به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، خشونت نیروهای تحریرالشام تحت عنوان دولت موقت در قبال مردم در لاذقیه و طرطوس در ساحل غربی سوریه که منجر به کشته شدن 400 نفر طی سه روز شد، تصویری روشن از ماهیت رژیم جدید در دمشق را برای جهانیان نمایان کرد.

در گام نخست ترکیه و قطر از چند سال قبل با ارائه مشوریت هایی در جهت سفیدشویی «ابومحمد جولانی»، این سرکرده القاعده کرده بودند تا وی را متفاوت از دیگر تروریست‌های تکفیری نشان دهند و این ایده را منتقل نمایند که وی دارای تفکراتی جدید است. 

در وهله دوم تحولات اخیر در ساحل غربی سوریه نشان داد که ابومحمد جولانی، سرکرده تروریست‌های تحریرالشام هرچند کراوات می بندد ولی در لاذقیه نیروهایش همانند یک دولت عمل نمی‌کنند و همچنان به مثابه گروهی تروریستی تکفیری دست‌کم 311 غیرنظامی را به دلایلی مذهبی به قتل رساندند. درحالی که خیلی از افراد کشته شده ارتباطی با حکومت سابق نداشتند، ولی عناصر تحریرالشام به شکلی بدوی مردم را در خیابان‌ها اعدام و جنازه ها را در ملاءعام رها کردند. 

در وهله سوم حملات وحشیانه به علوی‌ها در لاذقیه برای دیگر گروه های سیاسی در سوریه این پیام را دارد که تحریرالشام و دیگر گروهک‌ها همچون گروه ترکستانی، احرارالشام و الشیشانی به این سادگی از قدرت دست نخواهند کشید. به عبارت دیگر آنچه به عنوان روند انتقالی و گفتگوهای سیاسی سوریه نامیده می شود، حرکتی نمایشی است و تروریست‌های تکفیری قدرتی را که با سلاح به دست آورده‌اند با هیچ گروهی شریک نخواهند شد.

در وهله چهارم، میزان ادوات و نیرویی که توسط دولت موقت دمشق به ساحل غربی گسیل شد، نشان داد که دولت موقت جولانی بیش از آنکه قصد داشته باشد یک درگیری محدود را مهار کند، به دنبال نشان دادن چنگ و دندان به دیگر اقوام به ویژه کردها و دروزی‌ها است. درواقع تحریرالشام نگران است که اعتراضات در لاذقیه به دیگر مناطق نیز سرایت نماید و با توجه به شرایط اقتصادی، مشکل دیگر فقط قومی یا زبانی نیست و در استان های سنی نشین هم وضعیت اقتصادی و اجتماعی بغرنج است.

هرچند دولت موقت سوریه طرف های خارجی را به دست داشتن در ناآرامی های در لاذقیه متهم کرده و به طور روشنی در رسانه‌هایشان از ایران و محور مقاومت در این زمینه نام برده است، اما کارشناسان نظر دیگری دارند.

اعتراضات در لاذقیه بیشتر از آنکه به مباحث هویتی در سوریه مرتبط باشد در ارتباط با وضعیت اقتصادی در سوریه است و منشاء اعتراضات در هفته‌های گذشته اخراج و عدم پرداخت حقوق کارکنان دولتی بود.

با وجود وعده‌های متعدد کشورهای عربی هنوز کمک واقعی به دولت موقت سوریه داده نشده و این کشور با مشکلات جدی اقتصادی دست و پنجه نرم می کند. ترکیه نیز بیشتر از آنکه به دنبال کمک مالی به سوریه باشد به دنبال منافع تجاری و فروش کالاهای ترک است و نمی‌توان امید زیادی به این کشور برای کمک به بازسازی داشت.

در پایان باید تاکید کرد که تحولات در ساحل غربی نشان داد که با وجود حمایت‌های ناتو کشورهای عرب از دولت جدید دمشق اما بعید است که تروریست‌ها بتوانند سوریه را با همه مسائل به ویژه در زمینه اقتصادی و اجتماعی اداره نماید. نکته اینجاست که در هیئت حاکمه جدید سوریه نیز نشانه‌ای از مدیریت عقلانی دیده نشده و با توجه به ماهیت تروریستی و تکفیری‌شان تنها زبان زور را درک می‌کنند. 

انتهای پیام/