از پست زیر دیدن کنید

https://www.tarafdari.com/node/2658309

۱. معرفی مختصر جنگنده J-10 و توانمندی‌های فنی آن

جنگنده J-10، محصول صنایع هوافضای چنگدو، یک جنگنده نسل ۴.۵ چندمنظوره است که در نسخه‌های مختلف از جمله J-10C به رادار AESA پیشرفته، سیستم‌های جنگ الکترونیک (EW) مدرن و موشک‌های هوا به هوا با برد بلند (مانند PL-15) مجهز شده است. موتور WS-10 یا نسخه‌های بومی دیگر، نیروی محرکه مناسبی فراهم می‌کنند که اجازه عملیات تاکتیکی متنوع و مانورپذیری بالا را می‌دهد.

• رادار AESA: قابلیت شناسایی اهداف کوچک با امواج راداری کمتر قابل شناسایی، ردیابی همزمان چند هدف و مقاومت در برابر جنگ الکترونیک.

• سیستم جنگ الکترونیک: شامل اخلالگرهای راداری، جنگ الکترونیک فعال و غیرفعال، سیستم‌های اخلال جهت کاهش شانس رهگیری توسط سامانه‌های دفاعی دشمن.

• موشک PL-15: موشک هوا به هوای با برد بیش از ۱۵۰ کیلومتر و رادار فعال در سر، که به J-10 امکان می‌دهد اهداف را از فاصله ایمن مورد هدف قرار دهد.

۲. بررسی سامانه‌های پدافندی اسرائیل و تهدیدات متقابل

الف) گنبد آهنین (Iron Dome)

• کوتاه‌برد، طراحی شده برای مقابله با راکت‌ها و خمپاره‌های کوتاه‌برد.

• در مقابل جنگنده‌های پرسرعت کمتر کارایی دارد.

ب) سامانه باراک ۸ (Barak 8)

• برد متوسط تا بلند، قابلیت رهگیری اهداف هوایی شامل جنگنده‌ها و موشک‌های کروز.

• دارای رادار فعال و موشک‌های پیشرفته با سیستم هدایت چند مرحله‌ای.

ج) سامانه تاد (THAAD)

• دفاع موشکی برد بلند و ارتفاع بالا.

• طراحی شده برای رهگیری موشک‌های بالستیک با سرعت بالا.

• اگرچه اصلی‌ترین هدفش موشک‌های بالستیک است، ولی توان رهگیری اهداف پرسرعت دیگر را نیز دارد.

د) رادارهای پیشرفته

• رادارهای AESA که به سامانه‌ها اجازه می‌دهد اهداف کوچک و پرسرعت را در فاصله‌های بسیار دور کشف و ردگیری کنند.

• قابلیت شبکه سازی بین سامانه‌ها برای پوشش گسترده و واکنش سریع.

۳. تحلیل فنی نفوذ J-10 در مقابل پدافند اسرائیل

• رادار AESA و کشف هدف: J-10 از رادار AESA بهره می‌برد که می‌تواند اهداف را با سطح مقطع راداری پایین (Low RCS) کشف کند. این فناوری باعث می‌شود در برابر رادارهای سامانه‌های دفاعی اسرائیل مقاوم‌تر باشد، اما رادارهای اسرائیلی به دلیل بهره‌مندی از فناوری‌های مشابه و برتر، می‌توانند تهدید را زودتر کشف کنند.

• جنگ الکترونیک و اخلال: قابلیت‌های جنگ الکترونیک J-10 برای کاهش قابلیت کشف توسط رادارهای دشمن حیاتی است. این سیستم‌ها می‌توانند با ایجاد اختلال در سیستم‌های رهگیری و هدایت موشک‌ها، شانس نفوذ را افزایش دهند. با این حال، سامانه‌های اسرائیل نیز در برابر جنگ الکترونیک مقاوم هستند و توانایی تطبیق سریع دارند.

• موشک‌های هوا به هوای برد بلند: استفاده از موشک‌هایی مانند PL-15، به J-10 این امکان را می‌دهد که قبل از رسیدن به محدوده موثر سامانه‌های دفاعی، اهداف را منهدم کند. این یک استراتژی مهم برای کاهش احتمال مواجهه مستقیم با پدافندهای زمینی است.

• مانورپذیری و سرعت: J-10 توانایی مانور و سرعت بالا را دارد که در مواجهه با موشک‌ها و سیستم‌های دفاع هوایی، امکان فرار و کاهش احتمال اصابت را افزایش می‌دهد.

۴. چالش‌ها و محدودیت‌ها

• پوشش لایه‌ای و شبکه‌ای: دفاع اسرائیل متشکل از چندین لایه سامانه است که هر کدام توانایی مقابله با نوع خاصی از تهدید را دارد. حتی اگر یک سامانه نتواند هدف را نابود کند، سامانه دیگر می‌تواند جایگزین شود.

• سامانه تاد: سرعت بالای موشک‌های رهگیر تاد و دقت آنها، عبور جنگنده‌ها را در ارتفاع بالا بسیار دشوار می‌کند. J-10 برای عبور از این سامانه، باید از روش‌های تاکتیکی پیچیده مثل پرواز در ارتفاع پایین (nap-of-the-earth) و استفاده گسترده از جنگ الکترونیک بهره ببرد.

• آگاهی موقعیتی و شبکه دفاعی: اسرائیل از سامانه‌های پیشرفته هشدار و ارتباطات شبکه‌ای بهره می‌برد که باعث می‌شود موقعیت دقیق جنگنده‌ها به سرعت شناسایی و به همه سامانه‌ها منتقل شود.

۵. جمع‌بندی

جنگنده J-10 به لطف فناوری‌های پیشرفته و قابلیت‌های جنگ الکترونیک، یک تهدید جدی برای سامانه‌های دفاعی هوایی است، اما عبور از پوشش دفاعی اسرائیل، به‌خصوص سامانه‌های تاد و باراک ۸، کار بسیار پیچیده و پرریسکی است.

موفقیت J-10 نیازمند ترکیب تاکتیک‌های پیشرفته، حمایت الکترونیکی گسترده، برنامه‌ریزی دقیق و بهره‌گیری از نقاط ضعف سامانه‌های دفاعی دشمن است. در شرایط واقعی، این نبرد پیچیده‌تر از تحلیل‌های صرف فنی است و عوامل انسانی، اطلاعاتی و لجستیکی نیز تعیین‌کننده‌اند.