تحقیقات مطبوعاتی از ارتباط یک شرکت ایتالیایی ناشناس به نام «Ubako-I Srl» با پروژه عظیم ساخت شهری مدرن و یکپارچه در یکی از محلات دمشق به نام «دمشق تاورز سیتی» پرده برداشت.

به گزارش اعتمادآنلاین، یک پایگاه اطلاع‌رسانی عرب زبان که در ایتالیا فعالیت می‌کند با اعلام این اطلاعات افزود،  ارزش این پروژه ۲.۵ میلیارد یورو برآورد می‌شود و هدف آن ساخت ۶۰ برج (با ارتفاع تا ۴۵ طبقه)، مجتمع‌های ورزشی، مراکز تجاری، هتل‌ها و ۲۰ هزار واحد مسکونی است.

در ادامه این گزارش آمده است، شگفت‌انگیز اینکه شرکت ایتالیایی‌آی که با دولت سوریه یادداشت تفاهم امضا کرده، در سال ۲۰۲۲ در میلان تاسیس شده و فقط یک کارمند دارد. سرمایه‌اش از ۱۶ هزار یورو تجاوز نمی‌کند و درآمد سالانه‌اش حدوداً ۲۰۹ هزار یورو با کسری جزئی در بودجه است. دفتر مرکزی این شرکت نیز در ساختمانی عادی قرار دارد که هیچ نشانه‌ای از استطاعت مالی برای ورود به چنین پروژه‌ای به این عظمت در آن دیده نمی‌شود.

پس از امضای یادداشت تفاهم، حساب‌های جدیدی برای شرکت در اینستاگرام و فیس‌بوک ظاهر شد که همزمان با صفحات مشابهی از یک شرکت سوری با همین نام و لوگو فعال شدند.

اما جست‌وجوی «Ubako» در اینترنت هیچ نتیجه‌ای مرتبط با این شرکت نشان نمی‌دهد، بلکه به یک ایستگاه قطار در ژاپن با همین نام اشاره دارد.

بررسی‌ها نشان داد وب‌سایت شرکت در مه ۲۰۲۵ ایجاد شده و فعالیت‌هایی مانند تولید آسانسورهای لوکس و تامین مواد را نمایش می‌دهد.

این سایت دو نام مدیریتی «جیووانی روسی» و «آلیسیا کونتی» را ذکر می‌کند، اما هیچ مدرکی مبنی بر ارتباط واقعی آنها با شرکت وجود ندارد. همچنین سایت به حساب فیس‌بوک شخصی فردی به نام «بسام الصباع» ارجاع می‌دهد که خود را به عنوان پیمانکاری با شرکت‌هایی در آمریکا و لبنان معرفی کرده، طرح‌های پروژه هایی را منتشر کرده و رسانه‌های سوری او را «مدیر شرکت ایتالیایی» خوانده‌اند.

نکته قابل توجه اینجاست که بسام، Ubako-I  را بخشی از «مجموعه شرکت‌های بزرگی توصیف می‌کند که در سال ۱۸۹۲ در میلان تاسیس شده و درآمدی ده‌ها میلیارد یورویی دارند»؛ ادعایی که هیچ داده رسمی آن را تایید نمی‌کند.

بررسی بیشتر در ثبت تجاری ایتالیا نشان داد مالکیت شرکت در اختیار دو نفر متولد ۲۰۰۲ است: فایز الصباع (مالک بخش عمده سهام) و ادواردو زکور (فقط یک درصد  سهام). نام «جیووانی روسی» در اسناد وجود ندارد. بعدها مشخص شد فایز پسر بسام است که برای تحصیل در رشته مهندسی عمران به ایتالیا آمده، در حالی که به نظر می‌رسد زکور فقط نامی اضافه برای ثبت شرکت و اعتبار بخشیدن به آن بوده است.

به گفته پدر زکور، بسام محرک اصلی پروژه است در حالی که فایز نقش مدیریتی فعال ندارد. احتمالاً ثبت شرکت در ایتالیا با هدف تسهیل ورود به مناقصات سوریه انجام شده تا با عنوان «شرکت خارجی» از کشوری با وزن اقتصادی، اعتبار کسب کند.

البته پروژه مذکور چیز جدیدی نیست؛‌ ‌ایده آن به سال ۲۰۱۰ بازمی‌گردد که بسام در دوران بشار اسد تلاش‌هایی برای اجرای آن داشت، اما اجرا نشد. بسام ادعا می‌کند ساختار حقوقی شرکت برای دور زدن تحریم‌های اقتصادی از طریق ایجاد نهادهای واسطه طراحی شده تا امکان انعقاد قرارداد با دولت‌ها و شرکت‌های خارج از اتحادیه اروپا فراهم شود.

جنجالی‌ترین نکته، ادعای بسام درباره حمایت «موسسه ضمانت ملی صادرات ایتالیا (SACE) از پروژه است؛ این موسسه نهادی دولتی است که  زیر نظر وزارت اقتصاد و دارایی ایتالیا فعالیت می‌کند.

اما این موسسه هیچ‌گونه توافقی در این خصوص تایید نکرده است. در مکاتبات بعدی، فایز توضیح داد تامین مالی پروژه از طریق پیش‌فروش واحدهای مسکونی به شهروندان سوری با پیش‌پرداخت ۱۰ تا ۱۵ درصد قیمت آپارتمان و تسویه باقی‌مانده ظرف پنج سال انجام می‌شود.

پول‌ها در حساب مشترکی با دولت سوریه واریز شده و فقط برای عملیات ساختمانی استفاده می‌شود، امکان صدور اعتبارات اسنادی برای شرکت‌های ایتالیایی که بسام ادعا می‌کند روابط کاری طولانی‌مدت با آنها دارد هم وارد است.

با این حال، پرسش‌های اساسی هنوز بی‌پاسخ مانده! هیچ مدرکی درباره «مجموعه بزرگ» که بسام از آن صحبت می‌کند، وجود ندارد، نه سندی درباره توافق با SACE یافت شده، نه دلیلی برای حضور Ubako-I در یادداشت تفاهم با وجود نقش محدودش می‌توان یافت.

تاکنون هیچ ردی از شخصی به نام «جیووانی روسی» که به عنوان یکی از مدیران ارشد شرکت معرفی شده، کشف نشده است.