شفقنا – چشم‌ها می‌توانند اطلاعات زیادی درباره سلامت مغز ما آشکار کنند. در واقع، مشکلات چشمی می‌توانند یکی از اولین نشانه‌های اختلالات شناختی باشند. آخرین مطالعه پژوهشگران نشان می‌دهد که کاهش حساسیت بینایی می‌تواند زوال عقل را ۱۲ سال قبل از تشخیص پیش‌بینی کند.

به گزارش سرویس ترجمه شفقنا، این تحقیق بر اساس بررسی ۸,۶۲۳ فرد سالم در نورفولک، انگلستان، انجام شد که برای سال‌ها تحت پیگیری قرار گرفتند. در پایان مطالعه، ۵۳۷ شرکت‌کننده به زوال عقل مبتلا شده بودند، بنابراین دانشمندان توانستند عواملی را که ممکن است قبل از این تشخیص وجود داشته‌اند، بررسی نمایند.

در ابتدای مطالعه، از شرکت‌کنندگان خواسته شد تا یک تست حساسیت بینایی انجام دهند. در این تست، آنها باید به محض دیدن یک مثلث در میان نقاط متحرک، دکمه‌ای را فشار می‌دادند.

افرادی که بعدها به زوال عقل مبتلا شدند، در مقایسه با افرادی که سالم باقی ماندند، بسیار کندتر این مثلث را روی صفحه نمایش تشخیص دادند.

اما چرا این اتفاق می‌افتد؟

مشکلات بینایی ممکن است نشانه اولیه کاهش شناختی باشند، زیرا پلاک‌های سمی آمیلوئید که با بیماری آلزایمر مرتبط هستند، ممکن است ابتدا بخش‌هایی از مغز که با بینایی در ارتباط هستند را تحت تأثیر قرار دهند و با پیشرفت بیماری، بخش‌های مرتبط با حافظه نیز آسیب ببینند. بنابراین، تست‌های بینایی ممکن است نقص‌ها را زودتر از تست‌های حافظه تشخیص دهند.

چندین جنبه دیگر از پردازش بینایی نیز در بیماری آلزایمر تحت تأثیر قرار می‌گیرند، مانند توانایی رویت پیرامون اجسام (حساسیت به کنتراست) و تشخیص بین رنگ‌های خاص (توانایی دیدن طیف آبی-سبز در مراحل اولیه زوال عقل تحت تأثیر قرار می‌گیرد)، و این موارد می‌توانند زندگی افراد را تحت تأثیر قرار دهند بدون اینکه بلافاصله متوجه آن شوند.

یکی دیگر از نشانه‌های اولیه آلزایمر، نقص در «کنترل بازدارنده» حرکات چشم است — جایی که محرک‌های حواس‌پرتی به راحتی توجه را به خود جلب می‌کنند.

به نظر می‌رسد افراد مبتلا به آلزایمر در نادیده گرفتن محرک‌های حواس‌پرتی مشکل دارند — مسئله‌ای که ممکن است به صورت مشکلات کنترل حرکات چشم ظاهر شود.

اگر زوال عقل باعث شود که اجتناب از محرک‌های حواس‌پرتی سخت‌تر شود، این مشکلات می‌توانند خطر تصادفات رانندگی را افزایش دهند – موضوعی که ما در حال حاضر در دانشگاه لافبورو در حال بررسی آن هستیم.

تشخیص چهره‌ها

شواهد نشان می‌دهند افراد مبتلا به زوال عقل تمایل دارند چهره‌های افراد جدید را به‌طور ناکارآمد پردازش کنند. به عبارت دیگر، آنها الگوی معمول بررسی چهره فردی که با او صحبت می‌کنند را دنبال نمی‌کنند.

