جنگل «سرو زربین» در بخش جنوبی شهرستان رامیان استان گلستان، با مساحتی بیش از ۵۲۰ هکتار، یکی از قدیمی‌ترین و بزرگ‌ترین زیستگاه‌های طبیعی این گونه در جهان به شمار می‌رود و در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است. «سرو زربین» با نام علمی «Cupressus sempervirens» که اغلب با درخت کاج اشتباه گرفته می‌شود به دلیل رشد کند، مقاومت قابل‌توجه در برابر شرایط سخت اقلیمی و توانایی گسترش ریشه‌های عمیق حتی در میان تخته‌سنگ‌ها، ویژگی‌های منحصربه‌فردی دارد. عواملی همچون آگاهی محدود جوامع محلی از اهمیت این منطقه، قطع غیرقانونی درختان، فرسایش دیواره‌های رودخانه به‌دلیل سیلاب‌های فصلی، کاهش حمایت مالی یونسکو از سال ۱۳۹۸ و کمبود کارشناسان متخصص برای تعیین سن دقیق درختان و تهیه برنامه‌های حفاظتی، روند تخریب این ثروت سبز را تسریع کرده است. بر اساس مستندات تصویری، اگر اقدامات فوری برای حفاظت از این منطقه انجام نشود، احتمال می‌رود تا پایان بهار آینده و هم‌زمان با وقوع سیلاب‌های موسمی، بیش از ۱۰۰ درخت کهنسال با عمری بالای ۴۰۰ سال به علت فرسایش دیواره‌های رودخانه سقوط کنند.
جنگل «سرو زربین» در بخش جنوبی شهرستان رامیان استان گلستان، با مساحتی بیش از ۵۲۰ هکتار، یکی از قدیمی‌ترین و بزرگ‌ترین زیستگاه‌های طبیعی این گونه در جهان به شمار می‌رود و در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است. «سرو زربین» با نام علمی «Cupressus sempervirens» که اغلب با درخت کاج اشتباه گرفته می‌شود به دلیل رشد کند، مقاومت قابل‌توجه در برابر شرایط سخت اقلیمی و توانایی گسترش ریشه‌های عمیق حتی در میان تخته‌سنگ‌ها، ویژگی‌های منحصربه‌فردی دارد. عواملی همچون آگاهی محدود جوامع محلی از اهمیت این منطقه، قطع غیرقانونی درختان، فرسایش دیواره‌های رودخانه به‌دلیل سیلاب‌های فصلی، کاهش حمایت مالی یونسکو از سال ۱۳۹۸ و کمبود کارشناسان متخصص برای تعیین سن دقیق درختان و تهیه برنامه‌های حفاظتی، روند تخریب این ثروت سبز را تسریع کرده است. بر اساس مستندات تصویری، اگر اقدامات فوری برای حفاظت از این منطقه انجام نشود، احتمال می‌رود تا پایان بهار آینده و هم‌زمان با وقوع سیلاب‌های موسمی، بیش از ۱۰۰ درخت کهنسال با عمری بالای ۴۰۰ سال به علت فرسایش دیواره‌های رودخانه سقوط کنند.