گروه سیاست-رجانیوز: رهبر انقلاب دیروز در دیدار مسئولان نظام فرمودند: «اصرار برخی از دولت‌های قلدر برای مذاکره، به منظور حل مسائل نیست، بلکه برای تحکّم و تحمیل توقعات خودشان است. جمهوری اسلامی ایران قطعاً توقعات آنها را نخواهد پذیرفت.»
این بیان برآمده از تجربه جمهوری اسلامی ایران است. در هفته‌های گذشته و پس از استقرار ترامپ در کاخ سفید پیام‌های مختلفی از سوی او مخابره شد که تمایل او برای مذاکره با ایران را بیان می‌کرد. در همین یک هفته گذشته خبر پذیرش واسطه‌گری میان ایران و آمریکا از سوی روسیه و همچنین خبر ارسال نامه از سوی ترامپ به رهبر انقلاب مطرح شد. اما ابراز تمایل برای مذاکره با ایران تنها تصویر بیرونی این موضوع است و و صرفاً برای فریفتن افکار عمومی است. به عبارت دیگر سیاست اعلامی ترامپ با سیاست اعمالی او در قبال ایران کاملاً متفاوت است. یک ملت نباید تنها سیاست اعلامی را ببیند و مبنا قرار دهد، بلکه باید به سیاست اعمالی توجه کند و متناسب با آن رفتار کند. نیت واقعی دولت‌ها در سیاست‌های اعمالی آنها مشاهده می‌شود.
برای فهم واقعیت نیست و خواست آمریکا کافیست به رفتارها و اسناد منتشر شده از سوی دولتمردان آمریکا نگاه کنیم. چند روز پس از استقرار ترامپ در کاخ سفید او یک یادداشت امنیت ملی خطاب به وزرا و دولتمردان خود امضا کرد. در این یادداشت امنیت ملی سیاست فشار حداکثری ۲ از سوی ترامپ به صورت رسمی برای اجرا ابلاغ شد. در مقدمه و بخش اول این یادداشت اجرایی ترامپ اهداف خود برای اعمال سیاست فشار حداکثری ۲ را علیه ایران بیان می‌کند.
هرچند ترامپ در سخنان خود موضوع چالش آمریکا با ایران را تنها به بمب هسته‌ای محدود کرده بود اما در یادداشت امنیت ملی به صراحت و با تکرار درباره موضوعات مختلفی از جمله فعالیت‌های صلح‌آمیز هسته‌ای ایران، فعالیت‌های ایران در منطقه غرب آسیا، توانمندی نظامی ایران و توانمندی موشکی و همچنین موضوعات داخلی؛ صحبت شده است.
یادداشت امنیت ملی که به امضای ترامپ رسیده هرچند از نظر جایگاه حقوقی پایین‌تر از فرمان اجرایی هست اما نشان دهنده عمق و گستره خصومت دولت آمریکا با ایران است. مشخص است ترامپ با عملیات روانی به دنبال ایجاد اختلال محاسباتی در میان مسئولان و نخبگان ایران است و همزمان دولتمردان خود را به سمت اجرای سیاست‌های خصمانه هدایت می‌کند. او در لایه اعمال سیاست هیچگونه تعارف نداشته و با صراحت موضوعات و اهداف خود را شفاف کرده است. در یادداشت امنیت ملی به وضوح مشاهده می‌شود که سیاست اعمالی ترامپ علیه ایران «فشار حداکثری و حمایت حداکثری» است. فشار حداکثری علیه مردم و حمایت حداکثری از گروه‌های مخالف مردم و برانداز. به عبارت دیگر آنچه که ترامپ در یادداشت امنیت ملی مورد اشاره قرار داده است قرائت دیگری از ۱۲ شرط پمپئو وزیر خارجه او در دور اول ریاست جمهوری اوست.
رهبر انقلاب بر اساس همین شناخت عمیق از سیاست‌های اعمالی و اعلامی دولتمردان آمریکایی هدف از مذاکره‌ای که از سوی آنها بیان می‌شود را تبیین نمودند. این مذاکره صرفاً برای دیکته کردن مطالبات آمریکایی‌ها است. انتظار آنکه منافع مردم ایران از درون این مذاکرات به دست بیاید، انتظار بیهوده و غیر واقعی است. تجربه ملت ایران به خوبی این را اثبات کرده است.