روزنامه اعتماد نوشت: ماجرای درگیری و حواشی پیرامون پدر مبینا نعمت‌زاده، ستاره جوان و آینده‌دار تکواندوی ایران با یدالله پیرهادی، یکی از آن اتفاقات ناخوشایندی بود که برای مدتی فضای ورزش کشور، به‌ویژه جامعه تکواندو را تحت‌الشعاع قرار داد.
این اتفاق تلخ که با عذرخواهی دیرهنگام و البته ضروری به پایان رسید، سوالات مهمی را درباره مدیریت بحران، نقش خانواده‌ها در ورزش حرفه‌ای و لزوم آموزش‌های جامع برای ورزشکاران و اطرافیانشان مطرح کرد. ماجرا از یک سوءتفاهم یا مشاجره لفظی آغاز شد. درگیری با یک پیشکسوت که از قضا جایگاه محترمی در جامعه تکواندو دارد به سرعت ابعاد گسترده‌ای پیدا کرد و به فضای مجازی و رسانه‌ها کشیده شد. در چنین شرایطی انتظار می‌رفت که با یک مدیریت صحیح و سریع از تشدید ماجرا جلوگیری شود و با یک عذرخواهی به‌موقع غائله ختم به‌خیر شود اما آنچه اتفاق افتاد، مسیر دیگری را طی کرد که به پیچیده‌تر شدن اوضاع منجر شد.
یکی از نکات عجیب و تأمل‌برانگیز این ماجرا، ورود خود مبینا نعمت‌زاده به این بحث و اظهارنظر عجیب و جنجالی او بود که در مصاحبه‌ای اعلام کرد: «پدرم کار خوبی کرده!» این جمله که به نوعی تاییدکننده رفتار پدرش و تحریک‌آمیز تلقی می‌شد نه تنها به آرام شدن اوضاع کمک نکرد، بلکه بنزین بر آتش ریخت و حجم انتقادات و واکنش‌ها را به شدت افزایش داد. اینجاست که سوال اصلی مطرح می‌شود: چرا از همان ابتدا پدر مبینا را برای یک عذرخواهی ساده و پایان دادن به جنجال به میدان نیاوردند؟ و آیا کسی نبود به مبینا بگوید نباید چنین مصاحبه‌ای کند؟
متاسفانه در کشور ما فقدان سیستم‌های مشاوره و مدیریت بحران حرفه‌ای چندان جدی گرفته نمی‌شود. در تمام دنیا تیم‌های رسانه‌ای و مشاوران حرفه‌ای در کنار ورزشکاران حضور دارند تا در مواقع حساس، بهترین راهکار ارتباطی و واکنشی را ارایه دهند. مبینا نعمت‌زاده یک ورزشکار جوان و بااستعداد است که شاید تجربه کافی در زمینه مدیریت افکار عمومی و نحوه واکنش به حواشی را نداشته باشد. عشق و وفاداری او به پدرش، امری طبیعی و قابل احترام است اما این حس نباید به ابزاری برای تشدید بحران تبدیل شود. از سمت دیگر گاهی اوقات، افراد درگیر در یک ماجرا به دلیل غرور شخصی یا عدم درک صحیح از ابعاد یک بحران رسانه‌ای از عذرخواهی به‌موقع اجتناب می‌کنند.
شاید در ابتدا تصور می‌شد که این ماجرا به سرعت فراموش خواهد شد یا نیازی به عذرخواهی نیست اما وقتی ابعاد ماجرا گسترده شد و فشار افکار عمومی افزایش یافت، چاره‌ای جز عذرخواهی باقی نماند که البته در آن زمان، تاثیرگذاری کمتری داشت. نکته بسیار مهم بعدی نقش فدراسیون‌ها و نهادهای ورزشی است. فدراسیون تکواندو می‌توانست با ورود به‌موقع و میانجیگری هوشمندانه قبل از اینکه ماجرا به این حد گسترده شود آن را مدیریت کند، اما با دو موضع‌گیری به نفع طرفین دعوا اوضاع بدتر شد.