شناسهٔ خبر: 74236808 - سرویس ورزشی
نسخه قابل چاپ منبع: طرفداری | لینک خبر

اگر به زارع ۵۰ میلیون می‌دادند، می‌ماند؛ برهانی: در بازی با تراکتور که ۵ گل زده بودیم، نمی‌شد به جوان‌ها بازی بدهیم؟

مهاجم سابق استقلال به صورت غیر مستقیم از مدیریت استقلال و ساپینتو انتقاد کرد.

صاحب‌خبر -

طرفداری | آرش برهانی، مهاجم سابق تیم ملی فوتبال ایران و باشگاه استقلال، پس از پایان دوران بازیگری خود، وارد عرصه مدیریت و مربی‌گری شد. او در سال ۱۴۰۰ با حکم مدیرعامل وقت باشگاه استقلال، مصطفی آجورلو، به عنوان مدیر آکادمی باشگاه استقلال منصوب شد. آرش برهانی در حاشیه مراسم قرعه‌کشی لیگ یک و در جمع خبرنگاران، اظهارکرد:

مراسم بسیار خوب برگزار شد. سال قبل شاهد برگزاری منظم لیگ یک بودیم و امیدوارم نقاط ضعف اندکی که وجود داشت، برطرف شود. همانطور که دیدید چهار تیم تا روز آخر کاندیدای صعود به لیگ برتر بودند و این نشان می‌دهد مسابقات با چه کیفیتی برگزار شده است.

در لیگ یک امسال چندین مربی حضور دارند که در دوران بازی در ترکیب استقلال به میدان رفته و مربیان استقلالی محسوب می‌شوند. برهانی در این باره هم گفت:

خوشبختانه تعداد مربیان استقلالی زیاد است. یک اتفاق خوب هم افتاده؛ چند جوان که با دانش هستند و با شخصیت، در لیگ امسال حضور دارند. خوشحالم که هم‌نسل‌های خودم در لیگ یک حضور دارند و برای‌شان آرزوی موفقیت می‌کنم.

برهانی که زمانی هدایت تیم امید استقلال را بر عهده داشت و مربی محمدمهدی زارع و چندین پدیده دیگر بود، از آن دوران صحبت می‌کند. وقتی از برهانی سئوال شد که چرا استقلال، بازیکنی نظیر زارع را نگه نداشت تا به جای گل‌گهر، سود میلیون دلاری از انتقال او به روسیه به‌دست بیاورد، اینگونه پاسخ داد:

در آن مقطع با باشگاه حرف زدم و اگر به زارع ۵۰ میلیون می‌دادند، او می‌ماند. زارع دوست داشت به اردوی بزرگسالان برود و بیشتر دیده شود. در دوران ساپینتو هم قبل از دربی به اردو رفت اما توجهی به او نشد. سام دلیری نیز قصه‌ای شبیه به زارع دارد؛ او این فصل به امارات رفته و پیراهن اتحاد کلباء را پوشیده است.

مهاجم اسبق استقلال در پایان گفت:

می‌توانستیم از این جوان‌ها، به ندرت استفاده کنیم تا انگیزه بگیرند. مثلا در بازی با تراکتور که ۵ گل زده بودیم، نمی‌شد به جوان‌ها بازی بدهیم؟ اگر آن‌ها چند بازی در ترکیب باشند، می‌توانند سرمایه آینده باشگاه باشند و نه هزینه. الان اما حرف زدن فایده‌ای ندارد و اتفاقی که نباید رخ می‌داد، افتاده است.