متن پیام دکتر محمد محمدرضایی به شرح زیر است؛
اخیرا استاد محترم جناب آقای دکتر نصرالله پورجوادی؛ استاد بازنشسته دانشگاه تهران در مذمت علوم انسانی اسلامی افاضاتی داشته و اعلام کرده‌اند که ایده علوم انسانی اسلامی، طرحی شکست خورده است.
اینجانب به عنوان استاد فلسفه دین دانشگاه تهران آمادگی خود را جهت مناظره با جناب ایشان در این باب اعلام می‌دارم.
اجمالا به ایشان گوشزد می‌نمایم که طرح اسلامی‌کردن علوم انسانی برگرفته از آموزه های قرآنی است که خداوند به پیامبر گرامی اسلام(ص) می‌فرماید: اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ، قرائت و علم باید صبغه الهی داشته باشد نیز اسلامی کردن علوم انسانی به این معنا است که افق ذهن دانشجویان ارتقاء یابد تا تنها از زاویه محدود و تنگ روش‌های تجربی‌گرایانه و مادی‌گرایانه به انسان و احوالات او نگاه نکنند.
شما نیک می‌دانید که علوم انسانی رایج، براساس مبانی هستی‌شناختی، معرفت‌شناختی، و ارزش‌شناختی خاصی بنا شده‌اند که همه آنها نگاه فلسفی و ایدئولوژیک به علم است. دانشمندی که جهان هستی را محدود به عالم ماده دانسته، یعنی آگاهانه و یا ناآگاهانه ماتریالیسم را برگزیده است و از میان منابع متعدد شناخت(یعنی حس و عقل و تجربه‌های عرفانی و آموزه‌های وحیانی)، تنها به حس و تجربه اعتقاد دارد(در حوزه معرفت اعتقاد دارد که تنها معرفت آدمی از تجربه حاصل و به تجربه ختم می‌شود) و نیز براساس ارزش و اخلاق خاصی (نوعاً سکولار و سودگرایانه) به انسان می‌نگرد، طبعا تفسیر و دیدگاه او از انسان و جهان، متفاوت از دانشمندی است که به چنین مبانی اعتقاد ندارد.
نگاه تجربی‌گرایانه و علم‌گرایانه و مادی‌گرایانه دانشمندان علوم انسانی به انسان، تصویر ناقصی از انسان ارائه و از این راه خسارت‌های جبران‌ناپذیری به بار آورده است و تا زمانی که آن مبانی اصلاح نگردد، طبعا نظریات علمی و دیدگاه‌های آنها در باب خدا، وحی، روح و عالم آخرت و انبیاء الهی و انسان هم صحیح نخواهد بود.
البته اسلامی کردن علوم انسانی به معنای نادیده گرفتن علوم رایج نیست بلکه در کنار آنها ارائه نظریات درست در باب حقیقت انسان و تبیین عملکردهای او است.
با احترام محمد محمدرضایی
استاد فلسفه دین دانشگاه تهران
∎
اخیرا استاد محترم جناب آقای دکتر نصرالله پورجوادی؛ استاد بازنشسته دانشگاه تهران در مذمت علوم انسانی اسلامی افاضاتی داشته و اعلام کرده‌اند که ایده علوم انسانی اسلامی، طرحی شکست خورده است.
اینجانب به عنوان استاد فلسفه دین دانشگاه تهران آمادگی خود را جهت مناظره با جناب ایشان در این باب اعلام می‌دارم.
اجمالا به ایشان گوشزد می‌نمایم که طرح اسلامی‌کردن علوم انسانی برگرفته از آموزه های قرآنی است که خداوند به پیامبر گرامی اسلام(ص) می‌فرماید: اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ، قرائت و علم باید صبغه الهی داشته باشد نیز اسلامی کردن علوم انسانی به این معنا است که افق ذهن دانشجویان ارتقاء یابد تا تنها از زاویه محدود و تنگ روش‌های تجربی‌گرایانه و مادی‌گرایانه به انسان و احوالات او نگاه نکنند.
شما نیک می‌دانید که علوم انسانی رایج، براساس مبانی هستی‌شناختی، معرفت‌شناختی، و ارزش‌شناختی خاصی بنا شده‌اند که همه آنها نگاه فلسفی و ایدئولوژیک به علم است. دانشمندی که جهان هستی را محدود به عالم ماده دانسته، یعنی آگاهانه و یا ناآگاهانه ماتریالیسم را برگزیده است و از میان منابع متعدد شناخت(یعنی حس و عقل و تجربه‌های عرفانی و آموزه‌های وحیانی)، تنها به حس و تجربه اعتقاد دارد(در حوزه معرفت اعتقاد دارد که تنها معرفت آدمی از تجربه حاصل و به تجربه ختم می‌شود) و نیز براساس ارزش و اخلاق خاصی (نوعاً سکولار و سودگرایانه) به انسان می‌نگرد، طبعا تفسیر و دیدگاه او از انسان و جهان، متفاوت از دانشمندی است که به چنین مبانی اعتقاد ندارد.
نگاه تجربی‌گرایانه و علم‌گرایانه و مادی‌گرایانه دانشمندان علوم انسانی به انسان، تصویر ناقصی از انسان ارائه و از این راه خسارت‌های جبران‌ناپذیری به بار آورده است و تا زمانی که آن مبانی اصلاح نگردد، طبعا نظریات علمی و دیدگاه‌های آنها در باب خدا، وحی، روح و عالم آخرت و انبیاء الهی و انسان هم صحیح نخواهد بود.
البته اسلامی کردن علوم انسانی به معنای نادیده گرفتن علوم رایج نیست بلکه در کنار آنها ارائه نظریات درست در باب حقیقت انسان و تبیین عملکردهای او است.
با احترام محمد محمدرضایی
استاد فلسفه دین دانشگاه تهران