حسین راغفر، تحلیلگر اقتصادی در گفتگو با «اطلاعات آنلاین» درباره «الزام های مدیریت اقتصادی در دوران پسا جنگ» اظهار داشت: در شرایطی که اقتصاد ما در اوج نابسامانی شرایط جنگی را هم تجربه کرد، لازم است بدون اینکه فکر کنیم دنیا به آخر رسیده و دیگر کاری نمی شود کرد، در قدم اول کاستی ها و داشته های مان را به طور دقیق بررسی کنیم تا از این طریق بتوانیم، به راه حل هایی که قابل انجام هستند، برسیم. در همین راستا «تلاش برای انسجام داخلی» بایدی است که نباید نسبت به آن بی توجه باشیم. در واقع تا زمانیکه اختلاف سلیقه جدی داشته باشیم و به درگیری های داخلی منجر شود، نمی توانیم حتی یک قدم در راستای مدیریت صحیح برداریم.
عضو هیات علمی دانشگاه الزهرا در ادامه گفت: یکی از راه هایی که می تواند، اقتصاد خردشده ایران را به سامان برساند، توجه به فعالیت بخش خصوصی است تا از این طریق هم از هزینه کردِ اضافی جلوگیری شود و هم اینکه دولت منابعش را به جای تزریق به بخش تولید، به تامین نیازهای اصلی مردم اختصاص بدهد. در واقع با وجود اینکه خصوصی سازی در مناسبات اقتصادی به عنوان راه مهم و کارآمدی برای تحقق توسعه قلمداد می شود، متاسفانه این اصل اقتصادی در ایران نادیده گرفته شده است تا در کنار تبعات اقتصادی، شاهد خروج سرمایه های سرمایه داران داخلی از کشور باشیم که تبعات سهمگین چنین حالتی بر هیچکس پوشیده نیست.
او افزود: واقعیت تاسف آور و نگران کننده این است که در سه دهه گذشته با نوعی حکمرانی مملو از اشتباه و کوتاهی مواجه بودیم. به طوریکه حتی در مقطعی با اعمال تغییر در قانون اساسی هم به قول معروف آبی از آب تکان نخورد! بنابراین شرایط به گونه ای رقم خورد که اقتصادِ نابسامان زندگی را برای اقشار مختلف دشوار کرده است، آنهم در حالی که کمترین امیدی به حل مسائل در جامعه مشاهده نمی شود. با این حال مردمی که ناراضی اند و در عین نارضایتی امیدی برای رفع مشکلات شان ندارند در روزهای جنگی یادشان رفت چه کمبودهایی در زندگی دارند و با حمیتی مثال زدنی پای کار کشور ایستادند تا نشان بدهند به «وطن» بیشتر از خودشان اهمیت می دهند. بنابراین از این به بعد هرگونه کوتاهی، سیاست گذاری که به آرامش مردم منجر نشود، افراط است و از سوی کارگزاران نظام با هیچ متر و معیاری بخشودنی نیست.
وی با اشاره به برخی تندروی هایی که مخصوصا از تریبون های رسمی صورت می گیرد، توضیح داد: در حالیکه مردم مشکل دارند و مشکلات شان را هم لاینحل می بینند، عده ای که رفتارشان به اندازه نفوذی ها مصلحت عمومی را با تهدید روبرو می کند، به طور دائم در حال سیاه نمایی علیه رقیب سیاسی شان هستند. جالب و قابل تامل اینکه این را در نظر نمی گیرند «رقیب» در مقطع حساس فعلی چه مسئولیتی را باید به سرانجام برساند و اساسا از چه جایگاهی برخوردار است؟ متاسفانه، تاکید می کنم متاسفانه برخی ارگان های نظارتی هم به جای برخورد با مانع سازها، رویکردی خطی را لحاظ می کنند تا مشکل آفرین ها برای مشکل آفرینی مشکلی نداشته باشند.
راغفر تاکید کرد: این درست که در شرایط پساجنگ هستیم، این درست که تحریمیم، این درست که انبوه مشکلات، اصلاح را دشوار کرده است و... اما در همین برهه دشوار هم می توانیم با تکیه بر عقلانیت و واقع بینی و همچینن دوری جستن از رفتارهای رادیکل و چند دستگی، شرایط را به گونه ای مدیریت کنیم تا آرامش نسبی به جامعه تزریق شود.
