روزنامه اعتماد با طهمورث غلامی، کارشناس مسائل بین‌الملل گفت‌وگویی انجام داده است.
به گزارش اعتماد، بخش‌های مهم این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید:
- ادعای مطرح شده توسط سی‌ان‌ان می‌تواند درست باشد، زیرا در جریان توافق بر سر غنی‌سازی اورانیوم یک بن‌بست دیپلماتیک شکل گرفته بود و از این رو، احتمال طرح راه‌ها و گزینه‌های فنی توسط ایران و امریکا و حتی عمان برای برون‌رفت از این بن‌بست چندان دور از انتظار نیست.
- با بررسی روند مذاکرات غیر‌مستقیم میان ایران و امریکا در می‌یابیم که تهران و واشنگتن اراده سیاسی جدی برای عدم تبدیل شدن مساله غنی‌سازی به یکی از موانع اصلی توافق هسته‌ای دارند. ایران و امریکا با تکیه بر راه‌حل‌های فنی و سیاسی سعی می‌کنند تا اختلاف بر سر غنی‌سازی را حل نمایند؛ از این رو کنسرسیوم می‌تواند یکی از این گزینه‌های مورداجماع و اتفاق‌نظر طرفین باشد.
- مساله کنسرسیوم و غنی‌سازی مشترک از دو دهه قبل مطرح شده بود،اما اختلاف‌نظر بر سر برخی مسائل فنی مانع تحقق این طرح شد. این مساله که غنی‌سازی در داخل خاک ایران انجام شود یا خارج از آن یکی از این نقاط اختلاف میان طرفین است. اگر غنی‌سازی در خاک امارات متحده عربی و عربستان‌سعودی و با نظارت مستقیم بازرسان و کارشناسان ایرانی انجام شود، این به این معنا است که تهران، غنی‌سازی در خارج از خاک خود را پذیرفته است و در صورت پذیرش این طرح، عملا هرگونه غنی‌سازی در خاک ایران منتفی خواهد شد.
- نگرانی ایالات‌متحده صرفا بر مساله غنی‌سازی با درصد بالا خلاصه نمی‌شود بلکه قرار گرفتن سایت‌ها و مراکز هسته‌ای ایران در دل کوه‌ها و زیر زمین از‌جمله عواملی است که نگرانی‌های امریکا در رابطه با مساله هسته‌ای را افزایش می‌دهد.
- مساله کنسرسیوم تنها محدود به حضور و نظارت مستقیم کارشناسان و بازرسان امریکایی و مشارکت احتمالی آنها در صنعت هسته‌ای ایران خلاصه نمی‌شود؛ بلکه این کنسرسیوم چند کشور منطقه‌ای را نیز در بر خواهد گرفت. ایران علاوه بر حفظ حق غنی‌سازی خود، می‌تواند از طریق مشارکت و همکاری‌های دوجانبه با امریکا و چندجانبه با کشورهای منطقه‌ای، فناوری هسته‌ای خود را چارچوب این کنسرسیوم توسعه دهد و هزینه‌های سیاسی و اقتصادی ناشی از این برنامه را کاهش دهد. در صورت توافق طرفین در این حوزه، یکی از جدی‌ترین و در عین حال بزرگ‌ترین موانع در روابط میان ایران و غرب برداشته خواهد شد.
\