.

در حاشیه بازدید اخیر، حمیدرضا گودرزی، نماینده الیگودرز، آب را اولویت اصلی توسعه منطقه توصیف کرد و هشدار داد که بدون رفع بحران موجود، برنامه‌های اقتصادی و اجتماعی به نتیجه نخواهد رسید.

او خسارات کشاورزان، مشکلات ناشی از آب شور و بی‌آبی را بحرانی خواند و اثرات آن را بر زندگی هزاران خانواده الیگودرزی غیرقابل‌انکار اعلام کرد.

محمد منان رئیسی، نماینده قم، با اشاره به سرریز سالانه سد دز از استفاده شهرهایی مانند قم از منابع شور انتقاد و آن را با ورود و هدررفت آب شیرین به دریا مقایسه کرد.

طرح انتقال آب قمرود در دهه‌های گذشته با هدف تأمین آب شرب استان قم و بخش‌هایی از فلات مرکزی کلید خورد. ایده اصلی این بود که بخشی از آب سرشاخه‌های دز و دیگر رودخانه‌های زاگرس از طریق تونل‌ها و کانال‌ها به‌سمت قم منتقل شود.

از همان ابتدا، این طرح با دو نگاه متضاد روبه‌رو شد؛ از یک سو، مسئولان استان قم و مناطق مرکزی آن را راه‌حلی حیاتی برای بحران آب می‌دانستند؛ از سوی دیگر، مردم و نمایندگان لرستان و الیگودرز هشدار می‌دادند که چنین انتقالی می‌تواند حیات کشاورزی و منابع آب محلی را نابود کند.

در توافق‌های اولیه وزارت نیرو تصریح شده بود که در ازای انتقال سالانه 181 میلیون مترمکعب آب از الیگودرز و سرشاخه‌های دز، باید 46 میلیون مترمکعب آب به این شهرستان تخصیص داده شود.

از سوی دیگر احداث چند سد مهم شامل سدهای دارسفید، دهجانی، قشلاق و چمن‌سلطان در دستور کار قرار گرفت تا بخشی از نیاز کشاورزی و آب شرب مردم الیگودرز تأمین شود.

اما بنا به‌گفته‌ مهدی اداوی، فرماندار ویژه الیگودرز، این وعده‌ها طی سال‌های گذشته به‌طور کامل محقق نشده‌ و اگرچه تخصیص مصوب 46 میلیون متر مکعب به‌تازگی ابلاغ شده، اما احداث سدها همچنان در حد مطالعات باقی مانده‌است.

یکی از مهم‌ترین پیامدهای بی‌آبی در الیگودرز، تخلیه روستاها از سکنه است. نمایندگان حاضر در بازدید تأکید کردند که تعداد زیادی از روستاهای این شهرستان به‌دلیل نبود آب ترک شده‌اند.

کشاورزان که معیشتشان به کشت گندم، جو، یونجه و باغات وابسته بود، اکنون یا زمین‌ها را رها کرده‌اند یا مجبور به مهاجرت به شهرها و استان‌های دیگر شده‌اند.

انتهای پیام/644/.