حسین راغفر، تحلیلگر اقتصادی در گفتگو با «اطلاعات آنلاین» درباره «الزام های مدیریت اقتصادی در دوران پسا جنگ» اظهار داشت: در شرایطی که اقتصاد ما در اوج نابسامانی شرایط جنگی را هم تجربه کرد، لازم است بدون اینکه فکر کنیم دنیا به آخر رسیده و دیگر کاری نمی شود کرد، در قدم اول کاستی ها و داشته های مان را به طور دقیق بررسی کنیم تا از این طریق بتوانیم، به راه حل هایی که قابل انجام هستند، برسیم. در همین راستا «تلاش برای انسجام داخلی» بایدی است که نباید نسبت به آن بی توجه باشیم. در واقع تا زمانیکه اختلاف سلیقه جدی داشته باشیم و به درگیری های داخلی منجر شود، نمی توانیم حتی یک قدم در راستای مدیریت صحیح برداریم.
عضو هیات علمی دانشگاه الزهرا در ادامه گفت: یکی از راه هایی که می تواند، اقتصاد خردشده ایران را به سامان برساند، توجه به فعالیت بخش خصوصی است تا از این طریق هم از هزینه کردِ اضافی جلوگیری شود و هم اینکه دولت منابعش را به جای تزریق به بخش تولید، به تامین نیازهای اصلی مردم اختصاص بدهد. در واقع با وجود اینکه خصوصی سازی در مناسبات اقتصادی به عنوان راه مهم و کارآمدی برای تحقق توسعه قلمداد می شود، متاسفانه این اصل اقتصادی در ایران نادیده گرفته شده است تا در کنار تبعات اقتصادی، شاهد خروج سرمایه های سرمایه داران داخلی از کشور باشیم که تبعات سهمگین چنین حالتی بر هیچکس پوشیده نیست.
او افزود: واقعیت تاسف آور و نگران کننده این است که در سه دهه گذشته با نوعی حکمرانی مملو از اشتباه و کوتاهی مواجه بودیم. به طوریکه حتی در مقطعی با اعمال تغییر در قانون اساسی هم به قول معروف آبی از آب تکان نخورد! بنابراین شرایط به گونه ای رقم خورد که اقتصادِ نابسامان زندگی را برای اقشار مختلف دشوار کرده است، آنهم در حالی که کمترین امیدی به حل مسائل در جامعه مشاهده نمی شود. با این حال مردمی که ناراضی اند و در عین نارضایتی امیدی برای رفع مشکلات شان ندارند در روزهای جنگی یادشان رفت چه کمبودهایی در زندگی دارند و با حمیتی مثال زدنی پای کار کشور ایستادند تا نشان بدهند به «وطن» بیشتر از خودشان اهمیت می دهند. بنابراین از این به بعد هرگونه کوتاهی، سیاست گذاری که به آرامش مردم منجر نشود، افراط است و از سوی کارگزاران نظام با هیچ متر و معیاری بخشودنی نیست.
وی با اشاره به برخی تندروی هایی که مخصوصا از تریبون های رسمی صورت می گیرد، توضیح داد: در حالیکه مردم مشکل دارند و مشکلات شان را هم لاینحل می بینند، عده ای که رفتارشان به اندازه نفوذی ها مصلحت عمومی را با تهدید روبرو می کند، به طور دائم در حال سیاه نمایی علیه رقیب سیاسی شان هستند. جالب و قابل تامل اینکه این را در نظر نمی گیرند «رقیب» در مقطع حساس فعلی چه مسئولیتی را باید به سرانجام برساند و اساسا از چه جایگاهی برخوردار است؟ متاسفانه، تاکید می کنم متاسفانه برخی ارگان های نظارتی هم به جای برخورد با مانع سازها، رویکردی خطی را لحاظ می کنند تا مشکل آفرین ها برای مشکل آفرینی مشکلی نداشته باشند.
راغفر تاکید کرد: این درست که در شرایط پساجنگ هستیم، این درست که تحریمیم، این درست که انبوه مشکلات، اصلاح را دشوار کرده است و... اما در همین برهه دشوار هم می توانیم با تکیه بر عقلانیت و واقع بینی و همچینن دوری جستن از رفتارهای رادیکل و چند دستگی، شرایط را به گونه ای مدیریت کنیم تا آرامش نسبی به جامعه تزریق شود.