گروه بین الملل: نیکلاس مادورو، رئیسجمهور ونزوئلا، اعلام کرد که در واکنش به تحرکات نظامی ایالات متحده، بیش از ۴.۵ میلیون نیروی شبهنظامی را برای تقویت ارتش و دفاع از خاک، آسمان و دریاهای ونزوئلا بسیج خواهد کرد.
او در حضور جمعی از هواداران خود که بیش از نیمی از آنها دست خود را به نشانه عضویت در گروه شبهنظامیان بالا بردند، اظهار داشت: «ما دریاها، آسمان و خاک خود را آزاد و محافظت میکنیم. هیچ فرمانروایی هرگز پای خود را بر خاک مقدس ونزوئلا نخواهد گذاشت.»
این بسیج گسترده در حالی اعلام شد که گزارشها از اعزام سه ناوشکن مجهز آمریکایی به همراه حدود ۴۰۰۰ پرسنل نظامی به آبهای نزدیک ونزوئلا حکایت دارد.
شاخه "شبهنظامیان بولیواری ونزوئلا"، کە بخشی از ارتش این کشور محسوب میشود در زمان چاوز تأسیس شد و به عنوان نیروی پشتیبان ارتش این کشور عمل میکنند. دولت ونزوئلا ادعا میکند که این نیروها بیش از ۵ میلیون عضو دارند، اما تحلیلگران معتقدند که تعداد واقعی آنها ممکن است به مراتب کمتر باشد.
ایالات متحده این تحرکات را بخشی از عملیات علیه قاچاق مواد مخدر خوانده و مدعی است که مادورو رهبر کارتل "د لوس سولس" است. سازمانی که به گفته واشنگتن، مسئول انتقال مواد مخدر به آمریکا و ایجاد خشونت در این کشور است.
وزارت امور خارجه آمریکا جایزهای ۵۰ میلیون دلاری (حدود ۴۳ میلیون یورو) برای اطلاعاتی که منجر به دستگیری مادورو شود، تعیین کرده است؛ مبلغی که دو برابر جایزه تعیینشده برای اسامه بن لادن، رهبر پیشین القاعده است.مارکو روبیو، وزیر امور خارجه آمریکا، در پستی در شبکه اجتماعی اکس، مادورو را "رهبر یک کارتل بیرحم" خواند که ونزوئلا را تحت کنترل خود درآورده است. پاملا باندی، وزیر دادگستری ایالات متحده نیز در اکس مدعی شد که مادورو "مواد مخدر مرگبار مانند کوکائین و خشونت" را به آمریکا وارد میکند.
در همین حال ایوان خیل پینتو، وزیر خارجه ونزوئلا نیز این اقدام آمریکا را "صحنهسازی مسخره و مذبوحانه" توصیف کرد.
ایالات متحده، اتحادیه اروپا و چندین کشور آمریکای لاتین نتایج انتخابات ۲۰۲۴ ونزوئلا که مادورو را برای سومین دوره رئیسجمهور اعلام کرد به رسمیت نشناختهاند. آنها ادموندو گونزالس، رهبر اپوزیسیون که در تبعید در مادرید به سر میبرد را برنده واقعی انتخابات میدانند.
تحریمهای ایالات متحده و قطبیسازی سیاسی در ونزوئلا به فروپاشی اقتصادی این کشور دامن زده است. بر اساس تحلیل مؤسسه کوئینسی، تولید ناخالص داخلی (BIP) ونزوئلا بیش از ۷۰ درصد کاهش یافته است.این فروپاشی اقتصادی عمدتاً نتیجه وابستگی طولانیمدت این کشور به صادرات مواد خام، بهویژه نفت بوده است. ونزوئلا که بزرگترین ذخایر نفتی جهان را داراست، در سال ۱۹۵۷ به لطف رونق نفتی، تولید ناخالص داخلی سرانهای معادل نیمی از آمریکا داشت. اما وابستگی یکجانبه به اقتصاد صادراتی و افت قیمت نفت باعث شد که تا سال ۱۹۹۸، این رقم به تنها ۱۵ درصد تولید ناخالص داخلی سرانه آمریکا کاهش یابد.
امروزه ونزوئلا با تورم افسارگسیخته، کمبود شدید مواد اولیه و قحطی گسترده دستوپنجه نرم میکند.
نشانهای روشنتر از سقوط اقتصادی این کشور این است که از تابستان ۲۰۱۸، صادرات نفت دیگر منبع اصلی درآمد ونزوئلا نبوده و جای خود را به حوالههای ارسالی مهاجران ونزوئلایی به خانوادههایشان داده است. طبق گزارش سازمان ملل، حدود ۷ میلیون نفر یعنی یکچهارم جمعیت ونزوئلا از سال ۲۰۱۵ این کشور را ترک کردهاند.
روابط ونزوئلا و ایالات متحده از زمان به قدرت رسیدن هوگو چاوز در سال ۱۹۹۹ پرتنش بوده و پس از به رسمیت نشناختن پیروزی مادورو در انتخابات ۲۰۱۸ توسط آمریکا به شدت وخیمتر شد. در سال ۲۰۱۹ ونزوئلا روابط دیپلماتیک خود با واشنگتن را قطع کرد و ایالات متحده تحریمهای گستردهای از جمله ممنوعیت صادرات نفت علیه این کشور اعمال کرد.
