خبرگزاری مهر -گروه دین و اندیشه: نهضت «زندگی با آیه‌ها» که از سال گذشته آغاز شده با استقبال شایانی روبه‌رو گردیده است. باید در وادی زندگی، با نوای قرآن همدم شویم و در هر کنج و کنار، جلوه‌های انس با کلام وحی را پدیدار سازیم. از گنجینه امثال قرآنی، برای بنای فرهنگی استوار بهره گیریم و آیات پرکاربرد را در حافظه سپرده، در سخن و عمل به کار بندیم، تا در این عرصه، نقشی ایفا کنیم. به سان پیامبر رحمت (ص) که خُلقش قرآن بود، ما نیز در پی کسب این منش والا باشیم. در راستای اعتلای نهضت ملی «زندگی با آیه‌ها»، هر گامی که برداریم، چراغی فرا راه جامعه روشن کرده‌ایم؛ نهضتی که در پی فهم و تبیین آیات الهی است. با همراهی و تشویق یکدیگر، این حرکت را تقویت کنیم، تا این کوشش‌ها، ثمری نیکو به بار آورد.
آیه ۱۱۲ سوره هود
فَاسْتَقِمْ کَما أُمِرْتَ وَ مَنْ تابَ مَعَکَ
پس همان‌طور که مأموریت یافته‌ای، ثابت‌قدم باش. کسانی هم که با تو رو به‌سوی خدا آورده‌اند، ثابت‌قدم باشند.
پیام‌ها
تا قبل رسیدن به نیل، همه‌شان ادعای ایمان داشتند. به حضرت موسی می‌گفتند حالا که ما را از چنگ فرعون نجات داده‌ای، تا هر کجای عالم که بروی پاکارت هستیم! اما سفر که شروع شد و دشواری‌های مسیر را که چشیدند و چند قدم مانده به نیل که لشکر فرعون را پشت سر خودشان دیدند، ناگهان دست و دلشان لرزید. گفتند: نکند خدا ما را فراموش کرده باشد؟ گفتند: نکند ما را تنها گذاشته باشد؟ قصه حضرت موسی و پیروانش، قصه همیشه است. خدا، آدم‌ها و ادعاهایشان را آرام آرام آن‌قدر الک می‌کند تا در آخر فقط واقعی‌ها باقی بمانند؛ همان‌ها که تا لحظه آخر شک به دلشان راه نمی‌دهند؛ همان‌ها که تا لحظه آخر استقامت می‌ورزند.
رمز طلای زندگی
همه‌ی ما، کم و بیش کارهای ناتمامی در زندگی‌هایمان داریم. کاری را شروع کرده‌ایم و وسط راه رها کرده‌ایم. در حالی که اثر بعضی از کارهای خوب، به این است که به سرانجام برسد؛ وگرنه اثری نخواهد داشت. حتی گاهی ضررش بیشتر است. از بین همه‌ی مسلمان‌ها، یک عده نامه نوشتند که بیا، حسین! ما پای کار هستیم. آنها کوفی‌ها بودند. نامردی کردند، امام را جلو انداختند و خودشان پا پس کشیدند. اثر یک کار نیمه‌تمام می‌شود کربلا.
اما در مقابل، یک ورزشکار را تصور کنید که از کودکی رؤیای کسب مدال طلای المپیک را در سر دارد. او سال‌ها از خواب و خوراک خود می‌زند، شکست می‌خورد، مصدوم می‌شود، اما هیچ‌گاه تسلیم نمی‌شود. بالاخره روزی، روی سکوی قهرمانی می‌ایستد. استقامت او، رمز طلای زندگی‌اش شد.
استقامت در برابر سختی‌ها، مسیر موفقیت را هموار می‌کند. این اصل، نه‌تنها در ورزش، بلکه در تمام عرصه‌های زندگی صدق می‌کند. خداوند متعال در سوره مبارکه هود، داستان تعدادی از انبیا و ایستادگی آنان در مسیر مأموریت و مبارزات دامنه‌دارشان بر ضد شرک و کفر و انحراف را بیان می‌نماید، سپس به پیامبر اکرم؟ ص؟ و مؤمنان دستور می‌دهد که <فَاسْتَقِمْ کَمَا أُمِرْتَ وَمَنْ تَابَ مَعَکَ >[۱] می‌فرماید همه مسلمانان مأمورند که همراه پیامبر ایستادگی کنند و هرگز به خاطر کثرت دشمنان و حملات شدید آنان میدان را خالی نکنند.
استقامت، به معنای تلاش برای ایستادن و به تعبیر دیگر به زانو در نیامدن، جوهره‌ی پیروزی است. هنگامی که ملتی راهی را آغاز می‌کنند «رسیدن به نتائج، احتیاج دارد به استقامت در آن راه، به پیشرفت در آن راه، به متوقف نشدن میان راه »[۲] «باید ایستاد، باید ثبات به‌خرج داد، باید راه را گم نکرد، هدف را همواره در مقابل چشم داشت و به‌طور مستمر باید پیش رفت. اگر این شد، پیروزی‌ها پی‌درپی پیش خواهد آمد .»[۳]
می‌گفتند کسی تکنولوژی‌اش را به ما نمی‌دهد. می‌گفتند تحریمیم. می‌گفتند ما از پسش برنمی‌آییم. اما تهرانی‌مقدم‌ها و رضایی‌نژادها و فخری‌زاده‌ها کوتاه نیامدند، چون این آیه را با پوست و گوشت و خون زندگی کرده بودند، چون می‌دانستند که خدا بالاخره راهش را نشان‌شان می‌دهد.
امروز نیز ما در زندگی فردی و اجتماعی با چالش‌های بسیاری مواجهیم. اگر از سختی‌ها نهراسیم و در مسیر حق ثابت‌قدم بمانیم، خداوند وعده‌ی پیروزی و آرامش را به ما داده است.
خداوند در این آیه از ما خواسته است که:
در مسیر حق همپای رسول خدا ایستادگی کرده و تسلیم سختی‌های مسیر و فشار دشمنان نشویم.
برای عمل به این آیه در زندگی می‌توانیم:
_ در کارهای خوب مانند نماز خواندن و صدقه دادن و کمک به دیگران خود را همراه رسول خدا بدانیم و در انجام دادن آنها استمرار داشته باشیم.
_ به خاطر سختی‌های مسیر مقاومت و ضربات دشمن، ناامید نشویم و به فکر سازش با دشمن نیفتیم.
_ مشکلات و سختی‌ها را طبیعت مسیر پیشرفت بدانیم و به جای ناامیدی، صبر و استقامت را تمرین کنیم که این تنها راه جذب یاری خدا است.
[۱]. سوره هود، آیه ۱۱۲
[۲]. بیانات در اجتماع مردم کنگاور، ۲۷/۰۷/۱۳۹۰
[۳]. بیانات در دیدار مردم قم به مناسبت سالروز ۱۹ دی، ۱۹/۱۰/۱۳۹۰