طرفداری | فدراسیون سلطنتی فوتبال اسپانیا با واداشتن داوران به برگزاری کنفرانس خبری، آن هم تنها یک روز پیش از حساس‌ترین دیدار فصل، مرتکب خطایی نابخشودنی شد. آن‌ها در زمانی نامناسب تلاش کردند واکنشی تلافی‌جویانه نشان دهند و تحریم رئال مادرید، این وضعیت را به نقطه اوج بحران رساند.

همواره این باور وجود داشته که دور نگه داشتن داوران از فضای رسانه‌ای تصمیمی سنجیده است. حضور آن‌ها در برابر رسانه‌ها پس از پایان مسابقه، تنها زمانی توجیه‌پذیر بود که اشتباهی فاحش رخ داده باشد؛ که در این صورت، در بهترین حالت باعث التیامِ بخشی از ناراحتی تیم متضرر می‌شد و در بدترین حالت، به تلاشی نافرجام، برای توجیه اشتباهات غیرقابل دفاع منجر می‌گشت. حال آن‌که حضور داوران پیش از برگزاری مسابقه، آن هم در شرایطی حساس، نه‌تنها بی‌ثمر، بلکه مخل آرامش بازی می‌شود.

با این‌همه، در فضای پرتنشی که پس از پرونده نگریرا ایجاد شده، پرونده‌ای که در آن رئال مادرید در بسیاری از موارد آن حق دارد، حضور رسانه‌ای داورانی چون دی بورگوس بنگوئچیا و پابلو گونزالس فوئرتس تصمیمی کاملاً ناپخته بود. به‌ویژه آن‌که فوئرتس در آستانه بازنشستگی قرار دارد و دیگر چندان پایبند به ملاحظات دیپلماتیک نیست.

اگرچه بخشی از انتقادات مطرح‌شده در کنفرانس خبری داوران قابل درک است، اما زمان طرح آن‌ها به‌شدت نامناسب بود و متأسفانه رئال مادرید نیز این موقعیت را به شکلی تمام‌عیار به سود خود به کار گرفت. آن‌ها ابتدا در شبکه تلویزیونی خود یادآور شدند که هیچ داور اسپانیایی در جام جهانی باشگاه‌ها حضور نداشته، تا به‌زعم خود سطح پایین داوری در کشور را به رخ بکشند؛ سپس خواستار تغییر داوران شدند، با این ادعا که قضاوت آن‌ها بی‌طرفانه نخواهد بود؛ درخواستی که اگر مورد موافقت قرار می‌گرفت، رئیس فدراسیون را با بحرانی پیچیده مواجه می‌ساخت؛ و پس از عدم موافقت، با تحریم رسمی تمامی مراسم‌ها، اعتبار یکی از مهم‌ترین دیدارهای فصل را زیر سوال بردند.

رئال حتی به طور غیرمستقیم، تهدید به عدم حضور در مسابقه کرد، در حالی که ۲۶۰۰۰ هوادار این تیم، بلیت به دست، در شهر سویا منتظر تماشای بازی بودند. این یک بی‌احترامی‌ تمام عیار بود: نخست، نسبت به هواداران خود؛ دوم، نسبت به بارسلونا، به این دلیل که این باشگاه قطعاً آغازگر این بحران نبوده، آن‌ها نه مسئولیتی برای تعیین داور دارند و نه بانی حضورشان در برابر رسانه‌ها بودند؛ و نهایتاً، توهینی به کلیت فوتبال است.

پیش‌تر نیز در مراسم توپ طلا شاهد چنین رویکردی از سوی رئال مادرید بودیم؛ رفتاری که آن زمان نیز مایه تأسف شد. این بار دوم است که باشگاه رئال تصمیم گرفته در واکنش به شرایط، راه قهر را در پیش گیرد؛ آن‌هم در مسیری که روز به روز رنگ‌وبوی افراطی‌تری به خود می‌گیرد و گویی هدف نهایی‌اش، زیر سوال بردن تمام ساختارهای موجود است.

به قلم لوئیس نیتو از AS