این تحریمها همراه با سوءمدیریت و فساد داخلی، اقتصاد ونزوئلا را که دارای بزرگترین ذخایر نفتی جهان است، به ورطه فروپاشی کشانده است.
∎
او در حضور جمعی از هواداران خود که بیش از نیمی از آنها دست خود را به نشانه عضویت در گروه شبهنظامیان بالا بردند، اظهار داشت: «ما دریاها، آسمان و خاک خود را آزاد و محافظت میکنیم. هیچ فرمانروایی هرگز پای خود را بر خاک مقدس ونزوئلا نخواهد گذاشت.»
این بسیج گسترده در حالی اعلام شد که گزارشها از اعزام سه ناوشکن مجهز آمریکایی به همراه حدود ۴۰۰۰ پرسنل نظامی به آبهای نزدیک ونزوئلا حکایت دارد.
شاخه "شبهنظامیان بولیواری ونزوئلا"، کە بخشی از ارتش این کشور محسوب میشود در زمان چاوز تأسیس شد و به عنوان نیروی پشتیبان ارتش این کشور عمل میکنند. دولت ونزوئلا ادعا میکند که این نیروها بیش از ۵ میلیون عضو دارند، اما تحلیلگران معتقدند که تعداد واقعی آنها ممکن است به مراتب کمتر باشد.
ایالات متحده این تحرکات را بخشی از عملیات علیه قاچاق مواد مخدر خوانده و مدعی است که مادورو رهبر کارتل "د لوس سولس" است. سازمانی که به گفته واشنگتن، مسئول انتقال مواد مخدر به آمریکا و ایجاد خشونت در این کشور است.
وزارت امور خارجه آمریکا جایزهای ۵۰ میلیون دلاری (حدود ۴۳ میلیون یورو) برای اطلاعاتی که منجر به دستگیری مادورو شود، تعیین کرده است؛ مبلغی که دو برابر جایزه تعیینشده برای اسامه بن لادن، رهبر پیشین القاعده است.مارکو روبیو، وزیر امور خارجه آمریکا، در پستی در شبکه اجتماعی اکس، مادورو را "رهبر یک کارتل بیرحم" خواند که ونزوئلا را تحت کنترل خود درآورده است. پاملا باندی، وزیر دادگستری ایالات متحده نیز در اکس مدعی شد که مادورو "مواد مخدر مرگبار مانند کوکائین و خشونت" را به آمریکا وارد میکند.
در همین حال ایوان خیل پینتو، وزیر خارجه ونزوئلا نیز این اقدام آمریکا را "صحنهسازی مسخره و مذبوحانه" توصیف کرد.
ایالات متحده، اتحادیه اروپا و چندین کشور آمریکای لاتین نتایج انتخابات ۲۰۲۴ ونزوئلا که مادورو را برای سومین دوره رئیسجمهور اعلام کرد به رسمیت نشناختهاند. آنها ادموندو گونزالس، رهبر اپوزیسیون که در تبعید در مادرید به سر میبرد را برنده واقعی انتخابات میدانند.
تحریمهای ایالات متحده و قطبیسازی سیاسی در ونزوئلا به فروپاشی اقتصادی این کشور دامن زده است. بر اساس تحلیل مؤسسه کوئینسی، تولید ناخالص داخلی (BIP) ونزوئلا بیش از ۷۰ درصد کاهش یافته است.این فروپاشی اقتصادی عمدتاً نتیجه وابستگی طولانیمدت این کشور به صادرات مواد خام، بهویژه نفت بوده است. ونزوئلا که بزرگترین ذخایر نفتی جهان را داراست، در سال ۱۹۵۷ به لطف رونق نفتی، تولید ناخالص داخلی سرانهای معادل نیمی از آمریکا داشت. اما وابستگی یکجانبه به اقتصاد صادراتی و افت قیمت نفت باعث شد که تا سال ۱۹۹۸، این رقم به تنها ۱۵ درصد تولید ناخالص داخلی سرانه آمریکا کاهش یابد.
امروزه ونزوئلا با تورم افسارگسیخته، کمبود شدید مواد اولیه و قحطی گسترده دستوپنجه نرم میکند.
نشانهای روشنتر از سقوط اقتصادی این کشور این است که از تابستان ۲۰۱۸، صادرات نفت دیگر منبع اصلی درآمد ونزوئلا نبوده و جای خود را به حوالههای ارسالی مهاجران ونزوئلایی به خانوادههایشان داده است. طبق گزارش سازمان ملل، حدود ۷ میلیون نفر یعنی یکچهارم جمعیت ونزوئلا از سال ۲۰۱۵ این کشور را ترک کردهاند.
روابط ونزوئلا و ایالات متحده از زمان به قدرت رسیدن هوگو چاوز در سال ۱۹۹۹ پرتنش بوده و پس از به رسمیت نشناختن پیروزی مادورو در انتخابات ۲۰۱۸ توسط آمریکا به شدت وخیمتر شد. در سال ۲۰۱۹ ونزوئلا روابط دیپلماتیک خود با واشنگتن را قطع کرد و ایالات متحده تحریمهای گستردهای از جمله ممنوعیت صادرات نفت علیه این کشور اعمال کرد.
این تحریمها همراه با سوءمدیریت و فساد داخلی، اقتصاد ونزوئلا را که دارای بزرگترین ذخایر نفتی جهان است، به ورطه فروپاشی کشانده است.