مسابقات قهرمانی کشتی آزاد جهان در زاگرب، صحنه‌ای از رقابت‌های تاریخی و نفس‌گیر است که در آن قهرمانان پیشین و جوانان مشتاق برای مدال‌های طلا به میدان می‌آیند.
امسال در زاگرب، کشتی آزاد بیش از همیشه طوفانی است؛ بزرگان دیروز به میدان آمده‌اند تا تاج خود را حفظ کنند، اما رقبای جوان و گرسنه هر لحظه آماده‌اند تا قهرمانان را از تخت پایین بشکند.
نزدیک به یک دهه است که وزن ۹۷ کیلوگرم کشتی آزاد با دو نام تعریف می‌شود: عبدالرشید سعدالله‌اف (UWW) و کایل اسنایدر (آمریکا).
از سال ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۷ (۱۳۹۴ تا ۱۳۹۶)، اسنایدر بر تشک حکمفرما بود و مدال‌های طلای المپیک و جهانی را به دست آورد.
سپس از ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۱ (۱۳۹۷ تا ۱۴۰۰)، سعدالله‌اف همه چیز را در اختیار گرفت و تمام طلای‌های مهم را تصاحب کرد.
وقتی سعدالله‌اف در سال ۲۰۲۲ (۱۴۰۱) قهرمانی جهان را از دست داد، اسنایدر دوباره به صدر بازگشت.
بازهم رویارویی فینال المپیک در راه است
به‌جز تاج‌الدینوف، کوتارو کییوکا (ژاپن) تنها قهرمان المپیک آزاد حاضر در زاگرب است.
در وزن ۶۵ کیلوگرم، هر چهار مدال‌آور پاریس حضور دارند، هرچند اسلام دودایف (آلبانی) در ۷۰ کیلوگرم کشتی خواهد گرفت.
انتظار می‌رود در وزن ۶۵ کیلوگرم تکرار فینال المپیک ۲۰۲۴ (۱۴۰۳) را شاهد باشیم؛ جایی‌که کییوکا و نایب‌قهرمان المپیک، رحمان عموزاد (ایران)، طبق سیدبندی باید به هم برسند.
کییوکا هرگز در قهرمانی جهان کشتی نگرفته و پس از کسب طلای پاریس، فصل را از دست داد، اما کارنامه‌اش پر از برد مقابل حریفان سطح بالاست.
او برای کسب سهمیه پاریس، قهرمان المپیک توکیو تاکوتو اوتوگورو (ژاپن) را شکست داد و سپس دوبار قهرمان آسیا کایسی تانابه (ژاپن) را برد تا جایگاه خود در تیم زاگرب را تثبیت کند.
عموزاد بزرگ‌ترین تهدید او خواهد بود؛ در حالی‌که به دنبال انتقام فینال المپیک است.
به‌جز آن شکست، کشتی‌گیر ایرانی نیرویی باثبات بوده و با تکنیک «زیر-رو» خود، حریفان را غافلگیر می‌کند.
اگر بتواند حملات بی‌امان کییوکا را محدود کند و مسابقه را کم‌امتیاز نگه دارد، شاید شانسی برای پیروزی داشته باشد.
قهرمان اروپا ابراهیم ابراهیموف (UWW)، قهرمان زیر ۲۳ سال جهان، با مجموعه‌ای کامل از فنون می‌آید تا هر دو نفر کییوکا و عموزاد را به چالش بکشد. او شاید بزرگ‌ترین عامل برهم‌زننده جدول باشد.
سباستین ریورا (پورتوریکو)، برنز المپیک و نقره جهان، با وجود اینکه از پاریس تاکنون کشتی نگرفته، می‌تواند دوباره مدال بگیرد.
وازگن تِوانیان (ارمنستان) و سوجیت (هند) هم در تلاش برای رسیدن به سکو هستند.
خشکسالی مدال طلا برای اوگویف
علاوه بر کییوکا و یوشیدا، دیگر امید‌های ژاپن برای مدال شامل:
قهرمان آسیا تاکارا سوده (ژاپن) در ۶۱ کیلو.
نایب‌قهرمان جهان یوشینوسوکه آیویگی (ژاپن) در ۷۰ کیلو.
کوتا تاکاهاشی (ژاپن) در ۷۴ کیلو.
و برادران ایشیگورو در ۸۶ و ۹۲ کیلو هستند.
