حجت‌الاسلام والمسلمین میثم درگاهی مدیر حوزه علمیه خواهران استان مرکزی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری حوزه در اراک اظهار داشت: امام حسن عسکری (ع)، فرزند امام هادی (ع)، در سال ۲۳۲ هجری قمری در شهر مدینه دیده به جهان گشودند، دوران کودکی و نوجوانی ایشان در فضایی آکنده از علم، تقوا و رنج گذشت، پدر بزرگوار ایشان، امام هادی (ع)، در سن ۲۳ سالگی امام حسن عسکری (ع) به شهادت رسیدند و پس از آن، امام عسکری (ع) به مدت ۶ سال، از سال ۲۵۴ تا ۲۶۰ هجری قمری، عهده‌دار امامت شیعیان جهان بودند.
وی گفت: این دوره کوتاه امامت، با چالش‌ها و سختی‌های فراوانی همراه بود.
مدیر حوزه علمیه خواهران استان مرکزی تصریح کرد: امام عسکری (ع) در مدت کوتاه خلافت خود با سه تن از خلفای عباسی هم‌دوره بودند، معتز، مهتدی و معتمد. این خلفا، به ویژه معتمد، به شدت از نفوذ و محبوبیت روزافزون شیعه و گسترش تعالیم اهل بیت (ع) هراس داشتند، از این رو، اقدامات شدیدی را برای سرکوب و محدود کردن فعالیت‌های امام (ع) و پیروان ایشان به کار بستند.
حجت الاسلام و المسلمین درگاهی اظهار کرد: این محدودیت‌ها تا جایی بود که امام عسکری (ع) و خانواده ایشان مجبور به سکونت اجباری در محله نظامی شهر سامرا، که مرکز حکومت عباسیان بود، شدند. این محله به دلیل حضور سربازان و پاسگاه‌های حکومتی، فضایی امنیتی و پر از نظارت را برای امام (ع) ایجاد کرده بود. علاوه بر این، در موارد متعددی ایشان را به زندان نیز محبوس نمودند تا از هرگونه ارتباط با شیعیان و فعالیت‌های علمی و تبلیغی جلوگیری کنند. این شرایط، نشان‌دهنده اوج اختناق و فشاری بود که بر خاندان نبوت در آن دوران حاکم بود.
وی بیان کرد: با وجود تمام این محدودیت‌ها و فشارها، امام حسن عسکری (ع) در دوران کوتاه امامت خود، آثار مهمی را در نشر احکام الهی، بیان مسائل فقهی و جهت دادن به حرکت انقلابی شیعیانی که از راه‌های دور برای کسب فیض به محضر امام (ع) می‌رسیدند، بر جای گذاشتند.
حجت الاسلام و المسلمین درگاهی خاطرنشان کرد: امام حسن عسکری(ع) با تدبیر و حکمت، توانستند تعالیم شیعه را حفظ کرده و به نسل‌های آینده منتقل نمایند.
وی اضافه کرد: تفسیر قرآن کریم از جمله زمینه‌هایی است که مورد توجه ویژه امام حسن عسکری (ع) بوده است. اهمیت این موضوع تا بدانجا بود که یک متن مفصل در تفسیر قرآن (که در شمار کهن‌ترین آثار میراث تفسیری امامیه است) به ایشان منسوب شده است.
مدیر حوزه علمیه خواهران استان مرکزی ادامه داد: این تفسیر، گنجینه‌ای از معارف قرآنی و بیانگر عمق فهم و دانش امام (ع) از کلام الهی است. ایشان در این تفسیر، به بیان نکات ظریف و لطایف قرآنی می‌پرداختند و دیدگاه‌های عمیقی را نسبت به آیات الهی ارائه می‌دادند.
