به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه،در پی پیشنهاد «راهکار دو دولتی» برای حلّ معضل فلسطین، توسّط فرانسه و قدرتهای غربی و دولتهای مرتجع منطقه، بیانیه‌ای از سوی استاد علی اکبر رشاد رئیس شورای حوزه علمیه استان تهران و رئیس پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی در بیانیه‌ای تاکید کرد: بی‌شک این پیشنهاده «خدعه‌ای است خطرناک»، چندوجهی، چند لایه و پیچیده؛ این اقتراح سیاسی بازی جدیدی است که «قدرتهای غربی» برای «نجات رژیم دژخیم از باتلاق غزّه»، پیش‌برد «طرح خائنانه‌ی پیمان ابراهیم»، و مجاب کردن دولتهای مرتجع منطقه برای «عادی‌سازی رابطه با رژیم صهیونی»، «خارج کردن رژیم از انزوا»، خلع سلاح «فیزیکی» و «معنوی» جبهه‌ی مقاومت، آن را ساخته و پرداخته‌اند.»
متن بیانیه بدین شرح است:
بِسمِ الّلهِ الرَّحمٰنِ الرَّحیمِ
اخیراً قدرتهای غربی برای حل قضیّه‌ی فلسطین پیشنهاده‌ای را با عنوان راهکار «دو دولتی» و «به رسمیّت شناختن کشور فلسطین» مطرح کرده‌اند؛ در نگاه سطحی و ساده‌انگارانه، شاید بتوان آن را «پیشنهاده‌ای گرهگشا» و رویدادی چاره‌ساز انگاشت؛ امّا اینکه: چه اندیشه و انگیزه‌ای در وَرای این اقتراح و اقدام نهفته است، و آیا پیشنهاد دهندگان این گزینه در قول و فعل خود صادقند؟ و آیا «نظم حاکم بر نهادهای باصطلاح بین المللی»، و «ادامه‌ی حیات گرگ خون‌آشامی» همچون رژیم اسرائیل، اجازه‌ی تحقّق این پیشنهاده را خواهد داد؟ و با فرض صدق و امکان، آیا این راهکار، حقوق تاریخی تضییع شده‌ی فلسطینیان را تامین خواهدکرد؟
این‌جانب فروتنانه چند نکته را در خصوص این «خدعه‌ی خطرناک» به محضر ملت رشید ایران اسلامی، ملل جبهه‌ی جهانی مقاومت، و نیز وجدان بیدار مردمان سایر نقاط جهان معروض می‌دارم:
یک) فلسطین کشوری با تاریخ، فرهنگ و تمدّن کهن بود، چه کسانی این «کشور عریق» را از جغرافیای سیاسی منطقه حذف کردند، جز قدرتهای غربی؟ «رژیم جعلی صهیونی»، برساخته و برکشیده‌ی کدام دولت‌ها و سازمان‌های بین المللی است؟ مگر نه اینکه اسرائیل فرزند نامشروع «تناکح و تبانی همین قدرتها و همین سازمانها» ست؟.
دو) اسرائیل غاصب غدّار با پول و سلاح و حمایت نظامی و دیپلماتیک کدام قدرتها تا به حال به حیات ننگین لبریز از جنایت و خیانت، قتل و غارت خود ادامه داده است؟. از این روی به دولتهای فریبکار غربی و امرا و سلاطین مرتجع و خائن منطقه می‌گوییم: لازم نیست شما از طرح «احیای فلسطین» حمایت کنید، کافی است که شما دست از حمایت رژیم جعلی بازگیرید، رزمندگان فلسطینی و جبهه‌ی مقاومت خود در کوتاه‌ترین زمان، کشور فلسطین را دیگربار در جغرافیای جهان احیاء و تثبیت خواهندکرد. گواه صدق این ادعا آنکه: در همین جنگ تحمیلی اخیر، برغم «معاضدت همه‌جانبه» ی قدرتهای غربی و «مشارکت و مباشرت» یکپارچه‌ی جبهه‌ی جهانی کفر، استکبار و ارتجاع، رژیم جعلی نتوانست دوازده روز در مقابل «ایران تنها» مقاومت کند!