سوده وظیفه سنگینی پیش رو دارد؛ چرا که هم‌تیمی‌اش در دانشگاه یاماناشی گاکویین، ماساموسوکه اونو (ژاپن)، سال گذشته قهرمان جهان شد.
سوده هم باید در میدانی دشوار کشتی بگیرد که در آن نام‌هایی مثل زاوور اوگوف (UWW)، زلیمخان آباکاروف (آلبانی) و اودیت (هند) حضور دارند.
اوگویف، قهرمان المپیک و جهان در ۲۰۱۹ (۱۳۹۸)، با قهرمانی اروپا در فروردین ۱۴۰۴ دوباره به فرم برگشت.
او سال گذشته بعد از شکست مقابل اونو و ویتالی آراجائو (آمریکا)، پنجم شد.
آباکاروف، قهرمان سابق جهان، هم در جمع مدعیان است؛ کسی که در ۲۰۲۳ (۱۴۰۲) اوگوف را شکست داده بود.
مدعیان دیگر شامل نایب‌قهرمان آسیا اودیت، تایربک ژوماش‌بک‌اولو (قرقیزستان) که دوباره به ۶۱ کیلو برگشته، و جکسون فارست (آمریکا) که آراجائو را شکست داد تا جای او را در تیم آمریکا بگیرد.
سیداکوف آماده بازگشت
در وزن ۷۴ کیلو، قهرمان جهان ۲۰۲۳ (۱۴۰۲) زاوربک سیداکوف (UWW) درست به موقع برای قهرمانی جهان ریکاوری کرده است.
او در قهرمانی اروپا مقابل چرمن والیه‌ف (آلبانی) مصدوم شد و حالا برای دفاع از طلای خود احتمالاً باید دوباره از سد کشتی‌گیر آلبانی بگذرد.
کوتا تاکاهاشی (ژاپن) و دیوید کار (آمریکا) دو جوانی هستند که می‌توانند شگفتی‌ساز شوند.
هر دو حملات کشنده دارند و سرعت بالایی دارند.
تاکاهاشی در بوداپست برنده شد، اما کار نزدیک بود در برابر او کامبک بزند.
نایب‌قهرمان جهان تایموراز سالکازانوف (اسلواکی) به دنبال بازگشت به سکو است.
در حالی‌که یونس امامی (ایران) و باتجربه سونر دمیرتاش (ترکیه) همچنان از مدعیان اصلی‌اند.
لی به دنبال طلای جهان
در اوزان دیگر، اسپنسر لی (آمریکا) به دنبال کسب مدال جهانی است.
برای آمریکا، کسب طلا در سبک‌ترین وزن آزاد، اتفاقی نادر است.
توماس گیلمن (آمریکا) در سال ۲۰۲۱ (۱۴۰۰) طلا گرفت و در ۲۰۲۲ (۱۴۰۱) نقره، اما در ۲۰۲۳ (۱۴۰۲) این وزن بدون مدال برای آمریکا تمام شد.
اکنون لی، نایب‌قهرمان المپیک پاریس، آماده است تا در ۵۷ کیلو طلای جهان را در زاگرب بگیرد.
این نخستین حضور او در قهرمانی جهان است، اما شانس اول قهرمانی محسوب می‌شود.
احتمالاً با مشکل زیادی روبه‌رو نخواهد شد؛ اگر هم باشد، از سوی مدال‌آور برنز جهان ۲۰۲۳ آرسن هاروتیونیان (ارمنستان) و مدال‌بران برنز پاریس یعنی آمان (هند) و گلومجون عبدالله‌یف (ازبکستان) خواهد بود.
این وزن با حضور قهرمان آسیا چونگ سونگ هان (کره شمالی)، نایب‌قهرمان اروپا آزامات توسکایف (صربستان) و علی مومنی (ایران) پرحرارت‌تر هم شده است.
در ۷۹ کیلو، احمد عثمان‌اف (UWW)، قهرمان جهان ۲۰۲۳، نباید مشکل خاصی برای گرفتن دومین طلایش داشته باشد، هرچند که با رقبای آشنایی مثل ولادیمری گامکرلیدزه (گرجستان) و محمد نخودی (ایران) روبه‌رو خواهد شد.
عثمان‌اف هر دو را در مسیر طلای ۲۰۲۳ شکست داد و از آن زمان قهرمانی اروپا ۲۰۲۴ و ۲۰۲۵ را نیز گرفته است.