وی اذعان کرد: در زمان امام یازدهم، تعلیمات عالیه قرآنی، نشر احکام الهی و مناظرات علمی بسیاری تجربه شد. فرهنگ شیعی که در طول سالیان متمادی توسط ائمه اطهار (ع) پایه‌ریزی شده بود، در رشته‌های دیگر نیز مانند فلسفه و کلام باعث ظهور مردان بزرگی شد. یکی از این چهره‌های درخشان، یعقوب بن اسحاق کندی بود که کندی، فیلسوف بزرگ عرب، که دانشمند معروف ایرانی، ابونصر فارابی، شاگرد مکتب وی بوده است، با الهام از تعالیم امام (ع) در مسیر علم و حکمت گام برداشت.
حجت‌الاسلام والمسلمین درگاهی اظهار کرد: یکی از القابی که برای امام حسن عسکری (ع) به کار رفته، لقب «فقیه» است، این لقب که از سوی اصحاب و یاران نزدیک ایشان مورد استفاده قرار می‌گرفته، نشان می‌دهد که امام از سوی پیروان خود به طور خاص به این وجه از شخصیتشان شناخته می‌شدند.
وی تاکید کرد : بخش قابل توجهی از احادیث و روایاتی که از ایشان نقل شده است، به حوزه فقه و ابواب مختلف آن مربوط می‌شود. این امر، گواهی بر تسلط عمیق ایشان بر احکام و مسائل شرعی و توانایی ایشان در تبیین و تشریح این مسائل برای جامعه اسلامی است.
حجت الاسلام و المسلمین درگاهی با اشاره به قدرت علمی امام حسن عسکری (ع) بیان کرد: در قدرت علمی امام نکته‌های بسیاری گفته شده است. نمونه برجسته این قدرت علمی، مناظره ایشان با یعقوب بن اسحاق کندی است. کندی، که در آن زمان یکی از برجسته‌ترین فلاسفه و دانشمندان عصر خود بود، در مناظره با امام (ع) درمانده گشت. نقل شده که او کتابی را بر رد قرآن نوشته بود، اما پس از مناظره با امام عسکری (ع)، تحت تأثیر علم و استدلال آن حضرت قرار گرفت، کتاب خود را سوزانید و بعدها از دوستداران و در صف پیروان ایشان درآمد. این امر، نشان‌دهنده عمق دانش و قدرت استدلال امام (ع) است که حتی بزرگترین اندیشمندان عصر خود را نیز به اقرار و تسلیم وا می‌داشت.
وی بیان کرد: هر یک از ائمه اطهار (ع) گویی یک خصلت خاص بیشتر در وجودشان ظهور دارد و این وجه تمایز، در شناخت و معرفی ایشان نقش بسزایی ایفا می‌کند. خواجه نصیرالدین طوسی، فیلسوف و دانشمند بزرگ شیعه، در یکی از آثار خود (دوازده بند)، هر یک از ائمه را با صفتی توصیف می‌کند که بیشتر در وجود آن حضرت متجلی بوده است. در مورد وجود مقدس امام حسن عسکری (ع)، صفت "جلالت" و "هیبت" و "رواء" برجسته است.
وی یادآور شد: اساساً عظمت، هیبت و جلالت در قیافه ایشان به نحوی بود که هر کس که ایشان را ملاقات می‌کرد، قبل از اینکه سخن بگویند و از علم و حکمت ایشان چیزی بفهمد، تحت تأثیر آن سیما و هیبت قرار می‌گرفت.
مدیر حوزه علمیه خواهران استان تصریح کرد: این ابهت و شکوه، نه از روی غرور یا تکبر، بلکه جلوه‌ای از نور الهی و عظمت ربانی بود که در وجود ایشان تجلی یافته بود. وقتی که سخن می‌گفتند، گویی دریای مواجی از علم و حکمت آغاز به سخن می‌کرد و دیگر تکلیف شنونده و مخاطب روشن بود؛ یعنی هر کس با کلام ایشان مواجه می‌شد، کاملاً تحت تاثیر قرار می‌گرفت.
انتهای پیام. /