آشفتگی و اختلافات مدیریتی در باشگاه استقلال به نقطه‌ای رسیده که دیگر نمی‌توان آن را یک بحران معمولی دانست. مجموعه‌ای از تناقضات، استعفاهای نصفه‌نیمه، نقل‌وانتقالات آشفته و تصمیم‌گیری‌های متناقض، استقلال را به تیمی تبدیل کرده‌اند که بیش از آنکه آماده رقابت باشد، درگیر رقابت‌های درونی شده است. اما آنچه این روزها از دل خبرهای رسمی و غیررسمی به بیرون درز کرده، تنها اختلاف داخلی مدیران نیست؛ بلکه نقش و دخالت آشکار چهره‌ای بیرون از باشگاه یعنی امیر قلعه‌نویی است که بیش از همه در این جنگ قدرت خودنمایی می‌کند.

 قلعه‌نویی کجای این بازی ایستاده؟

رد پای قلعه‌نویی در استقلال این روزها پررنگ‌تر از هر زمان دیگری دیده می‌شود؛ از توصیه به بازیکن‌گیری و تماس‌های مشکوک برای جذب چهره‌های خاص تا حمایت از مدیرانی که در ساختار رسمی باشگاه تعریف مشخصی ندارند.

برخی منابع نزدیک به باشگاه تأیید می‌کنند که فشار برای ابقای علی نظری جویباری با حمایت مستقیم یا غیرمستقیم قلعه‌نویی همراه بوده است. در حالی که قرار بود علی تاجرنیا سکان‌دار جدید امور اجرایی استقلال شود، همه‌چیز به طرز سؤال‌برانگیزی معکوس شد. حتی در مقطعی بحث استعفای تاجرنیا و ماندن جویباری مطرح شد؛ آن‌هم در حالی که کارنامه مدیریتی جویباری طی هفته‌های اخیر چیزی جز بی‌نظمی، سردرگمی و بحران نبوده است.

آیا این نتیجه‌ دخالت فنی و غیررسمی سرمربی تیم ملی در روند باشگاهی‌ست؟ اگر چنین است، سؤال بزرگ این است که چرا هیچ نهادی از جمله وزارت ورزش یا هلدینگ خلیج فارس، جلوی این نفوذ را نمی‌گیرد؟

 تیم در بحران، باشگاه در سکوت

همزمان با این درگیری‌های قدرت، تیم استقلال تنها ۱۳ بازیکن بزرگسال در اردوی ترکیه داشت و در تمام نقل‌وانتقالات تابستانه، تنها یک بازیکن جذب شده: حسین گودرزی. در حالی که خبر جذب آدان، آسانی، اخباری و فرعباسی یکی‌یکی می‌آیند و بی‌سرانجام تکذیب یا رها می‌شوند، هواداران استقلال تنها نظاره‌گر تناقض‌گویی‌های مدیرانی هستند که به نظر نمی‌رسد قدرت و اختیار مستقلی داشته باشند.

فسخ بی‌برنامه قرارداد عیسی آل‌کثیر، اختلاف بر سر فهرست بازیکنان خارجی، شکایت کاریله و احتمال شکایت آل‌کثیر، همگی گواهی بر ضعف تصمیم‌گیری هستند. این تصمیم‌ها در نهایت دودش به چشم استقلال می‌رود و هواداران، بی‌آنکه نقشی داشته باشند، قربانی بی‌مدیریتی می‌شوند.

هشدار به محمد شریعتمداری؛ زمان ورود است

محمد شریعتمداری، رئیس هیئت مدیره هلدینگ خلیج فارس، به عنوان نهاد بالادستی باشگاه استقلال مسئول مستقیم وضعیت فعلی است. سکوت ایشان و سایر اعضای هلدینگ در برابر نفوذهای بیرونی، بی‌ثباتی ساختاری و حاکم شدن مدل «دخالت از بیرون، فرمان از بالا» در این باشگاه قابل پذیرش نیست.

اگر امروز جلوی نفوذ غیرفنی و غیراصولی قلعه‌نویی در باشگاه گرفته نشود، فردا باید پاسخگوی آشفتگی شدیدتری بود. این هشدار صرفاً یک هشدار رسانه‌ای نیست، بلکه خواست جدی بخش بزرگی از هواداران استقلال است که نگران تبدیل‌شدن تیم‌شان به حیاط خلوت منافع سیاسی و روابط شخصی هستند.

نظری جویباری باید برود

در این شرایط، ادامه حضور علی نظری جویباری در رأس باشگاه دیگر توجیهی ندارد. مدیری که نتوانسته آرامش به باشگاه بیاورد، در جذب بازیکن ناکام بوده، با کادر فنی هم‌نظر نیست و حتی هنوز نتوانسته تیم را تکمیل کند، نباید با حمایت‌های پشت‌پرده حفظ شود.

اگر استقلال می‌خواهد در سوپرجام مقابل تراکتور آبرومند ظاهر شود و فصل آینده را بی‌حاشیه آغاز کند، باید هرچه زودتر تصمیمات قاطع بگیرد؛ نه تنها در نقل‌وانتقالات، بلکه در شفاف‌سازی ساختار مدیریتی باشگاه و مقابله با نفوذی که نه به استقلال وفادار است، نه مسئولیتی در قبالش دارد.

جنگ قدرت در استقلال حالا دیگر فقط یک بحران داخلی نیست. پای نفوذهای بیرونی به میان آمده که با پشتوانه غیررسمی، معادلات باشگاه را تغییر می‌دهند.

در این میان، سکوت شریعتمداری و هلدینگ خلیج فارس اگر ادامه‌دار باشد، به معنای تأیید غیرمستقیم همین نفوذهاست. وقت تصمیم‌های جدی فرا رسیده است.