لیلا پایدار- مذاکرات هسته‌ای ایران با سه کشور اروپایی (آلمان، فرانسه وانگلیس) فردا در ژنو برگزار خواهد شد. دستور کار این مذاکرات مسائل هسته‌ای و موضوع رفع تحریم‌هاست. مجید تخت‌روانچی مسئول هیئت ایرانی در مذاکرات ژنو است و از طرف آلمان، فرانسه و انگلیس معاونان وزرای خارجه حضور خواهند داشت.
در همین راستا، دیاکو حسینی، کارشناس مسائل بین‌الملل، در گفت‌وگو با خبرنگار اعتمادآنلاین و در آستانه مذاکرات روز سه‌شنبه میان ایران و سه کشور اروپایی درباره احتمال موفقیت ایران در جلوگیری از فعال‌سازی مکانیزم ماشه اظهار کرد: علی‌رغم اینکه همچنان این امکان وجود دارد که بتوانیم اروپایی‌ها را متقاعد کنیم تا از به‌کارگیری این سازوکار صرف نظر کنند؛ اما نکته این است که مطالبات آنها در شرایط کنونی برای ایران قابل تحقق نیست. دلیل این امر آن است که طرف‌های اروپایی و ایالات متحده این موضوع را از زاویه‌ای می‌بینند که آنها توانسته‌اند هر آنچه می‌خواستند درباره برنامه‌های هسته‌ای ایران را از طریق عملیات‌های نظامی به مدت قابل توجهی محقق کنند. از این رو، ایران در موقعیتی نیست که بتواند اهرم‌های زیادی برای چانه‌زنی در اختیار داشته باشد.
وی ادامه داد: علاوه بر این، آنها مدعی و مطلع هستند که اقتصاد ایران در مقطع کنونی آسیب دیده و ممکن است از لحاظ اجتماعی نیز سرمایه اجتماعی قابل توجهی در اختیار نداشته باشد. بنابراین، فشارها از داخل و خارج ایران همچنان پابرجاست. از طرفی رویدادهای هفتم اکتبر و تحت تاثیر قرار گرفتن ایران و نیز گروه‌های مقاومت از این رویدادها نیز به زعم اروپا، دستان ایران را خالی‌تر کرده است.
این کارشناس بین‌الملل خاطرنشان کرد: از این رو، مذاکراتی که طرف‌های غربی به دنبال آن هستند تا از فعال شدن مکانیزم اسنپ‌بک جلوگیری کنند، عمدتاً یک‌طرفه و به صورت دستوری است و بسیار بعید است که بتوان از طریق توافق متقابل به راه‌حلی رسید که این مکانیزم در عمل فعال نشود.
حسینی در ادامه درباره واکنش احتمالی ایران در صورت فعال شدن اسنپ‌بک افزود: ما نمی‌دانیم، ایران گزینه‌های متعددی پیش رو دارد. گزینه‌هایی که از منظر شدت واکنش می‌توانند متغیر باشند؛ از اقدامات نسبتاً رادیکال مانند خروج از پیمان عدم اشاعه هسته‌ای (ان‌پی‌تی) گرفته تا اقدامات ملایم‌تر مانند ایجاد تغییرات جزئی یا اعلامی در برنامه‌های هسته‌ای ایران و میزان همکاری با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی. همه این‌ها می‌توانند طیفی متنوع از واکنش‌ها را شکل دهند. اما سؤال اصلی این است که کدام یک از این گزینه‌ها بیشترین منفعت را برای ایران به دنبال دارد و در نهایت قادر است طرف‌های غربی را متقاعد کند که از مسیر فشار و اسنپ‌بک عقب‌نشینی کنند.