او در فینال ۲۰۲۵ در اسلواکی، زلیمخان خادجیف (فرانسه)، کشتی‌گیر باتجربه، را شکست داد.
خادجیف همچنان مدعی سکوست، اما اخیراً در بوداپست شکست نزدیکی مقابل جورجیوس کوگیومتسیدیس (یونان) خورد که او را به تهدیدی واقعی برای مدال بدل کرده است.
همچنین واسیل میخایلوف (اوکراین) را هم نباید نادیده گرفت؛ او همواره در قهرمانی جهان رقابتی ظاهر شده است.
طلوعی تازه در ۸۶ کیلو
وزن ۸۶ کیلو شاهد تغییر بزرگی در زاگرب خواهد بود.
از سال ۲۰۱۷ (۱۳۹۶)، حسن یزدانی (ایران) و دیوید تیلور (آمریکا) مدال‌های طلا را بین خود تقسیم کردند.
اما حالا آن دوران تقریباً ده‌ساله به پایان رسیده؛ تیلور بازنشسته شده و یزدانی به یک وزن بالاتر رفته و امسال کشتی نمی‌گیرد.
پس چه کسی قهرمان زاگرب خواهد شد؟
قهرمان دو دوره جهان کامران قاسم‌پور (ایران)، که همیشه پشت سر یزدانی در ۸۶ کیلو بود، شانس اول است.
او در ۹۲ کیلو کشتی می‌گرفت و نزدیک بود سومین طلای جهانش را بگیرد، پیش از آنکه در نیمه‌نهایی به‌شکل تلخی به سعدالله‌اف ببازد.
اکنون با بازگشت به وزن المپیکی، قاسم‌پور به دنبال بهترین نمایش خود در زاگرب است. او سیدبندی ندارد، به این معنی که ممکن است در هرجای جدول بیفتد.
این وزن پر از استعداد است؛ نایب‌قهرمان اروپا محمد‌حبیب کادژی ماگمدوف (UWW) در ۸۶ کیلو شکوفا شده و نزدیک بود در اروپا طلا بگیرد.
قهرمان سابق جوانان جهان ابراهیم کادیف (UWW) نیز مدعی دیگری است، هرچند تجربه بین‌المللی‌اش محدود است.
زاهد والنسیا (آمریکا) در یک سال اخیر پیشرفت چشمگیری داشته و با سرعت تهاجمی‌اش می‌تواند روی سکو برود.
آرسنی ژیویف (آذربایجان) و آزمات داؤلت‌بک‌اف (قزاقستان) هم اسب‌های سیاه این وزن هستند که شاید شگفتی‌ساز شوند.
وزن ۱۲۵ کیلوگرم
در کشتی آزاد سنگین‌وزن، حضور گنو پتریاشویلی (گرجستان) و طا‌ها آکگول (ترکیه) همچنان خبرساز است.
این دو کشتی‌گیر از سال ۲۰۱۴ (۱۳۹۳) تاکنون ۹ مدال طلای جهان و المپیک را بین خود تقسیم کرده‌اند،اما حالا چهره‌های تازه‌ای ظاهر شده‌اند.
امیرحسین زارع (ایران) که در سال ۲۰۲۱ (۱۴۰۰) قهرمان جهان شد، همچنان تهدیدی جدی برای این دو کهنه‌کار محسوب می‌شود.
زارع در المپیک پاریس به مدال برنز رسید و ثابت کرد که می‌تواند در سطح بالای دنیا باقی بماند.
در کنار او، منکایلد سانایف (قزاقستان) و نیکولاس کونیلین (آمریکا) نیز هستند که پیشرفت چشمگیری داشته‌اند و می‌توانند معادلات را تغییر دهند.
با توجه به شرایط جدول، این احتمال وجود دارد که آکگل و پتریاشویلی باز هم در یک سمت قرعه بیفتند و دوباره پیش از فینال به مصاف هم بروند؛ اتفاقی که در سال‌های گذشته بار‌ها تکرار شده است.
در آن صورت، زارع یا یکی از آمریکایی‌ها می‌تواند از سمت دیگر جدول راهی فینال شود.
رقابت‌های سنگین‌وزن نه‌تنها جنگ قدرت میان قهرمانان سابق است، بلکه آزمونی برای ستاره‌های جوانی خواهد بود که می‌خواهند خودشان را در سطح جهان معرفی کنند.
