به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، افطاری دادن در ماه مبارک رمضان از اعمال نیکویی است که تأکید فراوانی بر آن شده است. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: «هر کس در این ماه به یک روزه‌دار مؤمن افطاری دهد، در برابر آن، [ثواب] آزاد کردن یک برده مؤمن و نیز آمرزش گناهان گذشته، نزد خدا برای او خواهد بود.» همچنین، امام صادق علیه‌السلام می‌فرمایند: «کسی که مؤمنی را افطاری دهد، کفاره یک سال گناه او شمرده می‌شود و کسی که دو مؤمن را افطاری دهد، بر خداوند است که او را وارد بهشت کند.»
افزون بر پاداش‌های معنوی، افطاری دادن موجب تقویت انس و الفت میان مسلمانان، تجدید دیدارها، پیوند ارحام و ترویج خوبی‌ها و دوستی‌ها می‌شود. این عمل نیکو فرصتی برای انفاق و همدلی با نیازمندان فراهم می‌کند و به ترویج فرهنگ روزه‌داری کمک می‌کند.
میرزا جواد آقا ملکی تبریزی در کتاب «المراقبات» خود درباره ثواب دادن افطاری به نکات قابل تأملی اشاره می‌کند که در ادامه می‌خوانیم:
از کارهاى مهم در این ماه افطارى دادن به روزه‌داران است که پاداش آن را در سخنان پیامبر صلّى اللّه علیه و آله و سلّم شنیدى. و مهم‌ترین مطلب در آن اخلاص نیت و به جا آوردن آداب الهى است و این که انگیزه او فقط به دست آوردن رضایت او باشد، نه اظهار شرف دنیایى یا آخرتى یا تقلید یا پیروى از عادات مرسوم. و باید در خالص کردن عمل خود از این قصدها همت نموده و نیت خود را امتحان کند و از پوشش‌هاى هواى نفس و شیطان مطمئن نشده و در این مورد و در مورد اصل افطار و تعیین مؤمنینى که مى‌خواهد دعوت کند و تعیین غذایى که براى افطار مصرف مى‌کند، و روش برخورد با میهمان‌ها از خداوند کمک بخواهد. زیرا کیفیت هر کدام از موارد مذکور به نیت و قصد وابسته است، و اهل بیدارى راه‌هاى ورود شیطان را در آن دانسته و از انجام اوامر او اجتناب و به دنبال دستور مولاى خود و خوشنودى مالک دین و دنیاى خود حرکت کرده و با رسیدن به قبول و پاداش‌هاى او رستگار شده و به بالاتر از آرزو و خواسته‌هاى خود مى‌رسند.
و همین طور باید در خالص کردن نیت براى قبول دعوت افطارى دیگران همت و تلاش کند؛ زیرا گاهى انسان مخلص از قبول کردن دعوت مؤمنین و حضور در مجلس او و افطار با او به اندازه‌اى منتفع مى‌شود که دیگران با عبادتى بسیار طولانى به این مقدار سود نمى‌برند. به همین جهت اولیاء با پند گرفتن از عمل آدم و ابلیس، در پى خالص کردن عمل بودند نه زیاد کردن آن. عبادت چند هزار ساله آن ناپاک رد شد ولى یک توبه خالصانه آدم قبول شده و باعث انتخاب و برگزیدن او شد.
انتهای پیام/؛
∎