سه) این قدرتها در کجای عالم، کشور و دولت مستقلی را ایجاد کرده‌اند که اینک این مورد، دومین آن به شمار آید؟ آنچه کارنامه‌ی ننگین و سیاه این دولت‌ها را تشکیل می‌دهد، چیزی جز «استعمار» و استثمار، «قتل و غارت منابع»، «کودتا و اشغال» نیست!؛ ایالات متحده‌ی آمریکا هم «غولی» است که از «انبان جادویی» همینان (با اشغال سرزمین تاریخی بومیان آمریکای شمالی) سربرآورده است و اکنون خود نیز از عهده‌ی زورگویی‌ها و زورگیریهایش برنمی‌آیند!
چهار) ارائه‌ی پیشنهاد استقلال فلسطین از سوی دولتی، چون فرانسه «طنز مضحکی» است! این بسی خنده‌آور است که این دولت نقش «پلیس خوب» را در این «تئاتر کمدی» بازی کند! مضحک‌تر از آن، حمایت «روباه پیر بریتانیا» و «آلمان نازی نژاد» از این پیشنهاده است! اسرائیل در «رحم اجاره‌ای بریتانیا» لقاح یافته و در «دامان آلوده‌ی پدرخوانده‌ی نامشروعش» آمریکا بالیده و بارآمده است!.
پنج) چه کسی باور می‌کند که این دولت‌ها و سازمان‌های کذایی، اراضی غصب شده‌ی را از رژیم غاصب بازپس گیرند و به فلسطینان بازپس دهند؟ چه کسی باور می‌کند که اینان اجازه‌ی ایجاد ارکان «دولتی کامل و مستقل» به مردم این خطه را بدهند؟ و الا «کشور» بدون «سرزمین»، «ارتش» و «نهادهای رکنی مستقل»، چیزی نیست جز «دولت موهوم»!
شش) آیا «نظام جنگلی» کنونی حاکم بر نهادهای بین المللی که مبتنی بر اصل وحشیانه‌ی «الحق لمن غلب» است، و قاعده‌ی ظالمانه‌ی «حق وتو» برای قدرتها، هر تصمیمی را که باب میل آنان نباشد ابطال می‌کند، اجازه‌ی احقاق حق صاحبان اصلی سرزمین فلسطین و ایجاد دولت مستقل را خواهد داد؟ قوای غربی و عربی آیا می‌توانند از «خطوط قرمز اراده‌ی سیاسی آمریکا» عبور کنند؟
هفت) بی‌شک این پیشنهاده «خدعه‌ای است خطرناک»، چندوجهی، چند لایه و پیچیده؛ این اقتراح سیاسی بازی جدیدی است که «قدرتهای غربی» برای «نجات رژیم دژخیم از باتلاق غزّه»، پیش‌برد «طرح خائنانه‌ی پیمان ابراهیم»، و مجاب کردن دولتهای مرتجع منطقه برای «عادی‌سازی رابطه با رژیم صهیونی»، «خارج کردن رژیم از انزوا»، خلع سلاح «فیزیکی» و «معنوی» جبهه‌ی مقاومت، آن را ساخته و پرداخته‌اند.
حاصل این اقتراح و اقدام (بر فرض تحقّق)، «حذف مقاومت»، «سیطره‌ی مطلق» جریان سازشکار و سرسپرده‌ی «سازمان باصطلاح آزادیبخش» و تشکیلات خودگردان بر سرنوشت ملت مظلوم فلسطین، احداث «زندان روباز دستجمعی» برای فلسطینیان، و ایجاد «شکارگاهی سهل التناول» برای صید هر از چندگاهی این ملت بی پناه و سلاح، به توسّط رژیم اشغالگر، خواهد بود.
هشت) اگر مدّعیان راست می‌گویند، «پیشنهاده دموکراتیک» و مترقی رهبر دوراندیش و خیرخواه امت اسلامی و زعیم حکیم انقلاب اسلامی ایران، حضرت آیت الله العظمی خامنه‌ای (دام ظله) [مبتنی بر همه‌پرسی از صاحبان اصلی و تاریخی فلسطین] را بپذیرند و اجرا کنند.
کلام آخر اینکه: آزادی و استقلال فلسطین و احقاق حقّ فلسطینیان، جز از رهگذر: ۱ـ «تداوم و توسعه‌ی مقامت مسلحانه» و جهاد نظامی مؤمنانه و شجاعانه، ۲ـ «برگزاری همه‌پرسی با مشارکت صاحبان اصلی و تاریخی سرزمین فلسطین»، فراچنگ نخواهد آمد؛ راهکار دوم نیز در گرو کامیابی شایان و نمایان جهاد نظامی دلیرانه و مخلصانه است، و السّلام.
علی اکبر رشاد
مرداد ۱۴۰۴