وزن ۶۱ کیلوگرم
این وزن در سال‌های اخیر یکی از متغیرترین اوزان بوده است.
در قهرمانی جهان ۲۰۲۳ (۱۴۰۲) در بلگراد، آباسگادجی ماگومدوف (UWW/روسیه) قهرمان شد.
او در همان رقابت‌ها رضا آتری (ایران) و آرسن هاروتیونیان (ارمنستان) را شکست داد.
اما در المپیک پاریس، این هاروتیونیان بود که توانست مدال طلا بگیرد و بزرگ‌ترین افتخار کارنامه‌اش را ثبت کند.
او با فنون انفجاری‌اش نشان داد که چرا همیشه خطرناک است.
در کنار این سه نفر، بکا لومتادزه (گرجستان)، قهرمان اروپا، و دیتون فیکس (آمریکا) هم مدعیان جدی هستند.
فیکس که در آمریکا محبوبیت بالایی دارد، هنوز به طلای جهانی نرسیده، اما تجربه زیادی در مسابقات سنگین دارد.
وزن ۷۰ کیلوگرم
در این وزن، رحمان عموزاد (ایران) همچنان نفر شماره یک محسوب می‌شود.
او در دو سال اخیر تقریباً شکست‌ناپذیر بوده و مدال‌های طلای جهانی و آسیایی را به‌دست آورده است.
با این حال، کشتی‌گیرانی مثل زامبولات کورایف (UWW/روسیه) و تای کولنز (آمریکا) هم حضور دارند که می‌توانند جریان مسابقات را تغییر دهند.
کورایف در مسابقات رنکینگ نشان داده که آمادگی جسمی فوق‌العاده‌ای دارد و می‌تواند برای همه دردسرساز باشد.
وزن ۷۹ کیلوگرم
یکی از عمیق‌ترین اوزان قهرمانی جهان ۲۰۲۵ است.
جردن باروز (آمریکا)، افسانه کشتی آزاد، هنوز در این وزن حضور دارد، اما در سال‌های پایانی دوران حرفه‌ای‌اش است.
او بعد از ناکامی در رسیدن به المپیک پاریس، به این رقابت‌ها به چشم فرصتی برای خداحافظی باشکوه نگاه می‌کند.
تاجی‌مراد رسولوف (ازبکستان)، قهرمان آسیایی، و حسن کادماغومدوف (UWW/روسیه) هر دو در اوج هستند.
به‌علاوه، محمد نخودی (ایران) همواره یکی از مدعیان اصلی سکو بوده و تکنیک‌های متنوعی دارد.
این اوزان نشان می‌دهند که قهرمانی جهان ۲۰۲۵ در زاگرب فقط صحنه تکرار قهرمانی‌های گذشته نخواهد بود، بلکه آوردگاه ستاره‌های جدیدی است که می‌خواهند نام خودشان را ثبت کنند.
وزن ۹۲ کیلوگرم
این وزن در سال گذشته شاهد یک تغییر بزرگ بود:
سردار سلیمانوف (ازبکستان) به شکلی غیرمنتظره قهرمان جهان شد و نگاه‌ها را به خود جلب کرد.
اما با بازگشت جیدن کاکس (آمریکا) به تشک، داستان تازه‌ای آغاز خواهد شد.
کاکس که دو طلای جهانی در کارنامه دارد، پس از مدتی دوری دوباره به میادین آمده و هدفش فقط بازگشت به اوج است.
از سوی دیگر، میخائیل ماخاتادزه (گرجستان) و احمد باتیروف (قرقیزستان) هم حضور دارند و جدول این وزن را بسیار پیچیده می‌کنند.
اوزان ۸۶ و ۹۲ هر دو پر از ستاره‌های قدیمی و تازه‌کار هستند و می‌توانند شگفتی‌های زیادی در زاگرب رقم بزنند.
در نهایت، قهرمانی جهان ۲۰۲۵ نه‌فقط یک مسابقه انتخابی برای قدرت‌نمایی کشتی‌گیران است، بلکه پیش‌زمینه‌ای برای نسل تازه‌ای از ستاره‌ها خواهد بود که می‌خواهند نظم سنتی کشتی آزاد را برهم بزنند.
زاگرب امسال به جایی تبدیل می‌شود که گذشته، حال و آینده کشتی آزاد در هم گره می‌خورند.
انتهای پیام/