جهان صنعت نیوز – در چند سال اخیر، شاهد رونق گرفتن شبکه نمایش خانگی و ظهور پلتفرم‌های مختلفی در این زمینه بودیم که توانستند نظر مخاطبان را جلب کرده و جان تازه‌ای به سریال‌های ایرانی ببخشند. این پیشرفت‌ها همچنین زمینه‌ساز ظهور نویسندگان و کارگردان‌های جوانی شد که با آثارشان خوش درخشیدند و نظر مثبت مخاطبان را جلب کردند و باعث شد تا مردم دوباره به تماشای سریال‌های ایرانی روی بیاورند. اما در سال ۱۳۹۹، وحید فرهمند، قائم مقام رئیس ساترا و معاون تدوین مقررات و امور حقوقی ساترا، در گفت‌وگو با مهر اعلام کرد که مجوز ارشاد را به رسمیت نمی‌شناسند و دیگر مجوز تولید یا همان پروانه ساخت صادر شده توسط وزارت ارشاد کارکرد ندارد. این سخنان آغازگر محدودیت‌ها و سختگیری‌های تازه و جدی‌تری برای سریال‌های نمایش خانگی شد.

با ورود ساترا به شبکه نمایش خانگی، نظارت‌های جدیدی آغاز شد. از همان ابتدا، وحید فرهمند در مصاحبه‌ای با خبرگزاری مهر اعلام کرد که مجوز ارشاد برای تولیدات نمایش خانگی دیگر کارکرد نخواهد داشت و این ساترا است که باید نظارت کامل بر تولید و پخش این آثار را به عهده گیرد. این اقدام ساترا با انتقادهایی همراه بود؛ بسیاری از تهیه‌کنندگان و دست‌اندرکاران صنعت سینما و شبکه نمایش خانگی معتقد بودند که این سازمان با دخالت‌های بیش از حد می‌تواند آزادی، خلاقیت و نوآوری را از کارگردان‌ها و نویسندگان سلب کند. همچنین، اعمال محدودیت‌های جدید برای محتواهای تولیدی، به‌ویژه در عرصه سریال‌ها، مورد انتقاد قرار گرفت. این نظارت‌ها منجر به سانسور و حذف بخش‌هایی از داستان یا فیلمنامه‌ها شد که ضربه بزرگی به روایت و قصه وارد کرد و از کیفیت آن کاست. از همان ابتدا، محمدحسین مهدویان از اولین نفرهایی بود که از سانسورهای اعمال شده بر سریال «زخم کاری» که از شبکه نمایش خانگی پخش می‌شد و مورد استقبال مخاطبین قرار گرفته بود، سخن به میان آورد و انتقاد کرد.

با گذشت چهار سال، حالا بار دیگر شاهد توقیف سریال «تاسیان» به کارگردانی تینا پاکروان، که کارگردانی سریال «خاتون» را نیز بر عهده داشت، بودیم. جمعه گذشته، قسمت چهارم این سریال پخش شد و ساترا دوباره اعلام کرد که این سریال بدون مجوز پخش می‌شود. پرواضح است که این سخت‌گیری‌ها که گاهی مبنای آن سلیقه شخصی است، عرصه را بر بسیاری از بزرگان و کاربلدهای این حرفه تنگ کرده است. گویی قرار است چیزی شبیه به نزول کیفیت در آثار تولیدی تلویزیون که روزگاری مردم آن را ارجح می‌دانستند و به تماشای آن می‌نشستند، اتفاق بیفتد.

در شرایطی که صنعت سینما و سریال در جهان پیشرو است، شاهد آن هستیم که سالانه سریال‌های باکیفیت با فیلمنامه‌هایی با استانداردهای بالا بدون هیچ محدودیتی در سرتاسر جهان ساخته می‌شود و دسترسی به آن در هرجای دنیا راحت است. در ایران، سخت‌گیری‌ها و محدودیت‌ها بیش از پیش باعث فاصله گرفتن مردم از تماشای فیلم و سریال ایرانی و کاهش کیفیت آثار تولیدی می‌شود و تماشاگران ایرانی را بیشتر از قبل، به سمت سریال‌های خارجی سوق دهد؛ اتفاقی که همین حالا هم رخ داده است.