صاحب‌خبر - به گزارش حوزه بین‌الملل خبرگزاری تقریب، شورای مشورتی سازمان‌های اسلامی مالزی در بیانیه‌ای که نسخه‌ای از آن در اختیار خبرنگار تقریب قرار گرفت، اظهار داشت که تلاش ایالات متحده برای توقف غنی‌سازی اورانیوم ایران، اکنون موضوع بحث‌های بین‌المللی، تفاسیر حقوقی و مذاکرات دیپلماتیک است.

در این بیانیه آمده است:
طبق قوانین بین‌المللی، ایران به عنوان یک کشور مستقل و امضاکننده معاهده منع اشاعه سلاح‌های هسته‌ای (NPT)، حق غنی‌سازی اورانیوم برای مقاصد صلح‌آمیز را برای خود محفوظ می‌دارد. در نتیجه، ایالات متحده حق یکجانبه برای توقف کامل فعالیت‌های غنی سازی ایران ندارد.

ایالات متحده در طول تاریخ به دنبال تاثیرگذاری یا محدود کردن برنامه هسته‌ای ایران از طرق زیر بوده است:

۱. مذاکرات دیپلماتیک و توافقات چند جانبه
چارچوب برجام:برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) یک توافق چند جانبه بود که در سال 2015 به دست آمد و در آن ایران به طور داوطلبانه موافقت کرد که غنی سازی اورانیوم خود را در ازای کاهش تحریم‌های اقتصادی محدود کند. ایالات متحده به همراه سایر قدرت‌های جهانی از برجام به عنوان ابزاری حقوقی و دیپلماتیک برای محدود کردن فعالیت‌های غنی سازی با ایجاد محدودیت‌ها استفاده کردند. بر این اساس، ایالات متحده تنها در حدی می‌تواند بر سیاست‌های ایران اثر بگذارد که ایران خود به آن متعهد شده باشد.

فشار بین‌المللی: فراتر از فشارهای دوجانبه، ایالات متحده از قطعنامه‌هایی در سازمان ملل متحد دفاع می‌کند که در صورت انحراف ایران از تعهدات خود، ممکن است محدودیت‌هایی برای غنی سازی اعمال کند. با این حال، چنین اقداماتی مستلزم تایید شورای امنیت سازمان ملل بوده و آمریکا به‌تنهایی نمی‌تواند چنین محدودیت‌هایی را اعمال کند.

۲. تحریم‌های اقتصادی و اقدامات قهری
رژیم تحریم: آمریکا به تحریم‌های اقتصادی متوسل شده تا ایران را برای تغییر سیاست‌هایش تحت فشار قرار دهد. این تحریم‌ها نه فقط به دلیل توقف غنی‌سازی، بلکه به دلیل عزم دولت آمریکا برای استفاده از اهرم اقتصادی به عنوان ابزار دیپلماتیک برای بازگرداندن ایران به میز مذاکره است.

رویکرد قهری در مقابل رویکرد سازنده: شورای مشورتی سازمان‌های اسلامی همانند سایر منتقدان تاکید می‌کند که اتکای صرف به فشار و اقدامات تنبیهی، اغلب به تنش بیشتر منجر می‌شود و در نهایت نتیجه‌ای پایدار به همراه ندارد. چنین اقداماتی نه‌تنها موجب بی‌اعتمادی می‌شود بلکه می‌تواند موجب بی‌ثباتی گسترده‌تر در منطقه گردد.

۳. سازوکارهای نظارت و راستی‌آزمایی
نظارت آژانس بین المللی انرژی اتمی (IAEA): بر اساس توافق‌نامه‌های بین‌المللی مانند معاهده منع اشاعه سلاح‌های هسته‌ای یا برجام، آژانس بین‌المللی انرژی اتمی نقش اصلی را در راستی‌آزمایی اینکه فعالیت‌های غنی‌سازی در محدوده‌های صلح‌آمیز باقی می‌مانند، ایفا می‌کند. آمریکا نیز همواره بر لزوم نظارت دقیق و شفاف توسط آژانس تاکید کرده و آن را راهی برای اطمینان از صلح‌آمیز بودن برنامه هسته‌ای ایران می‌داند. این سازوکار بر پایه شفافیت و پاسخ‌گویی استوار است، نه اجبار و تحمیل.

در نتیجه، ایالات متحده نمی‌تواند به‌صورت یک‌جانبه و بر اساس ادعای حق ذاتی، فعالیت‌های غنی‌سازی ایران را متوقف کند. چنین رویکردی، باید از مسیر توافق‌های چندجانبه و اجماع بین‌المللی پیگیری شود.

شورای مشورتی سازمان‌های اسلامی مالزی با هر رویکرد اجباری که صرفا بر تاکتیک‌های فشار متکی باشد، مخالف است. ما از گفت‌وگوی راه حل محور که به حقوق حاکمیت ایران احترام بگذارد و در عین حال تضمین کند که فعالیت‌های هسته‌ای صرفا برای اهداف صلح آمیز است، حمایت می‌کنیم. برای دستیابی به نتایج پایدار و عادلانه که به نفع امنیت منطقه‌ای و جهانی باشد، یک چارچوب چندجانبه همکاری به جای اجبار، ضروری است.

انتهای پیام/

 ∎​