طرفداری | شایعاتی که در مورد مقاومت راسموس هویلون مقابل انتقال به میلان پخش شده‌اند، سرمربی افسانه‌ای فوتبال ایتالیا را خشمگین کرده‌اند. 

راسموس هویلون، مهاجم دانمارکی منچستریونایتد، یکی از نام‌های داغ نقل‌وانتقالات این تابستان است. او که مدتی در آستانه جدایی از یونایتد قرار داشت، با باشگاه‌های مختلفی از جمله میلان ایتالیا لینک شده بود. با این حال، گزارش‌های اخیر حاکی از آن است که این بازیکن تمایل دارد در منچستر بماند، حتی با وجود این‌که در برنامه‌های ورزشی باشگاه جایگاهی ندارد.

تصمیم راسموس هویلون برای رد کردن پیشنهاد میلان، واکنش‌های مختلفی را در پی داشته است. آریگو ساکی، سرمربی پیشین میلان، در گفتگو با گاتزتا دلو اسپورت به شدت از این تصمیم انتقاد کرده و جایگاه باشگاه میلان را یادآور شده است.

اول از همه، ما درباره فان باستن یا یکی از بهترین مهاجمان فعلی اروپا صحبت نمی‌کنیم. او یک بازیکن خوب است، همین. بنابراین این فشار زیاد برای جذب او به نظر من کمی اغراق‌آمیز است. با این حال، با توجه به کمبود مهاجم، من تمایل مدیران میلان برای جذب یک مهاجم را درک می‌کنم. اما او باید خودش بخواهد به ایتالیا بیاید، نه این‌که ادا و اطوار دربیاورد.

من نمی‌توانم بفهمم چطور یک فوتبالیست می‌تواند پیشنهاد میلان را قبول نکند. اگر میلان شما را بخواهد، باید چمدان‌هایتان را ببندید و سوار اولین هواپیما شوید. میلان نامی افسانه‌ای در دنیای فوتبال است. من هر بازیکنی را که قرارداد می‌بندد، به سالن افتخارات باشگاه می‌برم تا کاملاً درک کند که به کجا آمده است. این بازیکنان هستند که باید قدردان باشند که برای میلان بازی می‌کنند، نه برعکس. باشگاه همیشه اولویت دارد، بعد بازیکن. البته منچستریونایتد هم برای خودش باشگاه بزرگی است، اما یک طرف باشگاهی است که به شما جایگاهی دائمی پیشنهاد می‌دهد و طرف دیگر باشگاهی است که همه تلاشش را برای فروش شما می‌کند. شما کدام را انتخاب می‌کنید؟

شاید هویلون تصمیم گرفته بماند تا ثابت کند که بازیکن یونایتد است. این می‌تواند یک توضیح باشد، اما گاهی اوقات پیروی از غرایز، شما را به جایی نمی‌رساند. من فکر می‌کنم هویلون باید از فرصتی که میلان در اختیارش قرار داد، استفاده می‌کرد. مردد؟ بی‌انگیزه؟ اشکالی ندارد. او همان‌جا می‌ماند و میلان سراغ بازیکن دیگری می‌رود که شاید واقعاً میل پوشیدن پیراهن روسونری را داشته باشد.

لوکا مودریچ را نگاه کنید: او در چهل سالگی، بعد از تمام افتخاراتش با رئال مادرید، تصمیم گرفته در میلان نقشی کلیدی داشته باشد، چون میلان از نگاه او یک باشگاه تاریخی و مشهور در سراسر جهان است و او می‌خواهد بخشی از این تاریخ باشد. یا یاشاری که تمام تلاشش را کرد تا مدیران بروخه را برای فروشش متقاعد کند. این‌ها نمونه‌هایی از بازیکنانی هستند که حتی با رفتارشان به تیم کمک می‌کنند. از اولین بازی‌هایشان هم مشخص بود: شاید هنوز در اوج آمادگی نباشند، اما اشتیاق و اراده نشان داده‌اند و خودشان را با تیم یکی کرده‌اند. هویلون اما وقتی نام میلان را می‌شنود، اخم می‌کند؛ نه این بازیکن به درد میلان نمی‌خورد.