ریچارد نفیو، معمار تحریم های ایران در واکنش به توییت لارنس نورمن خبرنگار وال استریت ژورنال در خصوص پیشنویس قطعنامهای برای تمدید «مکانیسم ماشه» از سوی روسیه تصریح کرد: اگر من بودم، این رویکرد را نمیپذیرفتم. غیرضروری است. E3 بیش از ۶ سال بعد از آنکه ایران شروع به فاصله گرفتن از برجام کرد (و در واقع بیش از ۷ سال پس از خروجِ آمریکا) از اسنپبک استفاده نکردهاند. آنها وسط مذاکرات اسنپبک را فعال نخواهند کرد.
به گزارش «انتخاب»؛ ریچارد نفیو، معمار تحریم های ایران نوشت: «لارنس! تفسیر تو از آن عبارات برای من منطقی است، و این میتواند—همانطور که گفتی—یا یک تمدید از سرِ سوءنیت باشد یا یک شیوهٔ بدنگاشته برای یک تمدیدِ با حسننیت. اما یک راه جایگزین هم برای نگاه کردن به آن وجود دارد.
ممکن است منظورشان این باشد: تا وقتی که آن را برای این دوره تمدید کردهایم، اسنپبک «در غلاف» است. وقتی دورهٔ تمدید تمام شد، اسنپبک دوباره در دسترس است. اگر طوری نوشته شده باشد که یک وضعیت «ساعتِ متوقفشده» ایجاد کند، معنایش اساساً این است که یک دورهٔ Xماهه وجود دارد که در آن اسنپبکی در کار نیست.
…اما وقتی منقضی شد، اسنپبک دوباره با زمان کافی برای بهکار افتادن در دسترس خواهد بود. از منظرِ مواجهه با رفتارِ نقضکننده/متقلبانه مشکلساز است، ولی کمی واقعبین باشیم: ایران سالهاست بدون اسنپبک از برجام عدول کرده و دنیا هنوز میچرخد.
آیا در نتیجه میتوانیم با سناریویی کنار بیاییم که در آن یک تمدیدِ Xماهه داریم، سه ماه بعد نوعی تحریک رخ میدهد که اسنپبک را توجیه میکند، و بعد باید X-3 ماه صبر کنیم؟ شاید، حدس میزنم.
اما مشکل واقعی این است که همهٔ اینها وابسته است به انجامِ مذاکرات یا ازسرگیریِ بازرسیهای آژانس و غیره. بدون آن، این فقط شش ماه زمانِ محافظتشده برای ایران است تا کارهایی را انجام دهد که نباید.
اگر جای من بود، این رویکرد را نمیپذیرفتم. غیرضروری است. E3 بیش از ۶ سال بعد از آنکه ایران شروع به فاصله گرفتن از برجام کرد (و در واقع بیش از ۷ سال پس از خروجِ آمریکا) از اسنپبک استفاده نکردهاند. آنها وسط مذاکرات اسنپبک را فعال نخواهند کرد.
اصلاً اگر ضربالاجل نزدیک نبود، منطقی بود بگوییم حالا هم قصدی برای اسنپبک نداشتند. پس چرا این «رفعورجوعِ مبهم» را بپذیریم وقتی یک تمدیدِ مستقیم—بیآنکه تغییری در اختیارات ایجاد کند—همینجا روی میز است؟»
∎