ورزشی جماران، فرشته مقدم: در تاریخ فوتبال آرژانتین داستان های هیجان انگیز، اظهارات تند و حرکات فراموش نشدنی وجود داشته است که خیلی از آن ها برای اغلب مردم ناشناخته است.
در این میان یکی از آن ها خاص است: تقابل اوگو اورلاندو گاتی و دیگو آرماندو مارادونا که در اواخر ۱۹۸۰ رخ داد، زمانی که اسطوره آرخنتینوس جونیورز چهار گل برابر بوکاجونیورز به ثمر رساند و پاسخ پیامی که در خاطر مردم ماند را داد: روزی که گاتی 'دیوانه' مارادونا را "چاقالو" نامید.
این اپیزود فوتبالی که آغشته به جنجال و استعداد شده بود پس از درگذشت اوگو گاتی در ۸۰ سالگی بر سر زبان ها افتاد.
فراتر از کارنامه بلند بالایش به عنوان دروازه‌بان لحظاتی وجود داشتند که چهره او را تعیین کردند.
برای گاتی یکی از آن ها دوئلش با مارادونای جوان بود که از او به عنوان مستعدترین بازیکن کشور یاد می کردند.
یک جمله ناخوشایند
مسابقات قهرمانی کشور در ۱۹۸۰ بود که به شکل فشرده بازی ها در روزهای چهارشنبه و دوشنبه برگزار می شدند تا قبل از پایان سال تمام شوند. در چنین شرایطی بوکا جونیورز ۲۹ اکتبر به مصاف اونیون سانتافه رفت و بازی بدون گل به پایان رسید. گاتی با حضورش در شهر با پیشنهاد مصاحبه از طرف اسکار برخسیو، خبرنگار روزنامه تا لیتورال روبرو شد.
دروازه‌بان آرژانتینی درباره مارادونا صحبت کرد و جمله ای گفت که قرار نبود آزار دهنده باشد اما جو را متشنج کرد.
او گفت: "مارادونا بازیکن خیلی خوبی است، بهترین بازیکن حال حاضر که به شکل باورنکردنی می درخشد. می دانید چه چیزی من را نگران می کند؟ وضعیت جسمانی اش... این احساس را دارم چند سال بعد نخواهد توانست خود را کنترل کند و چاقالو خواهد شد."
در حالی که بعدا برخسیو اعلام کرد که گاتی هرگز به صورت مستقیم مارادونا را "چاقالو" صدا نکرد آن برداشت کار خودش را کرده بود. این پیام سر و صدای زیادی کرد و واضح است که به گوش مارادونا رسید.
پاسخش خیلی زود داده شد اما نه به شکل اظهار، بلکه جایی که دیگو بیش از همه صحبت می کرد: درون زمین.
انتقام برنامه ریزی شده
۹ نوامبر ۱۹۸۰ آرخنتینوس جونیورز در هفته دوازدهم لیگ در ورزشگاه خوسه آمالفیتانی ولس سارسفیلد برابر بوکاجونیورز قرار گرفت. تیم تحت هدایت آنخل لابرونا به عنوان صدرنشین منطقه ب با ۱۶ امتیاز در این بازی حاضر شد و بوکاجونیورز یازده امتیازی برای حفظ شانس صعود به برد نیاز داشت.
۴۵ هزار تماشاگر به ورزشگاه آمالفیتانی رفته بودند. به نوشته ال اسپانیول، جو فوق العاده ای برقرار بود و مارادونا تصمیم گرفته بود چه کار کند. به گفته خورخه سیترسپیلر، مدیربرنامه دیگو، ستاره آرژانتینی از برنامه اش خبر داده بود.
مارادونا گفته بود که می خواهد دو گل به ثمر برساند اما پس از این حرف اعلام کرد که می خواهد چهار بار گلزنی کند. قول داد که چهار گل به ثمر برساند. به هر شکلی که شده است. در نهایت مارادونا این کار را انجام داد.
بازی با برتری بوکا شروع شد که گل نخست را خورخه ریبولسی از روی نقطه پنالتی به ثمر رساند. کمی بعد دیگو با یک ضربه دقیق از فاصله ۱۲ متری نتیجه را مساوی کرد.
