روی ایموجی ها کلیک کن رفیق

جام جهانی فوتبال یکی از مهم‌ترین و پرتماشاگرترین رویدادهای ورزشی جهان است که هر چهار سال یک‌بار برگزار می‌شود. این رقابت‌ها نخستین‌بار در سال ۱۹۳۰ در کشور اروگوئه برگزار شد و از آن زمان تا کنون میلیون‌ها نفر در سراسر جهان با شور و هیجان آن را دنبال می‌کنند. جام جهانی نه‌تنها ویترینی از مهارت، قدرت و تاکتیک‌های فوتبال است، بلکه رویدادی فرهنگی و اجتماعی محسوب می‌شود که ملت‌ها را به یکدیگر نزدیک می‌کند.

در طول تاریخ جام جهانی، بازیکنان بزرگی ظهور کرده‌اند که با نمایش‌های خیره‌کننده خود در ذهن هواداران حک شده‌اند. بعضی از این بازیکنان با گل‌های تاریخی، مهارت‌های فردی و نقش کلیدی‌شان در موفقیت تیم‌های ملی‌شان، جایگاه ویژه‌ای در تاریخ فوتبال یافته‌اند. انتخاب "تیم منتخب تاریخ جام جهانی" تلاشی است برای قدردانی از این اسطوره‌ها و نمایش بهترین‌های این تورنمنت افسانه‌ای.

این تیم منتخب شامل بازیکنانی از نسل‌ها، سبک‌ها و ملیت‌های مختلف است که هر کدام نقش برجسته‌ای در موفقیت کشورشان در جام جهانی داشته‌اند. از مدافعان آهنین تا مهاجمان کشنده، از دروازه‌بانان مطمئن تا هافبک‌های خلاق، این تیم نمادی از شکوه و عظمت فوتبال در سطح جهانی است.

بازیکنان منتخب:
رونالدو (برزیل):
رونالدو نازاریو با سرعت، قدرت و تمام‌کنندگی خارق‌العاده‌اش، از ترسناک‌ترین مهاجمان تاریخ جام جهانی بود. او در جام‌های ۱۹۹۸، ۲۰۰۲ و ۲۰۰۶ حضور داشت و با زدن ۱۵ گل، رکوردی جاودانه ثبت کرد. او نقش اصلی در قهرمانی برزیل در سال ۲۰۰۲ ایفا کرد. درخشش او در فینال آن سال برابر آلمان هنوز در ذهن‌ها باقی مانده است.

پله (برزیل):
پله، اسطوره بی‌همتای فوتبال برزیل، تنها بازیکنی است که سه بار قهرمان جام جهانی شده است. او از سن ۱۷ سالگی با گل‌های بی‌نظیرش در جام جهانی ۱۹۵۸ جهانی شد. در جام‌های ۱۹۶2 و ۱۹۷۰ نیز نقشی کلیدی در موفقیت‌های سلسائو داشت. پله نماد نبوغ و زیبایی فوتبال برزیلی است.

لیونل مسی (آرژانتین):
مسی با تکنیک، هوش و رهبری منحصربه‌فردش بالاخره در جام جهانی ۲۰۲۲ به آرزوی دیرینه‌اش رسید. او با عملکرد خیره‌کننده‌اش در مسیر قهرمانی، آرژانتین را تا فتح جام هدایت کرد. کسب عنوان بهترین بازیکن جام مهر تأییدی بر شایستگی‌هایش بود. مسی حالا بخشی جدانشدنی از افسانه جام جهانی است.

دیگو مارادونا (آرژانتین):
مارادونا با بازی‌های جادویی‌اش در جام جهانی ۱۹۸۶ تاریخ‌ساز شد و آرژانتین را قهرمان کرد. گل مشهور به "دست خدا" و گل قرن برابر انگلیس از ماندگارترین لحظات تاریخ جام جهانی هستند. او رهبری الهام‌بخشی داشت و بازی را با خلاقیت‌اش تغییر می‌داد. مارادونا نماد شور، جنجال و استعداد ناب است.

یوهان کرایف (هلند):
کرایف با اندیشه و بازی مدرنش فوتبال را به سطحی دیگر رساند. او ستاره تیم هلند در جام جهانی ۱۹۷۴ بود که با سبک "توتال فوتبال" دنیا را متحیر کرد. با وجود شکست در فینال، تأثیرش بر فوتبال جهانی ماندگار شد. کرایف فراتر از یک بازیکن، مصلح فوتبال بود.

آندرس اینیستا (اسپانیا):
اینیستا با پاس‌های دقیق و هوش بازی‌اش قلب خط میانی اسپانیا در عصر طلایی‌اش بود. گل او در فینال ۲۰۱۰ مقابل هلند، اسپانیا را برای نخستین‌بار قهرمان جهان کرد. او همیشه در لحظات بزرگ درخشید و آرامش خاصی در میدان داشت. اینیستا با فروتنی‌اش دل همه را برد.

زین‌الدین زیدان (فرانسه):
زیدان با تکنیک ظریف و کنترل بی‌نقصش، فرانسه را در جام جهانی ۱۹۹۸ به اولین قهرمانی رساند. او در فینال آن سال دو گل با ضربه سر به برزیل زد و تاریخ‌ساز شد. زیدان در جام ۲۰۰۶ هم تا فینال تیمش را رهبری کرد. او همیشه در بزرگ‌ترین صحنه‌ها می‌درخشید.

پائولو مالدینی (ایتالیا):
مالدینی با وفاداری، صلابت و بازی بی‌نقصش از بهترین مدافعان تاریخ فوتبال بود. با اینکه هیچ‌گاه قهرمان جام جهانی نشد، اما همیشه نماینده افتخار و کلاس دفاعی ایتالیا بود. او در چهار دوره جام جهانی برای آتزوری به میدان رفت. رهبری و شخصیتش زبانزد خاص و عام بود.

فرانتس بکن‌باوئر (آلمان):
بکن‌باوئر مخترع پست لیبرو و مغز متفکر تیم آلمان در دهه ۷۰ بود. او در جام جهانی ۱۹۷۴ تیمش را به قهرمانی رساند و در نقش بازیکن-مربی نیز در سال ۱۹۹۰ این افتخار را تکرار کرد. سبک بازی او مدرن و تاکتیکی بود. بکن‌باوئر اسطوره‌ای بی‌بدیل در فوتبال جهان است.

کافو (برزیل):
کافو تنها بازیکنی است که در سه فینال پیاپی جام جهانی حضور داشته است. او در جام‌های ۱۹۹۴ و ۲۰۰۲ قهرمان شد و در ۱۹۹۸ نایب‌قهرمان. با سرعت، انرژی و روحیه تهاجمی‌اش دفاع راست را به یک نقطه قوت تبدیل کرد. او نماد ثبات و افتخار در فوتبال برزیل است.

جان‌لوئیجی بوفون (ایتالیا):
بوفون با واکنش‌های استثنایی و ثبات بالا یکی از برترین دروازه‌بانان تاریخ جام جهانی بود. او در قهرمانی ایتالیا در سال ۲۰۰۶ نقش کلیدی داشت و در طول تورنمنت تنها دو گل خورد. بوفون همیشه با اقتدار دروازه را بیمه می‌کرد. او سمبل تعهد و ماندگاری در فوتبال است.