محمدحسن طالبیان، عضو شورای‌عالی معماری و فنی دانشگاه تهران و معاون سابق میراث‌فرهنگی، در گفت‌وگو با خبرنگار میراث‌آریا با ارزیابی عملکرد یک‌ساله وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی، گفت: سال گذشته با فرونشست گسترده، بحران ناترازی‌های آب و انرژی و جنگ ۱۲ روزه همراه بود؛ رخدادهایی که به‌طور مستقیم عرصه میراث‌فرهنگی و گردشگری را تحت تأثیر قرار دادند.
او یکی از مهم‌ترین اقدامات وزارتخانه در این دوره را حفاظت از اموال موزه‌ای در جریان جنگ ۱۲ روزه دانست و توضیح داد: انتقال و صیانت از آثار منحصربه‌فرد موزه‌ای به مخازن امن در نقاط مختلف کشور، اقدامی دقیق و حرفه‌ای بود که با مشارکت نیروهای متخصص موزه‌های سراسر کشور انجام شد. این تجربه نشان داد که ظرفیت‌های نهادی در وزارت میراث‌فرهنگی در شرایط بحرانی نیز می‌تواند به‌درستی عمل کند.
طالبیان در ادامه به اقدامات ساختاری اشاره کرد و گفت: کسب مجوز برای بیش از چهار هزار پست کارشناسی در حوزه میراث‌فرهنگی، به‌ویژه در پایگاه‌ها و یگان حفاظت، گامی اساسی در جهت تثبیت سازمانی و تقویت حفاظت میدانی به شمار می‌رود. این موضوع باید در سال‌های آینده با ارتقای دانش و مهارت کارشناسان همراه شود.
وی دیپلماسی فرهنگی را از دیگر حوزه‌های اثرگذار دانست و افزود: گسترش ارتباطات با کشورهای همسایه، حوزه نوروز و تمدن‌های تاریخی، فرصتی برای تقویت جایگاه ایران در تعاملات بین‌المللی فراهم کرده است. همچنین فعالیت‌های علمی و فنی در حوزه ثبت‌های جهانی، موقعیت فرهنگی ایران را ارتقا داده و می‌تواند پشتوانه‌ای بلندمدت برای سیاست خارجی فرهنگی کشور باشد.
این استاد دانشگاه با اشاره به اهمیت همکاری‌های بین‌بخشی خاطرنشان کرد: همگرایی با دستگاه‌های اجرایی و تعامل با استانداران، نقش تعیین‌کننده‌ای در پیشبرد برنامه‌ها داشته است. وزارت میراث‌فرهنگی بیش از اتکا به منابع مالی، نیازمند مشارکت اجتماعی و هماهنگی نهادی است.
طالبیان همچنین تدوین اسناد تخصصی از جمله «سند ملی موزه‌داری» را دستاوردی مهم دانست و گفت: حرکت به سمت هیئت امنایی کردن موزه‌ها و محوطه‌های تاریخی در حال پیشرفت است. اجرای کامل این سیاست می‌تواند منجر به مدیریت کارآمدتر و مشارکت فعال‌تر جامعه مدنی در حوزه میراث‌فرهنگی شود.
او در پایان تأکید کرد: با وجود این دستاوردها، چالش‌های اساسی همچنان پابرجاست؛ از جمله کمبود کارشناسان متخصص، کاهش استادکاران ماهر در حوزه‌های سنتی و آسیب‌پذیری محوطه‌های تاریخی در برابر تهدیدات طبیعی و انسانی. حفاظت پایدار از میراث‌فرهنگی ایران تنها زمانی محقق می‌شود که جامعه در کنار نهادهای رسمی قرار گیرد.
انتهای پیام/