طرفداری | خسوس وایخو، مدافع ۲۸ ساله سابق رئال مادرید، اکنون در دسته‌ی دوم اسپانیا و با پیراهن آلباسته بازی می‌کند. با این حال، او کارنامه‌ای درخشان دارد: ۱۵ عنوان قهرمانی که در میان بازیکنان سگوندا دیویژن کم‌نظیر است. وایخو طی پنج فصل حضور در رئال مادرید، در ۳۵ مسابقه به میدان رفت و یک گل زد. او در این مدت موفق شد همراه کهکشانی‌ها جام‌هایی چون لالیگا، کوپا دل‌ری و دو لیگ قهرمانان اروپا را بالای سر ببرد. او در گفت‌وگوی اختصاصی با روزنامه مارکا، از سال‌های حضور در برنابئو و شرایط امروز خود در آلباسته می‌گوید.
چه اتفاقی در رئال مادرید برایت افتاد؟
وقتی مدت‌ها در تیمی هستی اما زیاد بازی نمی‌کنی، آن حس روزمره را کمتر تجربه می‌کنی. هدف من همیشه این بود که سخت کار کنم و عضوی مفید برای تیم باشم. فقط بحث دقایق بازی نیست، بلکه اینکه بدانی سهمی در موفقیت تیم داری اهمیت بیشتری دارد.
همیشه عنوان «بازیکن سابق رئال» همراه تو خواهد بود. در زمین هم همین حس را داری؟
در هفته‌های اول شاید این موضوع را احساس کردم، اما حالا در آلباسته کاملاً خودم را یکی از بازیکنان تیم می‌دانم و هماهنگی خوبی با هم‌تیمی‌هایم پیدا کرده‌ام.
خیلی‌ها می‌گویند در مادرید فقط به خاطر حقوق خوب ماندی. درست است؟
می‌دانستم بازی کردن در رئال بسیار سخت است، اما همیشه امیدوار بودم که با انضباط، تمرکز، انرژی مثبت و صبر، فرصت بازی پیدا کنم. در رئال هیچ چیز آسان نیست، اما همیشه ممکن بود با مصدومیت‌ها یا شرایط دیگر نوبت من برسد. وقتی هم به میدان می‌رفتم، آماده و متمرکز بودم و این حاصل همان تلاش روزانه بود.
فکر می‌کنی هواداران رئال تو را چطور به یاد خواهند آورد؟
شاید به عنوان بازیکنی خاص، اما با محبت. کسانی که مرا می‌شناسند می‌دانند همیشه حرفه‌ای رفتار کردم، در دسترس تیم بودم و در هر نقشی که به من سپرده شد، نهایت تلاشم را کردم.
خیلی‌ها هنوز دقایق پایانی تو مقابل منچسترسیتی در لیگ قهرمانان را به یاد دارند...
بله، آن تصویر در ذهنم مانده است. ۱۰ دقیقه پرفشار بود، اما چیز خاصی نبود. حتی فکر می‌کنم بازی‌های بهتری برای رئال داشته‌ام نسبت به آن شب برابر سیتی.
تو قهرمانی‌های بزرگی مثل لالیگا، کوپا دل ری و دو لیگ قهرمانان را در کارنامه داری، با وجود دقایق کم، این جام‌ها را مال خودت می‌دانی؟
بله. وقتی به آن جام‌ها نگاه می‌کنم، یاد تمام تمریناتی می‌افتم که برای رسیدن به سطح هم‌تیمی‌هایم انجام دادم. برای رویارویی با بازیکنانی مثل رودریگو، وینیسیوس، بنزما یا امباپه باید در بهترین شرایط باشی. حضور در رئال به معنای راحت نشستن روی نیمکت نیست؛ پشت هر جام کار و تلاش زیادی وجود داشت و همیشه با افتخار به آن ۱۵ جام نگاه می‌کنم.
بهترین مدافعی که در کنارش بازی کرده‌ای چه کسی بوده است؟
بی‌تردید سرخیو راموس. او کامل‌ترین مدافعی بود که دیده‌ام؛ قدرت هوایی، جای‌گیری، شجاعت و شخصیت رهبری. خیلی به من کمک کرد. چون شماره پیراهن‌هایمان نزدیک بود، در رختکن کنار هم می‌نشستیم. معمولاً جزو آخرین نفراتی بودیم که سالن را ترک می‌کردیم و بارها بعد از تمرین یا کار با فیزیوتراپ، با هم غذا می‌خوردیم. او واقعاً یک ستاره بود.
تنها گل خسوس وایخو برای رئال مادرید