لیلا پایدار- رضا جلالی، کارشناس مسائل آمریکا، در گفت‌وگو با خبرنگار اعتماد آنلاین درباره دور ششم مذاکرات ایران و آمریکا اظهار کرد: واقعیت آن است که مسئله اصلی میان ایران و آمریکا، به ضریب غنی‌سازی اورانیوم بازمی‌گردد. ایالات متحده به‌صراحت بر غنی‌سازی صفر درصد تأکید دارد، در حالی‌که ایران بر حق خود در غنی‌سازی تا سطح۳.۶۷ درصد پافشاری می‌کند؛ میزانی که کاملاً در چارچوب مصارف صنعتی و غیرنظامی تعریف می‌شود و مطابق با مفاد پروتکل الحاقی ۹۳+۲، تحت نظارت و راستی‌آزمایی دقیق قرار دارد.»
وی در ادامه افزود: «آمریکایی‌ها بر این باورند که حتی غنی‌سازی در سطوح پایین‌تر، نظیر ۳.۶ درصد، می‌تواند بستری بالقوه برای فعالیت‌های پنهانی فراهم آورد؛ فعالیت‌هایی که ممکن است در نقاطی دور از دید آژانس بین‌المللی انرژی اتمی یا بازرسان خاص آمریکا انجام گیرد. بر همین اساس، پافشاری آن‌ها بر غنی‌سازی صفر درصد، از نگرانی‌های امنیتی و سوءظن ریشه‌دار نسبت به نیت‌های ایران سرچشمه می‌گیرد.»
جلالی تصریح کرد: «در مقابل، ایران با استناد به مفاد پروتکل الحاقی تأکید دارد که نظارت‌ها آن‌چنان دقیق و گسترده هستند که هرگونه کاربرد غیرنظامی و صلح‌آمیز را به‌روشنی مشخص می‌سازند. افزون بر این، بند چهارم معاهده NPT صراحتاً استفاده صلح‌آمیز از انرژی هسته‌ای را به‌عنوان یک حق مسلم برای کشورهای عضو به رسمیت می‌شناسد. با این حال، به نظر می‌رسد دو طرف همچنان فاقد زبان مشترک برای درک یکدیگرند و شکاف در فهم متقابل، به‌روشنی مشهود است.»
این تحلیل‌گر حوزه سیاست خارجی در پایان خاطرنشان کرد: بسته‌های پیشنهادی که هر یک از طرفین به دیگری ارائه می‌دهند، بیش از آن‌که به نتیجه‌ای روشن و عملی منجر شود، روند مذاکرات را فرسایشی کرده و افکار عمومی را در بلاتکلیفی نگه داشته است. تا زمانی‌که این مذاکرات از چارچوب تکرار و بی‌اعتمادی خارج نشود، دستیابی به توافقی پایدار، دشوار خواهد بود.