به گزارش خبرورزشی، در ترنتینو هنوز سوت آغاز نواخته نشده بود که «بلژیکیِ شماره ۱۱» با تشویق‌های پرشور هواداران، دل‌ها را ربود و به محبوب تازه‌ی آبی‌پوشان ناپلی بدل شد.

کوین دی بروینه، ستاره‌ای که ناپولی سال‌ها در رؤیایش بود، با وقاری خاص و درخشش بازیکنی بزرگ پا به صحنه گذاشت. ورودش نه صرفاً یک انتقال فوتبالی، بلکه رویدادی نمایشی بود؛ نقطه عطفی در دوران مدیریت اورلیو دی لورنتیس. از ناپل تا دیمارو فولگاریدا، تب «دی بروینه» همه‌جا را فرا گرفته، و پیراهن شماره ۱۱ او—چه در فروشگاه‌های شهر، چه در غرفه‌های کنار زمین تمرین کارچیاتو در دره‌ی سوله—بی‌درنگ نایاب شد.

اکنون شهر کوچک ترنتینو سراسر آبی‌پوش است، و کوچه‌پس‌کوچه‌هایش آراسته به پیراهن‌هایی‌ست که نام «دی بروینه» را با غرور بر خود دارند. او، هنگام ورود اتوبوس تیم، چهره‌ای محبوب‌تر از همه بود؛ با لبخندی محو، دستی نیمه‌افراشته، گوشی‌هایی بر گوش، کوله‌ای بر دوش، و نگاهی مصمم و خونسرد، به سوی ساختمان تیم رفت. در نخستین تمرین، در حضور ۱۷۰۰ هوادار مشتاق، بیشترین تشویق‌ها همچنان نصیب او شد. کنار دوست صمیمی‌اش، روملو لوکاکو، گرم کرد و اندکی از نبوغ ذاتی‌اش را به نمایش گذاشت: پاسی با پاشنه، لمس‌هایی ظریف با کناره‌ی پا، و یک پاس طلایی برای لوکاکو که اگرچه به گل نینجامید، اما دل هواداران را شاد کرد. آنان لبخند زدند و کف زدند و شاید از همان لحظه، رؤیای شب‌هایی بزرگ در ورزشگاه دیگو مارادونا را در سر پروراندند.

و آن شماره‌ی «۱۰» بر لباس تمرینی‌اش—شماره‌ای که سال‌ها پیش، به احترام مارادونا، در ناپولی بازنشسته شد—خود حامل پیامی بود ژرف. هدیه‌ای پرمعنا که حتی خود دی بروینه را در نخستین مواجهه، غافلگیر و اندکی خجالت‌زده کرد، چنان‌که در ویدیوی رسمی باشگاه دیده شد: «نه، نه، نه...» پاسخ نخستین او بود. اما خیال او را آسوده کردند: شماره‌ی نهایی‌اش همان ۱۱ خواهد بود—شماره‌ای که لوکاکو، برای بازگشت به عدد محبوبش، ۹، از آن چشم پوشیده بود. اکنون این دو شماره، ۹ و ۱۱، بدل به رؤیای مشترک ناپلی‌ها شده‌اند؛ زوج بلژیکی‌ای که می‌تواند شبی‌های فراموش‌نشدنی لیگ قهرمانان را برایشان رقم بزند.

دی بروینه، دو سال پیش در مقام کاپیتان، جام لیگ قهرمانان اروپا را زیر آسمان استانبول بالای سر برد؛ درست رودرروی اینتر، رقیب دیرین. اکنون، در آستانه‌ی فصل تازه سری آ، باز هم اینتر نخستین سد راه ناپولی است، اما حقیقت در زمین بازی رقم می‌خورد. دیروز، میان پاس‌های عمقی و باز کردن بازی با کناره‌ی پا، دی بروینه کم‌کم دنیای تازه و یاران جدیدش را شناخت. در بازی تمرینی، در نقش هافبک مرکزی در کنار اسکات مک‌تومینای و با نرس و لنگ در جناحین، به میدان رفت. ناپولی در پی کیفیت بود و با دی بروینه گنجی یافته است؛ آمیزه‌ای از استعداد و شخصیت، ذهنیتی پیروزمند و دیدی منحصربه‌فرد—چنان‌که پای جادویی‌اش گواه آن است.

در همین زمینه؛ شماره مارادونا از بایگانی خارج نشد/ خرید جدید فقط در تمرین شماره ۱۰ پوشید!