پنجاه سال پیش، جورج لوکاس برای ساخت «جنگ ستارگان» به شرکتی نیاز داشت که وجود نداشت؛ پس خودش آن را خلق کرد. از همان روز، سینما دیگر هرگز مثل قبل نشد. از دایناسورهای «پارک ژوراسیک» تا آب‌های واقعی «دنیای ژوراسیک» و فناوری انقلابی «ماندالوریان»، جورج لوکاس مرزهای خیال و واقعیت را بارها جابه‌جا کرده و حالا در گذشت پنجاه سال از این ورود این شرکت به عرصه‌ی تولید مجازی، کنسرت‌های دیجیتال و هوش مصنوعی، همه چیز آماده است تا فصل تازه‌ای در تاریخ سرگرمی جهان نوشته شود.
به گزارش خبرآنلاین به نقل از ورایتی، کمپانی «اینداستریال لایت‌اند مجیک» یا همان آی ال‌ام امسال پنجاه‌ساله می‌شود. شرکتی که با خلق جلوه‌های ویژه انقلابی، از تی-۱۰۰۰ در «ترمیناتور ۲» گرفته تا دیوی جونز در «دزدان دریایی کارائیب: صندوق مرد مرده» و تی‌رکس در «پارک ژوراسیک»، استانداردهای جدیدی در صنعت سینما تعریف کرده است.
اما هیچ‌یک از این شگفتی‌ها بدون جورج لوکاس و «جنگ ستارگان» وجود نداشت. درواقع اگر لوکاس به‌دنبال تحقق چشم‌انداز فضایی خود نبود، امروز آی ال‌ام هم وجود خارجی نداشت و «جنگ ستارگان» چیزی کاملاً متفاوت می‌بود.
لوکاس پس از موفقیت فیلم کم‌هزینه‌ی «گرافیتی آمریکایی» در سال ۱۹۷۳، برای پروژه بعدی‌اش، «جنگ ستارگان»، فهمید هیچ شرکت جلوه‌های ویژه‌ای توان اجرای ایده‌هایش را ندارد. همین شد که آی ال‌ام متولد شد. جان نول، سرپرست جلوه‌های ویژه این شرکت می‌گوید: «آی آل‌ام از سر ضرورت به دنیا آمد.»
لوکاس ابتدا سراغ داگلاس ترامبال (مسئول جلوه‌های «۲۰۰۱: یک ادیسه فضایی») رفت اما او مشغول کارگردانی بود و جان دایکسترا را پیشنهاد کرد. دایکسترا تیمی متشکل از هنرمندان، مهندسان صنعتی، الکترونیکی و حتی موسیقیدانان گرد هم آورد؛ گروهی که مأموریت‌شان جسورانه و بی‌سابقه بود: خلق جهانی تازه روی پرده. نتیجه همان شد که تاریخ سینما را تغییر داد.
با «امپراتوری ضربه متقابل می‌زند» و سپس «بازگشت جدای»، آی ال‌ام باز هم مرزهای تکنولوژی را جابه‌جا کرد؛ از موجودات استاپ‌موشن گرفته تا نوآوری‌های تازه در کنترل حرکت دوربین. لوکاس تصمیم گرفت این گروه را حفظ کند و آن‌ها را به مرکزی برای خدمات جلوه‌های ویژه به فیلمسازان دیگر تبدیل نماید.
ورود به دنیای دیجیتال
در سال ۱۹۸۵، آی ال‌ام با «شوالیه شیشه‌ای» در فیلم «شرلوک هولمز جوان» نخستین کاراکتر کاملاً CGI تاریخ سینمای لایو اکشن را خلق کرد. جان نول که یک سال بعد به آی ال‌ام پیوست، می‌گوید: «اینجا همان جایی بود که مرزهای تکنولوژی شکسته می‌شد.»
اوج این مسیر، دایناسورهای «پارک ژوراسیک» بود. ابتدا قرار بود با استاپ‌موشن ساخته شوند، اما با فشار تیم جلوه‌های دیجیتال، کامپیوتر جایگزین شد و صنعت جلوه‌های ویژه برای همیشه دگرگون گشت.
گرت ادواردز، کارگردان «دنیای ژوراسیک: تولد دوباره»، آی ال‌ام را «مقدس» می‌نامد: «وقتی دایناسورها روی پرده ظاهر شدند، فیلم لحظه‌به‌لحظه بهتر می‌شد.» او می‌گوید بزرگ‌ترین چالشش یک سکانس ۳۰ دقیقه‌ای در آب بود که آی ال‌ام با خلق «واقعی‌ترین آب تاریخ سینما» آن را به اوج رساند.
یکی از بزرگ‌ترین دستاوردهای اخیر این شرکت، فناوری استیج کرفت یا همان دیوار ال‌ای دی است که با سریال «ماندالوریان» معرفی شد. این فناوری بازیگران را در محیطی احاطه‌شده با تصاویر زنده قرار می‌دهد و نورپردازی و بازتاب‌ها را در لحظه و بر اساس فریم بازتولید می‌کند. نول می‌گوید: «این ابزار وقتی درست استفاده شود، کاملاً متقاعدکننده است.»
فراتر از جلوه‌های ویژه
امروز آی ال‌ام تنها به جلوه‌های سینمایی محدود نیست. این شرکت نسخه دیجیتال گروه موسیقی‌ای بی‌بی‌ای را برای کنسرت «آی بی‌بیآی وویج» ساخت و در پروژه‌های نمایشی مانند «کره» نیز حضور داشته است. جنت لوین، معاون ارشد و مدیرعامل آی ال‌ام می‌گوید: «دیگر نمی‌خواهیم فقط به‌عنوان یک استودیوی جلوه‌های بصری تعریف شویم؛ ما شریک خلاق قصه‌گوها در هر مدیومی هستیم.»
این شرکت اکنون بیش از ۳۵۰۰ هنرمند جلوه‌های ویژه در سراسر جهان دارد و همزمان روی پروژه‌های متعددی کار می‌کند. تازه‌ترین آن‌ها فیلم «فرانکشتاین» به کارگردانی گی‌یرمو دل‌تورو است که در جشنواره ونیز نمایش داده خواهد شد.
چشم‌انداز آینده
جان نول درباره هوش مصنوعی می‌گوید: «تهدید به منسوخ شدن همیشه وجود داشته، اما آی ال‌ام شرکتی است که روی تغییر بنا شده. ما بارها خودمان را دگرگون کرده‌ایم. هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی هم فقط یک مرحله دیگر از همین مسیرند.»
از یک تیم ۲۵ نفره در انباری کوچک در ون‌نایس تا یک غول جهانی با هزاران هنرمند، آی ال‌ام نه‌تنها جلوه‌های ویژه را متحول کرد، بلکه معنای قصه‌گویی تصویری را برای همیشه تغییر داد.