طرفداری | واو، واو، واو... اصلاً انتظار چنین چیزی را نداشتیم. این یکی واقعاً دردناک بود.

فصل آرسنال در لیگ برتر کاملاً در حال فروپاشیدن است. خیلی‌ها شاید بگن: «مهم نیست، چون تمرکز آن‌ها روی لیگ قهرمانان است.» اما باور کنید، مهمه. خیلی هم مهمه.

این شکست یک ضربه روحی بزرگی برای توپچی‌هاست، آن هم فقط چند روز قبل از مهم‌ترین بازی آرسنال در بیش از یک دهه گذشته!

یادتان نرود، تیم آرتتا با نتیجه ۱-۰ از پاری‌سن‌ژرمن عقب است؛ تیمی که بهترین تیم حال حاضر اروپاست و در بازی اخیر لیگ فرانسه تقریباً به کل بازیکنان ترکیب اصلی استراحت داد. در مقابل، آرسنال با تمام قوا به زمین رفت و باز هم در خانه مقابل بورنموث شکست خورد. بدترین نتیجه ممکن، درست قبل از سفر حیاتی به پاریس.

در پایان نیمه اول، بازیکنای بورنموث باز هم فکر می‌کردند قرار نیست طلسم ورزشگاه امارات شکسته شود؛ اما نه، نه این بورنموث، تیمی متفاوت و خاص. در نیمه دوم، ورق برگشت و آن‌ها برگ برنده خود را رو کردند.

به‌محض این‌که دین هویسن گل تساوی را زد، همه یک جورهایی احساس می‌کردیم این بازی تعلق به آن‌ها دارد و
آندونی ایراولا به اولین سرمربی بورنموث تبدیل شد که موفق شد در یک فصل لیگ برتر، آرسنال رو در دو دیدار فصل شکست دهد. روزی تاریخی برای هوادارای گیلاس‌ها؛ روزی که به‌طور حتم هرگز فراموش نخواهند کرد.

به‌وضوح فشار عظیمی روی آرسنال قرار گرفته است، در حالی‌که تا مدت‌ها، به‌نظر می‌رسید آرسنال در کورس قهرمانی است یا حداقل دومین تیم برتر لیگ. ولی الان؟ اصلاً این‌طور به نظر نمی‌آید. نتایج اخیر این تیم باعث شده که ۱۵ امتیاز از لیورپولِ قهرمان عقب بیفتند، آن هم در حالی که لیورپول یک بازی هم کمتر انجام داده است. اما نکته مهم این نیست.

موضوع این است حالا فقط سه امتیاز با منچسترسیتی فاصله دارند؛ بله، درست خواندید. فقط سه امتیاز، آن هم ضعیف‌ترین تیم سیتی در یک دهه اخیر، و با فاصله ضعیف‌ترین تیم در دوران گواردیولا!

با این روند، بعیده موفق شوند خود را جلوتر از سیتی قرار دهند؛ و این بدون شک ضربه‌ای واقعی برای آرتتا و شاگردانش خواهد بود.

در روزی تاریخی برای بورنموث و بازگشت درخشان نیمه دوم، همه‌چیز را برای شاگردان ایراولا عوض کرد؛ و صدای غرش هوادارای بورنموث بعد از سوت پایان، واقعاً زیاد بود! این بدترین نتیجه ممکن برای تیمی نسبتاً کامل از آرسنال بود. در زمین، فقط چهره‌های عبوس و ناامید دیده می‌شود و انگار چرخ‌های تیم خوب آرتتا دیگر نمی‌چرخد.

امیرحسین صدر
۳ مه ۲۰۲۵

فصلی دیگر برای آرسنال و آرتتا فروپاشیده است؟

اگر میکل آرتتا چشمانش را کمی ریز کند و به فکر فرو رود، شاید بتواند تنها یک نکته مثبت از عقب‌ماندگی یک‌گل در برابر پاریس پیدا کند؛ چون هیچ چیزی به اندازه دفاع از برتری، برای آرسنال مشکل به‌نظر نمی‌رسد.

این ضعف دیگر بیش از حد آشنا و عادی شده‌ است. این دهمین باری است که آرسنال در این فصل لیگ برتر از موقعیت برد، امتیاز از دست می‌دهد. اگر در ۹ مورد قبلی فقط به تساوی رضایت دادند، این بار شکست خوردند.
بی‌تردید درباره گل پیروزی بورنموث، دلخوری‌هایی خواهد بود؛ گلی که بعد از بررسی VAR تأیید شد، در حالی‌که به نظر می‌رسید توپ به آرنج «اوانیلسون» برخورد کرده باشد، پیش از آن‌که توپ را از کنار داوید رایا وارد دروازه کند.

اما همین‌جا، ماجرای عدم عدالت تمام می‌شود و نگرانی‌ها آغاز می‌شوند چراکه این آرسنال، تیمی نبود که فقط آمده باشد چند دقیقه‌ای بازی کند و منتظر بازی برگشت مهم روز چهارشنبه در پاریس بماند. نه!

