خبرگزاری بین المللی اهل بیت(ع)_ابنا: این خطبه، که از حضرت عباس (علیه السلام) نقل شده است، سرشار از مضامین بلند الهی، دفاع از حقانیت امام حسین (علیه السلام)، و بیان جایگاه رفیع اهل بیت (ع) است. این خطبه در شرایطی ایراد شده که حضرت عباس (ع) در برابر دشمنانِ مانع از رسیدن امام حسین (ع) به کعبه ایستاده و با شجاعتی کمنظیر، از حریم امامت دفاع میکند.

تحلیل محتوای خطبه:
1. تأکید بر شرافت بیت‌الله‌الحرام و اهل بیت (ع):  
   - حضرت عباس (ع) با اشاره به اینکه کعبه به قدوم امام حسین (ع) شرافت یافته، بر جایگاه والای اهل بیت (ع) تأکید می‌کند و می‌فرماید:  
     «مَن کانَ بِالاَمس بیتاً اَصبَح قِبلَةً» (آن که دیروز خانه بود، امروز قبله شده است).  
     این عبارت نشان می‌دهد که امام حسین (ع) تجلی‌گاه حقیقت کعبه است و حضور اوست که به مکان‌ها شرافت می‌بخشد.

2. سرزنش دشمنان و بیان حقانیت امام حسین (ع):  
   - حضرت عباس (ع) کافران و فاجران را خطاب قرار داده و می‌پرسد:  
     «أَتُصُدُّونَ طَریقَ البَیتِ لِاِمامِ البَرَرَة؟» (آیا راه کعبه را بر امام پاکان می‌بندید؟).  
     سپس با استدلالی قوی می‌فرماید که امام حسین (ع) سزاوارترین فرد به این مقام است و اگر نه اراده الهی بود، کعبه به سوی او می‌آمد.

3. بیان فضائل اهل بیت (ع) و نکوهش دشمنان:  
   - حضرت عباس (ع) با مقایسه‌ای تند بین اهل بیت (ع) و دشمنان می‌فرماید:  
     «مِمَّن شارِبُ الخَمر وَ مِمَّن صاحِبُ الحَوضِ وَ الکَوثَر» (بین کسی که شرابخوار است و کسی که صاحب حوض کوثر است).  
     این بیان، تفاوت آشکار بین نور و ظلمت را نشان می‌دهد.

4. تذکر به سرنوشت قریش و هشدار به دشمنان:  
   - ایشان دشمنان را به یاد سرنوشت قریش می‌اندازد که قصد کشتن پیامبر (ص) را داشتند و امروز آنان قصد کشتن فرزند پیامبر (ص) را دارند.  
   - سپس با شجاعت می‌فرماید:  
     «مادُمتُ حَیاً سَلیلاً، لَن یمکِنَ لَکُم قَتلُ اَبی عَبدِاللهِ» (تا من زنده‌ام، شما نمی‌توانید امام حسین (ع) را بکشید).

5. آمادگی برای شهادت:  
   - در اوج فداکاری، حضرت عباس (ع) به دشمنان پیشنهاد می‌دهد که اگر می‌خواهند به امام حسین (ع) برسند، اول او را بکشند:  
     «تَعالوا اُخبِرُکُم بِسَبیلِه: بادِروا قَتلی وَاضرِبُوا عُنُقی» (بیایید به شما راهش را نشان دهم: اول مرا بکشید).  
     این جمله، اوج وفاداری و ایثار او را نشان می‌دهد.

 شأن حضرت عباس (ع) در این خطبه:
1. سپه سالار وفادار:  
   - حضرت عباس (ع) در این خطبه، نه تنها به عنوان یک یار وفادار، بلکه به عنوان مدافع حریم امامت و پرچم‌دار حق ظاهر می‌شود. او با شجاعت، از امام خود دفاع می‌کند و حاضر است پیش از امامش شهید شود.

2. خطیبی شجاع و استدلال‌گر:  
   - این خطبه نشان می‌دهد که حضرت عباس (ع) تنها یک جنگجوی شجاع نبود، بلکه فردی آگاه به مبانی دینی و استدلال‌گر بود که با منطق قوی، حقانیت امام حسین (ع) را اثبات می‌کرد.

3. فدایی بی‌نظیر:  
   - پیشنهاد او برای کشته شدن پیش از امام حسین (ع) (**«بادِروا قَتلی»**) نشان‌دهنده‌ی نهایت فداکاری است. او حاضر است جان خود را فدا کند تا امامش زنده بماند.

4. حامی حریم ولایت:  
   - حضرت عباس (ع) در این خطبه، خود را سدّی در برابر دشمنان می‌داند و می‌گوید تا زمانی که او زنده است، کسی به امام حسین (ع) نخواهد رسید. این نشان‌دهنده‌ی مقام "باب الحوائج" اوست که حتی در لحظات سخت، حامی امام زمان خود است.

این خطبه، بیانگر عظمت روحی، شجاعت، وفاداری و معرفت بالای حضرت عباس (ع) است. او نه تنها یک جنگجو، بلکه یک عالم به حقایق الهی و مدافع حریم ولایت بود. شأن او در کربلا، فراتر از یک برادر و یار است؛ او پرچم‌دار حق، فداییِ بی‌بدیل و اسوه‌ی وفاداری است که حتی در سخنرانی‌هایش، حقانیت امام حسین (ع) را با استدلال‌های کوبنده اثبات می‌کند.