به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در مشهد، هم‌زمان با روز گرامی‌داشت عطار نیشابوری انجمن شاهنامه‌خوانی و شاهنامه‌پژوهی مهر تربت‌حیدریه به منظور ادای دین به عطار نیشابوری در میان استقبال بسیار خوب دوست‌داران شاهنامه در بوم‌گردی تهمینه در تربت‌حیدریه برگزار شد.
سیدجعفر علمداران، استاد دانشگاه دولتی و فرهنگیان تربت‌حیدریه گفت: عطار از بزرگ‌ترین چهره‌های ادبی و عرفانی سرزمین‌مان ایران است کسی که نام‌اش با حکمت، عرفان و شعر در هم تنیده است.
وی با اشاره به اینکه عطار در قرن ششم و هفتم هجری می‌زیست، اظهار کرد: در دوره‌ای که ایران، دوران پر فراز و نشیبی را از سر می‌گذراند. او در نیشابور، شهری سرشار از علم و اندیشه، چشم به جهان گشود و در همان‌جا نیز زندگی‌اش را سپری کرد. شغل اصلی او عطاری بود، و از همین‌رو به «عطار» شهرت یافت.
این استاد دانشگاه ادامه داد: عطار شاعری بود که عرفان را با شعر درآمیخت. آثار او از جمله منطق‌الطیر، الهی‌نامه، تذکرةالاولیا و مصیبت‌نامه، گنجینه‌هایی هستند که در آن‌ها حقیقت، معنا و سیر و سلوک روحانی به زیبایی ترسیم شده است. شاید معروف‌ترین اثر او منطق‌الطیر باشد، کتابی که در قالب داستان پرندگان و سفر آن‌ها به سوی سیمرغ، مفاهیم عمیق عرفانی را به تصویر می‌کشد.
علمداران گفت: در نگاه عطار، انسان در جست‌وجوی حقیقت باید از هفت وادی دشوار بگذرد که عبارتند از طلب، عشق، معرفت، استغنا، توحید، حیرت و فقر و فنا. این مراحل، تنها مفاهیم نظری نیستند، بلکه نقشه‌ای برای سیر درونی و دگرگونی روح انسان هستند.
وی افزود: از ویژگی‌های بارز شعر و اندیشه عطار، صداقت، صراحت و زبانی بی‌تکلف است. او با سادگی سخن می‌گوید، اما مفاهیمش چنان عمیق‌اند که هر بار با خواندن آثارش، چیزی تازه کشف می‌کنیم.
سیدجعفر علمداران ادامه داد: نکته جالب اینجاست که مولانا جلال‌الدین بلخی، دیگر قله عرفان و ادب فارسی، خود بارها از عطار به نیکی یاد کرده و گفته است «هفت شهر عشق را عطار گشت، ما هنوز اندر خم یک کوچه‌ایم» این جمله نشان‌دهنده عظمت جایگاه عطار در تاریخ فرهنگ و ادب ماست.
پس از آن این استاد دانشگاه پیرامون سیمرغ در حماسه ایرانی و اسطوره ملی و سیمرغِ عطار و شیوه‌های عرفانی عطار، سخنانی را ارائه داد. همچنین تثبیت رده‌ها و پایه‌های عرفان در شاهنامه و اسطوره ایرانی از دیگر نکات مطرح شده در این نشست فرهنگی بود.
به گزارش ایبنا؛ در انتها گردآفرینان در این نشست به شاهنامه‌خوانی پرداختند. اجرای موسیقی سنتی، ضرب‌نوازی و شعرخوانی به زبان بومی از دیگربرنامه‌های این رویداد بود.