به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ «ناجی أمهز»، تحلیلگر سیاسی لبنان در یادداشتی اختصاصی برای خبرگزاری ابنا نوشت: باید به صراحت و بدون هیچ ابهامی بگویم که حوادث اخیر سویداء صرفاً یک حادثه امنیتی گذرا نیست، بلکه افشای آشکار توطئه‌ای برای بازترسیم نقشه جهان عرب، عاری از اقلیت‌ها، درست مانند قرن‌ها پیش است. این هشدار فقط مربوط به دروزی‌ها نیست، بلکه اقلیت‌ها، از جمله مسیحیان را نیز شامل می‌شود.
تغییر معادله اقلیت‌ها: نبرد نیروهای نامتقارن
امروز، در سایه تغییراتی که در نقشه‌های جهان عرب رخ می‌دهد و همچنین با توجه به فروپاشی نظام دولت‌هایی که زمانی به قانون و مرزهای بین‌المللی احترام می‌گذاشتند، دیگر چیزی به نام «فرقه‌های قوی» یا «فرقه‌های اثرگذار» وجود ندارد.
دلیل چیست؟ فقط یک «مترسک» توانست بیش از ۳۰۰ هزار عنصر بادیه‌نشین را به همراه عناصر خارجی علیه اقلیت دروزی بسیج کند. در واقع، تماس‌ها و ویدیوهایی در رسانه‌های اجتماعی پخش شده است که تأیید می‌کند قبایل بادیه‌نشین از کشورهای مختلف عربی در حال تجهیز برای ورود به سوریه برای جنگ با اقلیت دروز در سویداء بوده‌اند.
واقعیت‌های میدانی، آشکار و دردناک هستند که جرقه آن‌ها با آدم‌ربایی‌ها و حملات متقابل آغاز شد و به سرعت مورد سوءاستفاده قرار گرفت و به یک جنگ تمام‌عیار تبدیل شد.
همه اذعان دارند که نیروی جنگی واقعی «شیوخ کرامت» در سویداء از ۱۵ هزار نفر فراتر نمی‌رود. در مقابل، بیش از ۳۰۰ هزار عنصر بادیه‌نشین به رهبری عناصر قفقازی و چچنی از سراسر سوریه بسیج شده‌اند. تخمین زده می‌شود که بیش از ۷۰۰ هزار نفر از عناصر قبیله‌ای مسلح، استان سویداء را به طور کامل محاصره و در بحبوحه یک بحران انسانی خفقان‌آور، اینترنت، برق و آب را قطع کردند. اعلام آتش‌بس بیش از ۴۸ ساعت طول کشید، مدتی که می‌توانست هزاران نفر را به کام مرگ فرو ببرد و به گفته ناظران حقوق بشر، اگر مداخله بین‌المللی دیرهنگام دولت سوریه برای توقف جنگ علیه غیرنظامیان سوری نبود، صدها نفر کشته شده بودند.
لبنان در آینه سویداء: هشدار «تهدید وجودی»
در اینجا، این حقیقت تلخ آشکار می‌شود که اقلیت دروزی به یک کارت باج‌خواهی تبدیل شده است. در حالی که دمشق رسماً هرگونه دخالتی را رد کرد و گروه‌های مسلح غیرقانونی را مقصر دانست، کشورهای صاحب نفوذ کاملاً آگاه بودند که بسیج، مسلح کردن و تأمین امنیت قبایل بدون چراغ سبز و حتی برنامه‌ریزی مستقیم از سوی رژیمی که می‌خواست درس سختی به دروزی‌ها بدهد، امکان‌پذیر نبود. این درگیری به یک صحنه بین‌المللی تبدیل شده و اسرائیل حتی با حملات هوایی به بهانه محافظت از اقلیت دروزی مداخله و ادعا کرده است که این موضوع از مرزهای داخلی خود فراتر رفته است.
اکنون آنچه نباید، رخ داده و خون‌هایی از یک ملت واحد ریخته شده است. دروزی‌ها از نظر بخش بزرگی از مردم سوریه به دشمن تبدیل شده‌اند و ترمیم این شکاف، حتی به صورت سطحی، زمان بسیار زیادی نیاز دارد. این نبرد در روزهای آینده که قبایل و دروزی‌ها شروع به دفن اجساد کشته‌های خود می‌کنند، پیامدهای فاجعه‌باری خواهد داشت؛ چرا که انتقام عمیق‌تر، شکاف گسترده‌تر و ترس از دیگری ریشه‌دارتر و غلبه بر آن دشوارتر خواهد شد.
سوال مهمی که اینجا مطرح می‌شود: آیا آتش فرقه‌گرایی سوریه از لبنان دور است؟ یا لبنان نیز باید منتظر سهم خود در روزهای آینده باشد؟ آیا لبنان درس عبرتی خواهد گرفت و فوراً خواستار یک نشست ملی گسترده برای رسیدگی به مسائل بغرنجی خواهد شد که با توجه به این تغییرات، هشدار فرستاده ایالات متحده را به واقعیت تبدیل می‌کند؟ «توماس باراک»، فرستاده ایالات متحده در امور سوریه، به صراحت هشدار می‌دهد که لبنان با یک «تهدید وجودی» روبرو است و اگر بحران‌های داخلی بزرگ خود را حل نکند، ممکن است بار دیگر به بخشی از سرزمین شام تبدیل شود و این سرنوشت را به لزوم رسیدگی به آن مرتبط می‌کند.
هشدار نهایی: خطر در خانه‌هاست
چه چیزی مانع از آن می‌شود که هر اختلاف نظر جزئی در لبنان امروز، ظرف چند ساعت به وحشتی تبدیل شود که برخی در لبنان خواستار آن بوده‌اند؟ این وحشت می‌تواند فوراً به فریادی بدوی تبدیل شود که مناطق شمال را فرا گرفته و صدها هزار آواره سوری که اکثر آن‌ها بدوی هستند، به آن پاسخ مثبت دهند؟ در آن زمان، لبنان در هرج‌ومرجی غیرقابل توقف فرو خواهد رفت، حتی اگر همه کشورهای جهان مداخله کنند.
در این صورت، آمریکایی‌ها و فرانسوی‌ها چه خواهند کرد؟ اگر در سوریه به بیش از ۷۲ ساعت و چندین مداخله بین‌المللی و منطقه‌ای برای دستیابی به آتش‌بس پس از صدها تلفات نیاز بود، آیا لبنان با وسعت کوچک و ترکیب شکننده‌اش می‌تواند ۷۲ دقیقه جنگ تمام‌عیار را قبل از اعلام فروپاشی کامل تحمل کند؟
همه لبنانی‌ها باید با سرعت بسیار زیاد اقدام کنند. خطر، دیگر پشت در نیست؛ بلکه وارد خانه شده است. آنچه فرستاده آمریکا از آن صحبت کرد، دیگر فقط یک تحلیل سیاسی نیست؛ تقریباً واقعیتی است که می‌توانیم با چشمان خود ببینیم.
جهان از سرگرمی عرب‌ها به جنگ‌های داخلی و فرقه‌ای خود در حالی که مردم فلسطین قتل عام می‌شوند، نه آسیبی می‌بیند و نه آشفته می‌شود.
در پایان، امیدواریم که صدای فریاد قبایل و عشایر را برای آزادسازی و نجات فلسطین بشنویم.
.....................
پایان پیام