به گزارش خبرگزاری بین‌المللی اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ «یوسف محمد» نتوانست شادی‌اش را پنهان کند وقتی در روزنامه‌ای محلی، خبری مبنی بر احتمال ازسرگیری کمک‌های بشردوستانه سازمان‌های زیرمجموعه سازمان ملل به آوارگان و نیازمندان یمن خواند. برای او، این خبر مانند بشارتی بود که امید را به قلب خودش و میلیون‌ها یمنی بازمی‌گرداند؛ مردمی که سال‌هاست زیر بار جنگ، آوارگی و گرسنگی خم شده‌اند.
یوسف که روبه‌روی خانه موقتش در شهر صنعاء نشسته، به پایگاه خبری شبکه الجزیره قطر گفت: اگر این خبر درست باشد، امسال واقعاً سال نجات خواهد بود. مردم از گرسنگی جان به لب شده‌اند و دو سال است که هیچ کمکی دریافت نکرده‌ایم.
امیدها زمانی بیشتر شد که روز چهارشنبه، نشستی گسترده در شهر صنعاء پایتخت یمن با حضور نماینده سازمان ملل، جولیان هارنِس، شماری از مسئولان محلی و نمایندگان نهادهای بین‌المللی و داخلی. این نشست به بررسی کاهش شدید بودجه‌های بین‌المللی اختصاص داشت؛ موضوعی که باعث توقف بسیاری از پروژه‌های ضروری همچون تأمین غذا، سرپناه و خدمات درمانی شده است.
روایت تلخ یک دهه آوارگی
«یوسف» ۴۷ ساله، داستان آوارگی خود را این چنین روایت می‌کند: هرگز فکر نمی‌کردم خانه‌ام را برای ۱۰ سال ترک کنم. سال ۲۰۱۵ از تعز فرار کردم، وقتی دخترم با ترکش زخمی شد و برای درمانش به صنعاء آمدیم. پس از عمل، مسیر بازگشت به منطقه‌مان در الحوبان بسته شد. خانه‌ام تبدیل به میدان جنگ شده بود.
در سال‌های نخست، خانواده یوسف در مدارس و مساجد به‌عنوان پناهگاه موقت زندگی می‌کردند. وی در این خصوص گفت: خوشبختانه، سازمان‌های امدادی کمک‌های غذایی و چادر، پتو و لوازم ضروری در اختیارمان می‌گذاشتند. سبدهای غذایی شامل آرد، برنج، روغن و شکر بودند. این کمک‌ها زندگی ما و هزاران خانواده را نجات داد.
اما این مسیر پر از رنج بود؛ ترس از بمباران، افزایش قیمت‌ها، قطع حقوق‌ها و بیکاری، زندگی را دشوار کرده بود. یوسف ادامه داد: کمک‌ها تا دو سال پیش ادامه داشت، اما بعد قطع شد و من مجبور شدم برای تأمین لقمه‌ای نان، هر کاری انجام دهم. ولی واقعاً نگران کسانی هستم که حتی همین حداقل را هم ندارند.
قطع بودجه و پیامدهای آن
فاتک الردینی، رئیس سازمان "منی" برای امداد و توسعه، به خبرنگار شبکه الجزیره قطر گفت که توقف حمایت‌های مالی بین‌المللی، زندگی میلیون‌ها یمنی را دچار بحران کرده است. ما با برنامه جهانی غذا، یونیسف، اوکسفام و کمیساریای عالی پناهندگان کار می‌کردیم. اما بیشتر این پروژه‌ها متوقف شده‌اند. دیگر کمک‌های فوری برای مقابله با سیل، آتش‌سوزی، یا تهیه آب آشامیدنی و پناهگاه نداریم.
به گفته الردینی، جنگ مداوم و حملات آمریکا و اسرائیل به بندر الحدیده و فرودگاه صنعاء نیز بحران را تشدید کرده است، چون مسیر ورود کمک‌ها را مختل و هزینه انتقال آن‌ها را بالا برده‌اند.
او افزود که سازمانش از سال ۲۰۱۵ در زمینه‌های امنیت غذایی، بهداشت، آب، محیط زیست، و سرپناه فعالیت داشته، اما حالا تأمین منابع مالی برای ادامه کار بسیار دشوار شده است.
افزایش فقر و گرسنگی
یمن اکنون یکی از تاریک‌ترین دوران‌های انسانی خود را تجربه می‌کند. پس از ده سال جنگ، فقر و گرسنگی در این کشور به بالاترین حد خود رسیده است. به گفته الردینی رئیس سازمان "منی" برای امداد و توسعه، بسیاری از خانواده‌های یمنی هیچ منبع درآمدی ندارند و تنها یک وعده غذا یا کمتر در روز می‌خورند. بعضی هم صرفاً به کمک‌های اندک از اقوام در داخل یا خارج از کشور وابسته‌اند.
بر اساس گزارش بحران جهانی غذا در سال ۲۰۲۵، یمن در میان چهار کشور اول جهان از نظر شدت بحران غذایی همراه با سودان، مالی و غزه قرار دارد. گزارش هشدار داده است که گرسنگی در سطحی فاجعه‌بار جان میلیون‌ها یمنی را تهدید می‌کند.
طبق این گزارش، ۴۸ درصد از جمعیت بیش از ۳۵ میلیونی یمن در پایان ۲۰۲۴ و آغاز ۲۰۲۵ دچار ناامنی شدید غذایی بودند. این بحران ناشی از ادامه جنگ، سقوط اقتصادی، گرانی مواد غذایی و همچنین شرایط آب‌وهوایی سخت مانند گرمای شدید و سیلاب‌های فصلی است که حتی اردوگاه‌های آوارگان را نیز از بین برده است.
خطر فاجعه انسانی فراتر از مرزها
گزارش‌ها هشدار می‌دهند که ادامه توقف کمک‌های انسانی به یمن می‌تواند این کشور را به سوی فاجعه‌ای انسانی سوق دهد که تأثیرات آن از مرزهای یمن فراتر خواهد رفت.
در حالی‌که میلیون‌ها خانواده در یمن به کمک‌های بین‌المللی وابسته‌اند، تأخیر یا قطع کامل آن‌ها می‌تواند وضعیتی بحرانی و غیرقابل کنترل به‌وجود آورد.
..............................
پایان پیام/ ۲۶۸