غلامرضا بنی اسدی، روزنامه‌نگار، در یادداشتی که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، نوشت:

نه، با این “وفاق” نه تنها به اتفاق نمی رسیم که آتش زبانان، آرامش حداقلی امروز را هم به لهیب خویش کادوپیچ می کنند. تا وقتی پزشکیان، پا، پس بکشد، رقیب، پا پیش خواهد گذاشت. تا دولت کوتاه بیاید، مخالفان صدای شان بلندتر خواهد شد. آنان آنچه را در انتخابات بدان دست نیافته اند، را یک جا می خواهند.

بحثِ همتی و ظریف نیست. مسئله این است که تا امروز، پزشکیان را به اسم ظریف و همتی تیر باران می کردند. امروز اما دیگر مسعود پزشکیان اسم مستعار ندارد. ضربه گیر هم ندارد. خود اوست که سیبل تیر مخالفان قرار خواهد گرفت. خودش زخم برخواهد داشت. خودش هم باید مرهم بگذارد به زخم هایش.

پیشتر “وفاق”اش را نفاق خواندند و به تحریف و تخریب پرداختند، امروز اما با چیدنِ پر و بالش، او را در جایی گیر می اندازند که بی راه پس و پیش فقط ضربه بخورد. اگر به وفاق باوری بود همه برای ایران اقدام می کردند. برای جمهوری اسلامی ایران. اما باندهای قدرت، فقط برای منافع خود پایداری می کنند حتی اگر به قیمت پای دار کشاندن منافع ملی باشد.

در فضای مجازی جشن گرفته اند. خود را در ابتدای جاده‌ای می پندارند که تا گرفتن آخرین رمق دولت ادامه خواهد داشت. آیا چنین خواهد ماند؟ “در” اما همیشه بر یک پاشنه نمی چرخد. این فرموده امام علی، علیه السلام، است که: “الدهرُ يَومانِ: فيَومٌ لَكَ و يَومٌ علَيكَ” آنان که روزها را علیه دیگران می خواهند و برایش می کوشند بدانند، طوفان به کوچه آنان هم خواهد آمد. در روزی که شاید زیاد دور نباشد.

کسانی که وحدت ملی را، آرامش مردم را هدف قرار می دهند تا خواب‌هاشان تعبیر شود بدانند، به دستمال دست‌شان نخواهد رسید حتی اگر قیصریه را به آتش کشند.

باید به مردم فکر کرد. به ایران، به انقلاب. همه توان‌ها در این راستا باید فعال شود. زد و خوردهای سیاسی که با هدف کسب قدرت و قلدرگری است، راه به بهشت نی برد. شرایط به گونه ای است که اگر پزشکیان به جراحی شیوه خود در برابر رقبا نپردازد، باید خود را برای روزهای سخت تر آماده کند. تنها هم باید مقابله کند چون یکی، یکی حامیان و همراهانش را خواهند شکست…

انتهای پیام