سیلوانو اسپیندولا با یک ضربه آزاد گل دوم آرخنتینوس را به ثمر رساند اما ماریو سانابریا هم از طریق ضربه آزاد گلزنی کرد تا دوباره بازی برابر شود.
پیش از پایان نیمه نخست مارادونا به شکل تماشایی گل دومش را به ثمر رساند. او با یک ضربه آزاد دیدنی توپ را در گوشه مخالف وارد دروازه کرد. نتیجه ۳ بر ۲ شد و دیگو انتقام گیری اش را آغاز کرده بود.
در نیمه دوم مارادونا دو بار دیگر گلزنی کرد و برابر یکی از کاریزماتیک ترین و جنجالی ترین دروازه‌بان های فوتبال آرژانتین پوکر کرد.
آرخنتینوس ۵ بر ۳ پیروز شد و به یک چهارم نهایی صعود کرد، در رقابت هایی که کمی بعد روساریو سنترال قهرمان شد.
تشویق حریف
یکی از اتفاق های قابل توجه آن بازی تنها کیفیت گل ها نبود بلکه تشویق شدن مارادونا از سمت هواداران بوکاجونیورز بود، کسانی که بیشتر جایگاه ها را به خود اختصاص داده بودند. به نوشته پدرو اوسکیسا، خبرنگار کلارین یک روز پس از بازی:
"مارادونا... مارادونا... ۴۵ هزار روح به صورت هماهنگ و قابل توجه ترین نکته آن بود که بیش از نیمی از فریادها از جایگاه محبوب، جایی که هواداران بوکاجونیورز قرار داشتند می آمد. شاید آن بهترین استقبالی بود که بازیکن نابغه از زمان حضورش در سطح نخست بازی ها شاهدش بود."
آن تحسین از جانب هواداران حریف موجب ثبت یک روز جادویی شد. آن نوعی از عملکرد فراتر از پیراهن ها بود، نمایشی غیر قابل انکار از استعداد.
پیش از بازی گاتی تلاش کرد نسبت به اظهاراتش درباره دیگو شفاف سازی کند. او گفت: "امیدوارم من را درک کرده باشید. هرگز نگفتم او چاقالو است. نظرم بود که باید مراقب هیکل خود باشد. او بهترین بازیکن کشور است."
این اظهارات می خواستند تنشی را آرام کنند که روح جنگنده شماره ۱۰ را شعله ور کرده بود. با گذشت زمان این حکایت مانند یک افسانه شد.
در حالی که گاتی به شکل مستقیم توهین نکرد همانطور که برخسیو اظهار کرد، واضح است که دیگو تحت تاثیرش قرار گرفت و از آن جرقه برای به راه انداختن طوفانی از گل استفاده کرد. همانطور که در طول دوران ورزشی اش عادت داشت انتقادها را با هنر خود پاسخ دهد.
نکته عجیب آن است که با گذشت زمان حرف گاتی به حقیقت پیوست. مارادونا پس از بازنشستگی اش دوران قابل توجهی اضافه وزن داشت و سلامتی اش دچار مشکل شد که در این میان معده اش را جراحی کرد. با این حال نوامبر ۱۹۸۰ اثری از ضعف جسمانی وجود نداشت: فقط یک استعداد سرشار و باور تزلزل ناپذیر بود.
یک خاطره زنده
با گذشت بیش از چهار دهه از آن بازی و پس از درگذشت اوگو گاتی آن روز همچنان در یاد دوست داران فوتبال باقی مانده است. آن داستانی است که نشان می دهد چگونه یک انتقاد موجب شکفتن استعداد شد، که چطور مارادونا غرور جریحه دار شده را به یک شاهکار مقابل ۴۵ هزار تماشاگر تبدیل کرد.
بیش از همه داستان اسطوره ای است که مقابل حرف های یک تحریک کننده ذاتی مانند گاتی 'دیوانه' تصمیم گرفت به بهترین شکل پاسخ دهد: گلزنی کند، دقیق تر چهار گل به ثمر برساند.