آرتتا تقریباً از تمام توان تیم و بازیکنان اصلی خود استفاده کرد و با این حال، باز هم زمین خورد؛ درست مثل همان چیزی که در اکتبر و در ساحل جنوب رخ داد.

باورکردنی نیست؛ تیمی این‌قدر مستعد اما ناهماهنگ، فقط چهار بار در لیگ شکست خورده، و نیمی از این شکست‌ها توسط دوست دوران کودکی آرتتا، آندونی ایراولا، به او تحمیل شده‌ است. با وجود فقط سه برد در ۱۰ بازی اخیر، جایگاه دوم لیگ برتر هم حالا حسابی در خطر افتاده است.

کاملاً به نظر می‌رسید این بازی در کنترل آرسنال است؛ جایی که دکلان رایس با پاس هوشمندانه‌ی مارتین اودگارد، ده دقیقه مانده به پایان نیمه اول، تیمش را ۱-۰ پیش انداخت. در آن لحظات، آرسنال موفق شده بود تیم ایراولا را کاملاً بی‌اثر کند و موقعیت‌های زیادی را بسازد و البته موقعیت‌های زیادی هم از دست بدهد. اما بعد، دوباره همان فروپاشی و همان لغزش‌های ذهنی همیشگی پیش آمد.

گل تساوی را دین هویسن روی یک پرتاب اوت بلند به ثمر رساند و اوانیلسون هم با ضربه‌ای در یک ضربه کرنر، ضربه نهایی را زد. در کل بازی، بورنموث تنها دو شوت در چهارچوب دروازه توپچی‌ها داشت و هر دو منجر به گل شد.

حالا آرسنال باید در حالی به مصاف پاری‌سن‌ژرمن برود که ۱-۰ عقب است و برای اولین‌بار در ۱۶ ماه اخیر، دو شکست متوالی را تجربه کرده است. اگر این را به حساب دل‌گرمی بگذارید، قهرمان فرانسه هم با شکست پا به بازی برگشت خواهد گذاشت.

البته، تفاوت اینجاست؛ لوئیس انریکه در بازی با استراسبورگ ترکیب دومش را به زمین فرستاد، در حالی‌که آرتتا با بهترین تیم خود در زمین حاضر شده بود؛ او توماس پارتی که به دلیل محرومیت در دیدار اروپایی غایب بود را به ترکیب برگرداند و از بن وایت به‌جای یورین تیمبر استفاده کرد.

این تغییرات در چند دقیقه ابتدایی، نویدبخش نبود. اول، وایت یک پاس اشتباه به دنگو اواتارا داد، و بعد پارتی مستقیماً توپ را به تایلر آدامز سپرد.

از بین این دو، تنها پارتی توانست در ادامه عملکرد بهتری ارائه دهد. و وایت؟ با توجه به وضعیت او و بازگشت از مصدومیت، تعجب‌آور خواهد بود اگر در بازی حساس پاریس، آرتتا به او اعتماد کند و نه تیمبر. وایت به‌جز یک ارسال پاس برای دکلان رایس، عملکردش در نیمه اول بسیار کند و بی‌اثر بود.

در ابتدا بازی بوی یک دیدار تشریفاتی را می‌داد، و حتی شوتی هم به سمت دروازه زده نشد. اما آرسنال زیاد در لاک سکون نماند. وقتی به حرکت درآمدند، این حرکت از یکی از همان حمله‌های سریع و تک‌ضرب از مرکز زمین شکل گرفت؛ همکاری بین مارتین اودگارد و گابریل مارتینلی، رایس را در موقعیتی مناسب قرار داد. زاویه بسته بود و شوتش با پای چپ، به‌صورت مورب از کنار دروازه رد شد.

چند لحظه بعد، فرصت دیگری را، این بار با پای راست، از دست داد؛ اما واضح بود که مدافعان بورنموث کاملاً در مهار حرکات او عاجز مانده‌اند. اگرچه رایس در مقابل پاری‌سن‌ژرمن هم در غیاب پارتی قوی ظاهر شد، اما مشخص است او در پست جلوتر و وظایف هجومی بهتر عمل می‌کند.

با شتاب گرفتن آرسنال، این بورنموث بود که یک فرصت طلایی برای زدن گل اول را به بدترین شکل ممکن از دست داد؛
جایی که «اوانیلسون» ضربه سر بدون هیچ مزاحمی به بالای دروازه فرستاد.

بعد از این فرار از این مهلکه، «مارتینلی» و «لئاندرو تروسار» هر دو فرصت‌های خوبی داشتند تا دروازه بورنموث را باز کنند اما در نهایت این «رایس» بود که پاداش فشار آرسنال را با زدن گل اول داد.

