نبرد اسطوره‌ها: مقایسه ۱۰ بازیکن برتر تاریخ بارسلونا و اینترمیلان – کدام تیم بزرگ‌تر است؟
باشگاه‌های بارسلونا و اینترمیلان، دو غول سنتی فوتبال اروپا هستند؛ یکی نماینده‌ای از زیبایی کاتالانی با فلسفه "تیکی‌تاکا"، و دیگری مظهر مقاومت، تاکتیک و ضدحمله‌ی ایتالیایی. این دو باشگاه، در طول تاریخ خود، ستارگان بزرگی را به فوتبال معرفی کرده‌اند. در ادامه، ۱۰ اسطوره‌ی فراموش‌نشدنی هر تیم را بررسی کرده و آن‌ها را رو‌به‌روی یکدیگر قرار می‌دهیم.
دروازه‌بان‌ها
ویکتور والدس (بارسلونا)
دروازه‌بانی که شاید به اندازه دیگر ستاره‌ها در چشم نبود، اما نقشی کلیدی در دوران طلایی گواردیولا ایفا کرد. والدس با سه قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا، مهارت در بازی با پا، و آرامش بالا، خط آخر تیکی‌تاکا بود.
والتر زنگا (اینترمیلان)
دروازه‌بان افسانه‌ای ایتالیا و اینتر، معروف به "دیوار نرمال"، که سال‌ها دروازه‌ی نراتزوری را بیمه کرد. با سه عنوان بهترین دروازه‌بان سال جهان، زنگا نماد ثبات و واکنش‌های فوق‌العاده بود.
برتری: در تجربه و بازی‌خوانی، زنگا جلوتر است، اما والدس نقش بیشتری در ساختار تیمی مدرن ایفا کرد.
دفاع
کارلس پویول (بارسلونا)
کاپیتانی با قلب شیر. پویول تجسم تعصب، جنگندگی و رهبری بود. او ستون اصلی خط دفاعی بارسا در دوران طلایی بود.
جوزپه برگومی (اینتر)
یکی از وفادارترین بازیکنان تاریخ فوتبال، با بیش از ۷۰۰ بازی برای اینتر. برگومی یک مدافع همه‌کاره و قابل اتکا بود که در دوران طلایی دهه ۸۰ اینتر نقش بزرگی ایفا کرد.
جرارد پیکه (بارسلونا)
ترکیبی از هوش، تکنیک و قدرت. پیکه در کنار پویول و بعدها اومتیتی، خط دفاعی مدرنی برای بارسا ساخت.
لوسیو (اینتر)
مدافعی قدرتمند، سریع و بی‌پروا که در فتح سه‌گانه تاریخی ۲۰۱۰ نقش محوری داشت. بازی‌خوانی عالی و نبردهای هوایی از ویژگی‌های او بود.
برتری: اگر پویول و پیکه نماد دفاع مدرن با مالکیت توپ بودند، برگومی و لوسیو نماینده‌ی ضدحمله و تاکتیک سنتی بودند. هر دو سبک منحصر به‌فرد، اما ترکیب اینتر شاید فیزیکی‌تر باشد.
هافبک‌ها
ژاوی هرناندز (بارسلونا)
مغز متفکر بارسا و اسپانیا. ژاوی با پاس‌های کوتاه، کنترل بی‌نظیر و هوش تاکتیکی، تیکی‌تاکا را زنده کرد.
لوئیز سوارز میرمانتا (اینتر)
هافبک خلاق اسپانیایی که در دهه ۶۰ برای اینتر بازی می‌کرد و در تیم افسانه‌ای "گرانده اینتر" هِلنیو هرِرا درخشید. او اولین بازیکن اسپانیایی برنده توپ طلاست.
آندرس اینیستا (بارسلونا)
شاعر فوتبال. اینیستا با حرکات نرم، گل‌های حیاتی (مثل فینال جام جهانی و نیمه‌نهایی ۲۰۰۹ برابر چلسی) و فروتنی، قلب میلیون‌ها هوادار را به دست آورد.
دژان استنکوویچ (اینتر)
هافبک صرب که ترکیبی از شوت‌های از راه دور، قدرت بدنی و تعصب بود. در فتح سه‌گانه اینتر نقش حیاتی داشت.
برتری: ژاوی و اینیستا قلب نبض فوتبال مالکانه بودند. سوارزِ اینتر نیز مغزی متفکر بود، اما درخشش ژاوی-اینیستا بی‌بدیل است.
مهاجمان
لیونل مسی (بارسلونا)
بهترین بازیکن تاریخ باشگاه و شاید کل تاریخ فوتبال. با بیش از ۶۰۰ گل، ۱۰ لالیگا، ۴ لیگ قهرمانان، و ۷ توپ طلا در دوران بارسلونا، او فراتر از یک بازیکن بود. یک سیستم کامل.
رونالدو نازاریو (اینتر)
پدیده برزیلی، با سرعت، دریبل، قدرت و گل‌زنی خارق‌العاده. در اینتر، هرچند با مصدومیت محدود شد، اما تأثیرش در همان مدت کوتاه هم تاریخی بود.
رونالدینیو (بارسلونا)
بازیکنی که فوتبال را به هنر بدل کرد. با لبخندش بارسا را از بحران بیرون کشید، ال‌کلاسیکو را به یک شو تبدیل کرد و الهام‌بخش مسی بود.
ساموئل اتوئو (اینتر)
مهاجم کامرونی که در هر تیمی درخشید. در اینتر، تحت هدایت مورینیو، نقش مهمی در کسب سه‌گانه داشت؛ حتی در پست غیر تخصصی.
نیمار (بارسلونا)
ستاره‌ای تکنیکی و خلاق که در کنار مسی و سوارز مثلث MSN را ساخت و یکی از بهترین خطوط حمله تاریخ را شکل داد.
آلِساندرو آلتوبلی (اینتر)
مهاجم کلاسیکی با حس گل‌زنی بالا که در دهه ۸۰ برای اینتر درخشید. با بیش از ۲۰۰ بازی و ۱۰۰ گل، جزو اسطوره‌های باشگاه است.
برتری: مسی و رونالدینیو سطحی فرا انسانی از فوتبال را نشان دادند، اما رونالدو، اتوئو و آلتوبلی نیز نماد قدرت، سرعت و تمام‌کنندگی بودند.
جمع‌بندی نهایی: نبرد سبک‌ها
اگر تیم تاریخ بارسلونا را نماد "شاعرانه‌ترین فوتبال تاریخ" بنامیم، تیم اسطوره‌ای اینتر ترکیبی از تاکتیک، قدرت و قهرمانی‌های حماسی است.
ترکیب بارسا با مهره‌هایی مثل مسی، ژاوی، اینیستا و پویول نمایشی از هماهنگی و کنترل بازی است. از سوی دیگر، اینتر با زنگا، برگومی، سوارز، رونالدو و اتوئو تیمی است برای ضدحمله‌های سریع، فوتبال عمقی و نبردهای فیزیکی.
در نهایت، انتخاب تیم برتر بیشتر به علاقه به سبک بازی بستگی دارد. زیبایی هنری بارسا یا قدرت سیاه-آبی‌ها؟ پاسخ شما چیست؟