در افراد سالم، این الگو معمولاً از چشم‌ها به بینی و سپس به دهان است. ما این کار را برای «ثبت» چهره و به خاطر سپردن آن انجام می‌دهیم. گاهی اوقات افراد می‌توانند حس کنند که فردی که با او صحبت می‌کنند این کار را انجام نمی‌دهد.

در واقع، برخی از پزشکان که با افراد مبتلا به زوال عقل کار می‌کنند، هنگام ملاقات با بیماران متوجه می‌شوند که فرد به زوال عقل مبتلاست.

افراد مبتلا به زوال عقل گاهی اوقات ممکن است گم‌گشته به نظر برسند، زیرا آنها به‌طور هدفمند چشم‌های خود را برای بررسی محیط، از جمله چهره افرادی که به تازگی ملاقات کرده‌اند، حرکت نمی‌دهند.

این موضوع می‌تواند به این معنا باشد که بعداً کمتر قادر به تشخیص افراد خواهید بود، زیرا ویژگی‌های چهره آنها را ثبت نکرده‌اید.

بنابراین، این مشکل اولیه در تشخیص ندادن افرادی که به تازگی ملاقات کرده‌اید، ممکن است بیشتر به حرکات ناکارآمد چشم برای چهره‌های جدید مربوط باشد تا یک اختلال حافظه خالص.

آیا حرکات چشم می‌توانند حافظه را بهبود بخشند؟

با این حال، از آنجایی که حساسیت بینایی با عملکرد حافظه مرتبط است (حتی در تست‌های غیربینایی)، محققان همچنین در حال آزمایش این موضوع هستند که آیا انجام حرکات بیشتر چشم می‌تواند به بهبود حافظه کمک کند یا خیر.

تحقیقات قبلی در این زمینه نتایج متفاوتی داشته‌اند، اما برخی مطالعات نشان داده‌اند که حرکات چشم می‌توانند حافظه را بهبود بخشند. شاید این موضوع توضیح دهد که چرا افرادی که بیشتر تلویزیون تماشا می‌کنند و بیشتر مطالعه می‌کنند، حافظه بهتری دارند و خطر زوال عقل در آنها کمتر است.

هنگام تماشای تلویزیون یا مطالعه، چشم‌های ما به سرعت روی صفحه و تلویزیون حرکت می‌کنند.

با این حال، افرادی که زیاد مطالعه می‌کنند، معمولاً مدت زمان بیشتری را در دوران تحصیل گذرانده‌اند. تحصیلات خوب، ظرفیت ذخیره مغزی را افزایش می‌دهد، بنابراین هنگامی که ارتباطات در مغز آسیب می‌بینند، نتیجه منفی کمتر است.

در مطالعات دیگر، حرکات سریع چشم از چپ به راست و راست به چپ (دو حرکت چشم در ثانیه) باعث بهبود حافظه خودزندگینامه‌ای (داستان زندگی شما) شده‌اند.

با این حال، برخی مطالعات نشان می‌دهند که این اثر مفید حرکات چشم فقط برای افراد راست‌دست مفید است.

علی‌رغم این یافته‌های هیجان‌انگیز، درمان مشکلات حافظه با استفاده از حرکات عمدی چشم در افراد مسن هنوز به طور گسترده انجام نشده است. همچنین، استفاده از نقص‌های حرکات چشم به عنوان یک ابزار تشخیصی، علی‌رغم امکانات فناوری حرکات چشم، هنوز به یک روش رایج تبدیل نشده است.

یکی از موانع ممکن است دسترسی به فناوری‌های ردیابی چشم باشد که گران‌قیمت هستند و نیاز به آموزش برای استفاده و تحلیل دارند.

تا زمانی که ردیاب‌های چشم ارزان‌تر و کاربرپسند در دسترس قرار نگیرند، استفاده از حرکات چشم به عنوان یک ابزار تشخیصی برای آلزایمر در مراحل اولیه خارج از آزمایشگاه امکان‌پذیر نخواهد بود.

این خبر را اینجا ببینید.