شفقنا – شبکه خبری سی‌ان‌ان در تحلیل دیدار روسای جمهور آمریکا و روسیه در آلاسکا در روز جمعه نوشت اوکراین می‌توانست شب بسیار بدتری را تجربه کند؛ اما هیچ توافقی بدون حضور و مشارکت آن‌ها پشت درهای بسته شکل نگرفت.

به گزارش سرویس ترجمه شفقنا، جو بایدن — ببخشید، دونالد ترامپ — رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا، ناراحت و خسته به نظر می‌رسید. شاید به این دلیل که ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه، همچنان بی‌اعتنا و محکم ایستاده بود، همچنان از «علل ریشه‌ای» جنگ سخن می‌گفت و نشانی از تغییر در لحن و دیدگاهش دیده نمی‌شد. او حتی در سخنانی که بوی تهدید می‌داد، به کی‌یف و متحدان اروپایی آن هشدار داد که در فرآیندی که به نظر می‌رسد ترامپ را به درون آن کشانده، مداخله نکنند.

پوتین گفت: ما انتظار داریم که کی‌یف و پایتخت‌های اروپایی همه این مسائل را به شکلی سازنده درک کنند و هیچ مانعی ایجاد نکنند، و سعی نکنند با تحریکات و دسیسه‌های پشت‌پرده، روند پیشرفتی که در حال شکل‌گیری است را بر هم بزنند.

تماس ترامپ با کی‌یف و متحدانش در ناتو ممکن است نوعی چارچوب را ارائه کند که پوتین آن را «توافق» بنامد، اما در چهره و سخنان رئیس جمهور آمریکا آشکار بود که هیچ توافق مهمی که او فکر کند می‌تواند مورد پذیرش قرار گیرد، حاصل نشده است. حتی دو طرف با یکدیگر ناهار هم نخوردند و پوتین به سرعت با هواپیمای خود محل اجلاس را ترک کرد.

سخت‌ترین بخش مذاکرات معمولاً آن بخش‌هایی است که به آخر کار موکول می‌شود. و این‌که ترامپ گفت هنوز «چیزهای بزرگ» حل‌نشده‌ای باقی مانده است، نشان می‌دهد که در موضوعاتی مانند اراضی‌ای که پوتین می‌خواهد و آتش‌بس، پیشرفت چندانی حاصل نشده است.

با این حال، پوتین دو دستاورد مهم داشت:

اول، صحنه چشمگیر استقبال با فرش قرمز در ایالات متحده و سوار شدن در خودروی رئیس جمهور آمریکا — که هر دو به منزله نوعی بازسازی اعتبار برای فردی است که متهم به جنایات جنگی است. این صحنه برای بسیاری از اوکراینی‌ها منظره‌ای وحشتناک بود؛ تلخ‌تر از آن‌که پوتین، با وجود کشتار غیرنظامیان اوکراینی به مدت سه سال و نیم، این کشور را «ملت برادر» خواند.

دوم، به دست آوردن زمان. پوتین فرصت بیشتری برای پیشروی نیروهای خود در خطوط مقدم خرید. مشخص نیست که آیا ترامپ به اندازه‌ای خشمگین شده که در روزهای آینده تحریم‌های ثانویه وضع کند یا خیر. اما رفتار پوتین نشان نمی‌داد که عجله‌ای دارد، و حتی از نشست‌ها و کارهای بعدی سخن گفت. زمان برای او اهمیت دارد، زیرا حمله تابستانی‌اش در آستانه آن است که به مرحله‌ای برسد که پیشروی‌های تدریجی را به پیروزی‌های راهبردی تبدیل کند.

در نهایت، اوکراینی‌ها روز بعد را در همان جهان روز قبل آغاز خواهند کرد؛ دنیایی هولناک، اما بدون هیچ‌گونه آشتی ناگهانی بین آمریکا و روسیه یا توافقی که مجبور به پذیرش آن شوند.