یکی از کارشناسان اسراییلی در مرکز پژوهش‌های امنیت ملی اسرائیل وابسته به دانشگاه تل آویو تحقیقی را منتشر کرده است.

دکتر یهوشوا کالیسکی، محقق موسسه، می‌نویسد:

بمب‌های شش بمب‌افکن B-2 Spirit و موشک‌های کروز Tomahawk دیشب به تأسیسات هسته‌ای ایران در فردو (۱۲ بمب سنگرشکن)، نطنز (۲ بمب سنگرشکن و موشک کروز) و اصفهان (موشک‌های کروز) اصابت کردند. این یک سناریوی عملیاتی بی‌سابقه و اولین در نوع خود است که در آن هواپیماهای آمریکایی بمب‌های نفوذی GBU-57 را که در اصطلاح حرفه‌ای به عنوان MOP-Massive Ordance Penetrator شناخته می‌شوند، با هدایت GPS یا هدایت لیزری، با وزن تقریبی ۱۳ تن و ظرفیت نفوذ تخمینی ۶۰ متر، رها می‌کنند. 

بخش عمده وزن بمب مربوط به پوشش فلزی مخصوص آن است که به گونه‌ای طراحی شده که بتوان آن را در اعماق یک منطقه کوهستانی مین‌گذاری کرد و پس از رسیدن به منطقه زیرزمینی منفجر کرد. این انفجار قدرتمند با استفاده از ترکیبی از مواد منفجره مؤثر و با کمک مواد آتش‌زای شیمیایی ویژه، به وزن ۲.۵ تا ۳ تن، انجام شد و همانطور که گفته شد، قرار بود پس از نفوذ، به محض رسیدن به هدف حمله، عمل کند.

برای پرتاب بمب‌ها و هدف قرار دادن سایت‌های غنی‌سازی در فردو و نطنز، ایالات متحده از یک بسته حمله شامل هواپیماهای سوخت‌رسانی و جت‌های جنگنده که بمب‌افکن‌های استراتژیک مهاجم، یعنی بمب‌افکن رادارگریز B-2 Spirit را همراهی و محافظت می‌کردند، استفاده کرد. به گفته رئیس ستاد مشترک ارتش آمریکا، بمب افکن های مهاجم مستقیماً از آمریکا به ایران پرواز کردند.

همانطور که گفته شد، برای تکمیل کار نابودی و حذف برنامه هسته‌ای ایران، آمریکایی‌ها حدود 30 موشک کروز "تاماهاک" را از زیردریایی‌ها با کلاهکی به وزن 500 کیلوگرم یا بیشتر برای هر موشک پرتاب کردند. اگرچه هنوز هیچ اطلاعات رسمی و تأیید شده‌ای در مورد نتایج بمباران‌ها وجود ندارد، اما از تجزیه و تحلیل اطلاعات و عکس‌ها می‌توان نفوذ دقیق بمب‌ها را در اهداف حک شده در سنگ مشاهده کرد. حمله آمریکا همچنین اهمیت استراتژیک دارد، که در تمایل ایالات متحده برای استفاده از سلاح‌های قدرتمند و پیشرفته علیه «محور شرارت» بیان شده است.