طرفداری | امامعلی حبیبی گودرزی، اسطوره کشتی ایران و نخستین قهرمان طلایی کشور در بازی‌های المپیک، از روستای کوچک «درزی‌کلا» در بابل مازندران برخاست و نام خود را در تاریخ ورزش جهان به ثبت رساند. این پهلوان مازندرانی که در زادگاه کشتی پهلوانی ایران پرورش یافت، با استعدادی بی‌نظیر و مهارت‌های خارق‌العاده، خیلی زود در مسابقات محلی درخشید و مورد توجه مربیان برجسته قرار گرفت. او برای پیشرفت بیشتر راهی تهران شد و زیر نظر مربیان ملی، مسیر موفقیت خود را آغاز کرد.

اولین طلای تاریخ ایران در المپیک

نقطه درخشان کارنامه ورزشی امامعلی حبیبی به المپیک ۱۹۵۶ ملبورن بازمی‌گردد؛ جایی که در وزن ۶۷ کیلوگرم کشتی آزاد، با مهارت‌های بی‌مانند خود رقبای قدرتمند را یکی پس از دیگری شکست داد و مدال طلای تاریخی را برای ایران به ارمغان آورد. این نخستین بار بود که پرچم ایران روی سکوی قهرمانی المپیک به اهتزاز درآمد و این موفقیت، نقطه عطفی در تاریخ ورزش کشور محسوب می‌شود.

عکسی ناب از المپیک ۱۹۵۶ ملبورن؛ پرویز خسروانی بنیانگذار باشگاه تاج 
بوسه غلامرضا تختی (طلا) بر گونه های محمدعلی خجسته پور نایب قهرمان المپیک ۱۹۵۶ ملبورن، امامعلی حبیبی (طلا)، عبداله مجتبوی و نبی سروری

فنون اختصاصی حبیبی

حبیبی نه تنها یک قهرمان، بلکه نوآور فنی در دنیای کشتی بود. او فنون خاص و سریع «یک دست و یک پا» و «سر و ته یکی» را با قدرتی استثنایی اجرا می‌کرد که دومی به نام «فن حبیبی» شناخته شده و شهرت جهانی یافت. همین ویژگی‌ها باعث شد لقب «پلنگ مازندران» را به او بدهند، لقبی که نشان‌دهنده چابکی، سرعت و قدرت بی‌نظیرش بود.

فن لنگ امامعلی حبیبی در مسابقات انتخابی تیم ملی

بازی‌های آسیایی توکیو

حبیبی در المپیک آسیایی هم عملکردی درخشان داشت. کشتی در بازی‌های آسیایی از سال ۱۹۵۴ و از دومین دوره این مسابقات وارد برنامه شد، اما اولین حضور ایران در کشتی آزاد به سال ۱۹۵۸ بازمی‌گردد. در این دوره، تیم ایران با کسب ۳ مدال طلا، ۳ نقره و ۲ برنز پس از ژاپن، در رده دوم قرار گرفت. امامعلی حبیبی، غلامرضا تختی و عباس زندی طلایی‌های ایران در آن مسابقات بودند که سهم بزرگی در تاریخ کشتی ایران ایفا کردند.

طلایی‌های کشتی ایران در بازی‌های آسیایی توکیو 1958