بوکایو ساکا و پارتی نیز در این صحنه نقش داشتند؛ مخصوصاً در کشیدن بازی به سمت راست. اما این اودگارد بود که با یک پاس هوشمندانه بین دین هویسن و ایلیا زابارنی راه را باز کرد. کنترل اول رایس او را از کپا آریسابالاگا عبور داد و ضربه دومش آرتتا را از شدت شادی و هیجان به آسمان پرتاب کرد. شاید آن شادی بیشتر به خاطر درخشش اودگارد بود تا گل‌زنی رایس، چون اگر آرسنال امیدی برای بازگشت در پاریس داشته باشد، باید فرم کاپیتان نروژی‌اش بیش از این حرف‌ها در مقایسه با دیدار اول مقابل پاریس باشد.

در آغاز نیمه دوم، ساکا یک شوت کات‌دار را به بیرون زد، اما این ایرائولا بود که با یک تعویض دوگانه مسیر بازی را عوض کرد. کلیدی‌ترین تغییر، ورود آنتوان سمنیو بود. اولین حرکتش یک پیش‌روی تند بود که در لحظه آخر توسط ویلیام سالیبا متوقف شد و دومین حرکتش یک پرتاب اوت بلند بود که هویسن با غلبه بر رایس آن را به گل تساوی تبدیل کرد.

اگر این گل به دهان آرسنالی‌ها تلخ می‌آمد، ضربه اصلی‌تر و تلخی بیشتر خیلی زود از راه رسید. دوباره از روی یک ضربه ایستگاهی و دوباره با غفلت خط دفاعی آرسنال. مارکوس تاورنیه بدون مزاحمت روی ارسال الکس اسکات در تیر دوم حاضر شد و اوانیلسون نیز با یک ضربه نوک‌پا، توپ را از داوید رایا عبور داد. گلی که بعد از بررسی VAR مورد تأیید قرار گرفت؛ طعنه‌آمیز بود، چون ایرائولا بارها از این سیستم شکایت کرده بود. اما این‌بار نوبت آرتتاست که از VAR گله و شکایت کند، ولی واقعیت این است، فعلاً مشکل اصلی و تمرکز او در جای دیگری‌ست.

آرسنال آرتتا در خانه، مقابل بورنموث، همان تیمی که در گذشته برایش لقمه‌ی آسانی بود، تن به شکستی تحقیرآمیز داد و حالا باید با اعتمادبه‌نفسی لرزان، راهی پاریس شود تا مقابل غول فرانسوی، پاری‌سن‌ژرمن قرار گیرد.

درست در جایی که باید محکم‌تر و سخت‌تر از همیشه ظاهر می‌شدند، دوباره همان داستان تکراری رقم خورد: ضعف در دفاع روی ضربات ایستگاهی، نداشتن تمرکز، و گم‌کردن ریتم بازی. آرتتا برای این بازی چیزی کم نگذاشت؛ تیمش تقریباً کامل بود. حالا و تقریباً در پایان فصل، فشاری بیش از همیشه روی شانه‌هایش سنگینی می‌کند.
هیچ یا همه‌چیز! چیزی در این بین وجود ندارد!

از هم‌اکنون چشم‌ها به پاریس دوخته شده است. آیا این آرسنال، با این روحیه زخم‌خورده و داغون و ضعف‌های آشکار دفاعی، توان بازگشت مقابل یکی از آماده‌ترین و قدرتمندترین تیم‌های اروپا را دارد؟ یا قرار است فصل رؤیایی‌شان در عرض چند روز، کاملاً از هم بپاشد؟

ظاهراً پاسخ سؤال دوم آسان‌تر و منطقی‌تر است؛ فروپاشی و سقوط!

تنها ۳ و برای بعضی ۴ دیدار تا پایان فصل ۲۵-۲۴ لیگ برتر باقی مانده است و فارست بعد از شکست در نیمه‌نهایی جام حذفی، شکست بد دیگری در لیگ متحمل شد، شکست ۲-۰ دیگری در خانه مقابل برنتفورد.

و در رقابت کسب مکان‌های دوم تا پنجم و کسب سهمیه لیگ قهرمانان، ناگهان کم‌شانس‌ترین تیم در این رقابت نزدیک و پایاپای با دیگر رقبا قرار گرفت.

استون ویلای امری از این فرصت استفاده کرد و با برد یک بر صفر برابر فولام، با ۶۰ امتیاز و امتیاز برابر با فارست در مکان هفتم نشست.

منچستر سیتی با کل «کوین دی‌بروینه» معرکه، ۰-۱ وولوز را در اتحاد شکست داد و مکان سوم خود را در دومین هفته پیاپی تثبیت کرد.

فاصله آرسنال با ۶۷ امتیاز در مکان دوم با فارست و ویلا در مکان‌های ششم و هفتم تنها ۷ امتیاز است. فارست بدجوری به ۳ امتیاز بازی روز دوشنبه خود نیاز دارد تا شاید به مکان پنجم دست پیدا کند، چنانچه چلسی در استمفورد بریج مقابل قهرمان لیگ، لیورپول!

در این بین، سفیدپوشان لیدز یونایتد با کسب قهرمانی چمپیونشیپ و برنلی به لیگ برتر صعود کردند و مبارزه پلی‌آف در روزهای آینده ادامه پیدا خواهد کرد.