شفقنا- آیت الله علوی بروجردی گفت: روزه، به‌دلیل ویژگی‌های خاص خود و استمرار آن در طول روز، عبادتی مستمر و دارای خلوص است که هیچ‌گاه پایان نمی‌یابد. لحظه لحظه این عبادت، به انسان نورانیت می‌بخشد و او را به سمت کمال الهی هدایت می‌کند.
به گزارش شفقنا، آیت‌الله علوی بروجردی در سخنانی به بیان ویژگی‌های خاص ماه مبارک رمضان پرداخت و بر اهمیت عبادت روزه و حفظ حرمت این ماه تاکید کرد.
وی اظهار داشت: در ماه مبارک رمضان، پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم خطبه‌ای ایراد فرمودند که شامل نکاتی است که معرفت ما را نسبت به این ماه افزایش می‌دهد و ما را با نورانیت خاصی که در این ماه مبارک وجود دارد، آشنا می‌کند. حضرت در کلام مبارک خود فرمودند: “قد أقبلَ إليكم شهر الله بالبرکة والرحمة والمغفرة” یعنی ماه خدا با برکت، رحمت و مغفرت به شما روی آورده است.
آیت الله علوی بروجردی با اشاره به اینکه ماه رمضان به نام «شهر الله» شناخته می شود، بیان داشت: اینکه ماه رمضان به نام شهر الله شناخته می‌شود، به این معناست که این ماه نسبت به دیگر ماه‌ها ارتباط خاص‌تری با خداوند دارد. البته تمام ماه‌ها و حتی تمام روزها و ساعات، به خداوند متعلقند، اما ماه رمضان ویژگی ویژه‌ای دارد که باید آن را درک کنیم. پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم به برکت، رحمت و مغفرت این ماه اشاره می‌کنند که این معانی در این ماه نسبت به دیگر ماه‌ها افزونی دارند.
وی بیان کرد: یکی از ویژگی‌های خاص ماه رمضان این است که در این ماه عبادت روزه قرار داده شده است. روزه برخلاف نماز که محدود به چند رکعت است و به پایان می‌رسد، یک عبادت مستمر و ادامه‌دار است. روزه در ماه رمضان امساک است؛ خودداری از خوردن، آشامیدن و آنچه که موجب باطل شدن روزه می‌شود. این عبادت لحظه به لحظه و ساعت به ساعت ادامه دارد و در این روند، اخلاص در کار نهفته است. روزه عبادتی است که اخلاص در خود معنای آن نهفته است، زیرا امساک در روزه فقط و فقط برای خدا انجام می شود.
آیت الله علوی بروجردی تاکید کرد: روزه برای خداست و انسان باید در این عبادت تنها به خدا توجه داشته باشد. این امساک نه فقط در حضور مردم، بلکه حتی در خلوت خود فرد هم باید برای خدا باشد. این اخلاص و توجه به خداوند، انسان را به نورانیت و معنویت بیشتری می‌رساند و موجب می‌شود که رحمت، برکت و مغفرت الهی در این ماه بیشتر از همیشه در دسترس قرار گیرد.
وی بیان داشت: در حقیقت، روزه عبادتی است که در آن تنها رضایت خداوند در نظر گرفته می‌شود. پیامبر اسلام صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم در حدیثی فرمودند: خداوند می فرماید: «الصوم لی وأنا أجزی به»، یعنی روزه برای من است و من هم باید جزای این روزه را بدهم، یعنی این جزا غیر از جزاهای متعارف هست و خداوند خود جزای این عبادت را تعیین می‌کند.
وی ادامه داد: این حدیث یک معنای دیگری هم دارد که معنای بسیار بلند عرفانی است و آن این است که روزه برای من است و من خود، جزای روزه هستم، پاداش های معمولی در قرآن و روایات بیان شده است که در مقابل اعمال خود چه پاداشی دارند، اما این پاداش های معمولی برای انسان روزه دار، کم است بلکه خود خداوند جزای روزه است و این چیزی است که با دیگر پاداش ها قابل مقایسه نیست.
وی در توضیح معنای اینکه خداوند جزای روزه است، بیان داشت: وجود مقدس الهی، که کمال مطلق در تمام جهات و صفات خود است، در برکت، انتهای کرامت است، در رحمت، رحمت محض و کمال رحمت است و در مغفرت نیز همینطور. روزه، با اینکه عبادتی فردی است، اما دارای اهمیتی است که می‌تواند انسان را به کمال الهی نزدیک کند، بدین معنا که وجودش الهی می‌شود؛ به‌گونه‌ای که انسان در این مسیر به مرحله‌ای می‌رسد که تمامی اعمالش را تنها برای خداوند انجام می‌دهد. در این حالت، انسان به مقامی می‌رسد که در آن «الحب فی الله و البغض فی الله» را تجربه می‌کند؛ یعنی تنها خدا را می‌بیند و آنچه را که خدا دوست دارد، دوست می‌دارد و آنچه را که خدا ناپسند می‌دارد، از آن دوری می‌کند.
آیت الله علوی بروجردی گفت: روزه، به‌دلیل ویژگی‌های خاص خود و استمرار آن در طول روز، عبادتی مستمر و دارای خلوص است که هیچ‌گاه پایان نمی‌یابد. لحظه لحظه این عبادت، به انسان نورانیت می‌بخشد و او را به سمت کمال الهی هدایت می‌کند.