آلبوم مثل هیچکس - ۱۳۷۸

 

نامه بی جواب - آهنگ و تنظیم : فواد حجازی

 

سلام بهونه‌ی قشنگ من برای زندگی

آره باز منم همون دیوونه‌ی همیشگی

فدای مهربونیات چه میکنی با سرنوشت

دلم برات تنگ شده بود این نامه رو واست نوشت

حال منو اگه بخوای رنگ گلای قالیه

جای نگاهت بدجوری تو صحن چشمام خالیه

ابرا همه پیش منن اینجا هوا پر از غمه

از غصه‌هام هر چی بگم جون خودت بازم کمه

دیشب دلم گرفته بود رفتم کنار آسمون

فریاد زدم یا تو بیا یا منو پیشت برسون

فدای تو! نمی‌دونی بی‌تو چه دردی کشیدم

حقیقتو واست بگم به آخر خط رسیدم

رفتی و من تنها شدم با غصه‌های زندگی

قسمت تو سفر شد و قسمت من آوارگی

نمی‌دونی چقدر دلم تنگه برای دیدنت

برای مهربونیات، نوازشات، بوسیدنت

به خاطرت مونده یکی همیشه چشم به راهته

یه قلب تنها و کبود هلاک یه نگاهته

من می‌دونم، من می‌دونم همین روزا عشق من از یادت میره

بعدش خبر میدن بیا که داره دوستت میمیره

روزات بلنده یا کوتاه دوست شدی اونجا با کسی

بیشتر از این منو نذار تو غصه و دلواپسی

یه وقت منو گم نکنی تو دود اون شهر غریب

یه سرزمین غربته با صدتا نیرنگ و فریب

فدای تو یه وقت شبا بی‌خوابی خستت نکنه

غم غریبی عزیزم زرد و شکستت نکنه

چادرشبِ لطیفتو از روت شبا پس نزنی

تنگ بلور آبتو یه وقت ناغافل نشکنی

اگه واست زحمتی نیست، بر سر عهدمون بمون

منم تو رو سپردمت دست خدای مهربون

راستی دیروز بارون اومد، من و خیالت تر شدیم

رفتیم تو قلب آسمون، با ابرا همسفر شدیم

از وقتی رفتی آسمونمون پره کبوتره

زخم دلم خوب نشده از وقتی رفتی بدتره

غصه نخور تا تو بیای، حال منم این جوریه

سرفه‌های مکررم مال هوای دوریه

گلدون شمعدونی‌مونم عجیب واست دلواپسه

مثه یه بچه که بار اوله میره مدرسه

تو از خودت برام بگو بدون من خوش میگذره

دلت می‌خواد میومدم یا تنها رفتی بهتره

از وقتی رفتی تو چشام فقط شده کاسه‌ی خون

همش یه چشمم به دره چشم دیگم به آسمون

یادت میاد گریه‌هامو ریختم کنار پنجره

داد کشیدم تو رو خدا نامه بده یادت نره

یادت میاد خندیدی و گفتی حالا بذار برم

تو رفتی و من تا حالا کنار در منتظرم

امروز دیدم دیگه داری منو فراموش میکنی

فانوس آرزوهامونو داری خاموش میکنی

گفتم واست نامه بدم نگی عجب چه بی‌وفاست

با این که من خوب می‌دونم جواب نامه با خداست

عکسای نازنینتو با چند تا گل کنارمه

یه بغض کهنه چند روزه دائم در انتظارمه

تنها دلیل زندگی، با یه غمی دوست دارم

داغ دلم تازه میشه اسمتو وقتی میارم

وقتی تو نیستی چه کنم با این دل بهونه‌گیر

مگه نگفتم چشاتو از چشم من هیچ وقت نگیر

حرف منو به دل نگیر، همش مال غریبیه

تو رفتی من غریب شدم، چه دنیای عجیبیه

زودتر بیا بدون تو اینجا واسم جهنمه

دیوار خونمون پر از سایه‌ی غصه و غمه

تحملی که تو دادی دیگه داره تموم میشه

مگه نگفتی همه‌جا مال منی تا همیشه

دلم واست شور میزنه این دلو بی‌خبر نذار

تو رو خدا با خوبیات رو هیچ دلی اثر نذار

فکر نکنی از راه دور دارم سفارش میکنم

به جون تو فقط دارم یه قدری خواهش میکنم

اگه بخوام برات بگم شاید بشه صد تا کتاب

که هر صفحه‌اش قصه‌ی چندتا درده و چندتا عذاب

میگم شبا ستاره‌ها تا می‌تونن دعات کنن

نورشونو بدرقه‌ی پاکی خنده‌هات کنن

یه شب تو پاییز که غمت سر به سر دل میذاره

مریم همون کسی که بیشتر از همه دوست داره